Δεν είμαι μαθημένη στην Ιαπωνική κουζίνα, και δεν ξέρω τελικά, αν θέλω και να τη μάθω. ένα ακόμα είναι σίγουρο, οτι με μια επίσκεψη σίγουρα δεν την έμαθα, αλλά μια γεύση την πήρα. Καλή? Κακή? εγώ θα έλεγα ανάμεικτη.
Ας πάμε λοιπόν στο ψητό. Ή πιο σωστά, στο ωμό.
-Σαλάτα με κοτόπουλο και σως απο δαμάσκηνο. Μεγάλα κομμάτια κοτόπουλο με ελαφριά γλυκίζουσα σως πάνω σε κομμάτια μάνγκο. Καλή σε ποσότητα, ευχάριστη σε γεύση. -Τηγανητό ρύζι με αυγό και ζητήσαμε έξτρα γαρίδες. Ωραίο σε γεύση, ικανοποιητική ποσότητα, φαντάζομαι για ιαπωνικό, αλλά με μια παραπάνω επίγευση του τηγανητού λαδιού. Φαγώθηκε όμως ευχάριστα. -Σεβίτσε από ποικιλία ψαριών με αβοκάντο και τοματίνια. προσγειώθηκε ένα απλό μπολάκι με μικρά κομμάτια ψαριών, σίγουρα σολωμό και λαυράκι, λίγο ιδιαίτερο σε γεύση. Βρήκα την ποσότητα μικρή, και γενικά δε με ενθουσίασε. -Tokyo Joe Maki Rolls τα οποία είναι εξαιρετικά και ευχάριστα. μπορείς κυριολεκτικά να τα καταβροχθίσεις. Θα μπορούσα να ξανά πάω μόνο για αυτά, για να είμαι ειλικρινής.
Μαζί με δύο ποτήρια κρασί, πληρώσαμε κάτι λιγότερο από 70 ευρώ, για δύο άτομα ποσό μη ευκαταφρόνητο, αλλά για ιαπωνική κουζίνα, πιθανά να είναι καλά. η πρώτη επαφή με το γευστικό κομμάτι δε με απογοήτευσε, αλλά δεν πέταξαν και στα σύννεφα οι γευστικοί μου κάλυκες.
Η εξυπηρέτηση ευγενική και γρήγορη, δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο, ενώ ο χώρος είναι μικρός, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο, ενώ την κατάσταση τη σώζει κατά πολύ η οροφή που είναι καλυμμένη με πολύ όμορφα κρεμαστά ροζ λουλούδια.
Έχετε ακούσει φαντάζομαι ότι πίσω από κάθε επιτυχία ή ανακάλυψη κρύβεται ένας σκασμός αποτυχίες και ένα πειραματικό στάδιο. Κάπως έτσι προέκυψε και η –κατά όπως εξελίχθηκε- επιτυχημένη επίσκεψη στο Tokyo Joe του Κολωνακίου. Η αλήθεια είναι ότι με την παρέα μου, είχαμε ήδη καταλήξει ότι θέλαμε σούσι. Αυτό που δεν είχαμε καταλήξει ήταν το πού. Και τι αν το ίντερνετ μας διαβεβαίωνε ότι στην ευρύτερη περιοχή των Αμπελοκήπων οι επιλογές μας άνοιγαν μεσημέρι, τί κι αν παρκάραμε ακριβώς απ έξω, οι πόρτες ήταν ερμητικά κλειστές, και δεν ξέραμε αν πρέπει να σιχτιρίσουμε, ή να αλλάξουμε περιοχή. Διλήμματα και αυτά…
Επειδή όμως η γιόγκα είναι σύμμαχος σε τέτοιες σοβαρές περιπτώσεις, επικράτησε η ψυχραιμία, η λογική και το στομάχι που δεν είχε δώσει σημάδια γαστρικής απειλής, οπότε η διαχείριση φαινόταν παιχνίδι!! Και να σου και οι τρεις στο μαγευτικό Κολωνάκι. Παρκάρισμα, απ εξω, δηλαδή βαθμό δυσκολίας εντελώς μηδέν. Η αμέσως επόμενη διαθέσιμη θέση θα μπορούσε να είναι μέσα στο μαγαζί. Φυσικά, αυτό δεν ισχύει ποτέ, καθώς είμαι γνώστης του Κολωνακίου, και ξέρω ότι η εύρεση θέσης στάθμευσης ισοδυναμεί με ένα λόττο, αλλά να που το παρκαγγελάκι έπιασε δουλειά κυριακάτικα!!!!
Ο χώρος είναι μάλλον αδιάφορος, δεν προσομοιάζει σε τίποτα με τα παραδοσιακά σουσομάγαζα, ο εσωτερικός ιδιαίτερα σκοτεινός, ενώ ο εξωτερικός είναι φιλικός αφού είναι πάνω στο πεζοδρόμιο της Πλουτάρχου, άρα και μόνος να είσαι παίζει να μην το νιώσεις καν. Λόγω Κυριακής που το Κολωνάκι τέτοια ώρα με λίγη βροχή μπορεί να είναι και εξαιρετικά ήσυχο, η εξυπηρέτηση έγινε από μία κοπέλα. Ήταν ευγενέστατη, χαμογελαστή, άμεση και επαγγελματίας. Το ίδιο και στην κουζίνα, που ήρθαν όλα σε σωστό χρόνο, με ορθή σειρά και ωραία εκτελεσμένα.
Ο κατάλογος αρκετά μεγάλος με πολλές επιλογές και λίγο θα χανόμασταν. Αλλά το στομάχι πυξίδα νομίζω δεν ξέφυγε της πορείας του οπότε τα καταφέραμε μια χαρά. Τόσο, που κάποια τα πήραμε διπλά. Από σαλάτα επιλέξαμε τη Zoodle salad ελαφρώς πικάντικη με μάνγκο και καβουρόψυχα, να κυριαρχούν. Το αποτέλεσμα ήταν κάτι μεταξύ γλυκού και πικάντικου. Εξαιρετική σε γεύση, παρουσίαση και ποσότητα για τρία άτομα που ήμασταν εμείς. Το Egg fried rice με γαρίδες ήταν εκπληκτικό. Τόσο σε παρουσίαση, ποσότητα και γεύση ήταν μέσα στα καλύτερα που έχω φάει, πραγματικά. Τα ρολάκια με τόνο και αβοκάντο, λίγο μικρά, αλλά πολύ ωραία, φαγώθηκαν ευχάριστα, ενώ από τα Signature Rolls ξεχωρίσαμε τα Tokyo Joe Tiger Rolls. Η γαρίδα Tempura από πάνω με το σολομό μέσα και την ιδιαίτερη σος, ήταν ένας εξαιρετικός συνδυασμός πολλά υποσχόμενος για επόμενη επίσκεψη, για αυτό και τα πήραμε εις διπλούν για να επιβεβαιώσουμε τη γεύση. Τέλος, τα Miami heat rolls με τηγανητό ρολό σολομού, αποδείχτηκαν λίγο πιο πικάντικα, αλλά αρκετά καλά.
Για όλα αυτά πληρώσαμε 30 ευρώ το άτομο, μαζί με ‘ένα ποτήρι κρασί, ο καθένας, ποσό αρκετά καλό, για όλα αυτά που φάγαμε, για την ποιότητα, την ποσότητα και την εξυπηρέτηση. Για όλους εκείνους που αγαπούν το σούσι, και θέλουν μια καλή επιλογή, χωρίς να τους φύγει μια περιουσία, το προτείνω. Εγώ πάντως θα το τοποθετήσω ψηλά στη γαστριμαργική μου λίστα, και θα το πω και στο ιντερνετ, για να μη με στέλνει σε μαγαζιά με άκυρα ωράρια.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Δεν είμαι μαθημένη στην Ιαπωνική κουζίνα, και δεν ξέρω τελικά, αν θέλω και να τη μάθω. ένα ακόμα είναι σίγουρο, οτι με μια επίσκεψη σίγουρα δεν την έμαθα, αλλά μια γεύση την πήρα. Καλή? Κακή? εγώ θα έλεγα ανάμεικτη.
Ας πάμε λοιπόν στο ψητό. Ή πιο σωστά, στο ωμό.
-Σαλάτα με κοτόπουλο και σως απο δαμάσκηνο. Μεγάλα κομμάτια κοτόπουλο με ελαφριά γλυκίζουσα σως πάνω σε κομμάτια μάνγκο. Καλή σε ποσότητα, ευχάριστη σε γεύση.
-Τηγανητό ρύζι με αυγό και ζητήσαμε έξτρα γαρίδες. Ωραίο σε γεύση, ικανοποιητική ποσότητα, φαντάζομαι για ιαπωνικό, αλλά με μια παραπάνω επίγευση του τηγανητού λαδιού. Φαγώθηκε όμως ευχάριστα.
-Σεβίτσε από ποικιλία ψαριών με αβοκάντο και τοματίνια. προσγειώθηκε ένα απλό μπολάκι με μικρά κομμάτια ψαριών, σίγουρα σολωμό και λαυράκι, λίγο ιδιαίτερο σε γεύση. Βρήκα την ποσότητα μικρή, και γενικά δε με ενθουσίασε.
-Tokyo Joe Maki Rolls τα οποία είναι εξαιρετικά και ευχάριστα. μπορείς κυριολεκτικά να τα καταβροχθίσεις. Θα μπορούσα να ξανά πάω μόνο για αυτά, για να είμαι ειλικρινής.
Μαζί με δύο ποτήρια κρασί, πληρώσαμε κάτι λιγότερο από 70 ευρώ, για δύο άτομα ποσό μη ευκαταφρόνητο, αλλά για ιαπωνική κουζίνα, πιθανά να είναι καλά. η πρώτη επαφή με το γευστικό κομμάτι δε με απογοήτευσε, αλλά δεν πέταξαν και στα σύννεφα οι γευστικοί μου κάλυκες.
Η εξυπηρέτηση ευγενική και γρήγορη, δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο, ενώ ο χώρος είναι μικρός, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο, ενώ την κατάσταση τη σώζει κατά πολύ η οροφή που είναι καλυμμένη με πολύ όμορφα κρεμαστά ροζ λουλούδια.
Έχετε ακούσει φαντάζομαι ότι πίσω από κάθε επιτυχία ή ανακάλυψη κρύβεται ένας σκασμός αποτυχίες και ένα πειραματικό στάδιο. Κάπως έτσι προέκυψε και η –κατά όπως εξελίχθηκε- επιτυχημένη επίσκεψη στο Tokyo Joe του Κολωνακίου. Η αλήθεια είναι ότι με την παρέα μου, είχαμε ήδη καταλήξει ότι θέλαμε σούσι. Αυτό που δεν είχαμε καταλήξει ήταν το πού. Και τι αν το ίντερνετ μας διαβεβαίωνε ότι στην ευρύτερη περιοχή των Αμπελοκήπων οι επιλογές μας άνοιγαν μεσημέρι, τί κι αν παρκάραμε ακριβώς απ έξω, οι πόρτες ήταν ερμητικά κλειστές, και δεν ξέραμε αν πρέπει να σιχτιρίσουμε, ή να αλλάξουμε περιοχή. Διλήμματα και αυτά…
Επειδή όμως η γιόγκα είναι σύμμαχος σε τέτοιες σοβαρές περιπτώσεις, επικράτησε η ψυχραιμία, η λογική και το στομάχι που δεν είχε δώσει σημάδια γαστρικής απειλής, οπότε η διαχείριση φαινόταν παιχνίδι!! Και να σου και οι τρεις στο μαγευτικό Κολωνάκι. Παρκάρισμα, απ εξω, δηλαδή βαθμό δυσκολίας εντελώς μηδέν. Η αμέσως επόμενη διαθέσιμη θέση θα μπορούσε να είναι μέσα στο μαγαζί. Φυσικά, αυτό δεν ισχύει ποτέ, καθώς είμαι γνώστης του Κολωνακίου, και ξέρω ότι η εύρεση θέσης στάθμευσης ισοδυναμεί με ένα λόττο, αλλά να που το παρκαγγελάκι έπιασε δουλειά κυριακάτικα!!!!
Ο χώρος είναι μάλλον αδιάφορος, δεν προσομοιάζει σε τίποτα με τα παραδοσιακά σουσομάγαζα, ο εσωτερικός ιδιαίτερα σκοτεινός, ενώ ο εξωτερικός είναι φιλικός αφού είναι πάνω στο πεζοδρόμιο της Πλουτάρχου, άρα και μόνος να είσαι παίζει να μην το νιώσεις καν. Λόγω Κυριακής που το Κολωνάκι τέτοια ώρα με λίγη βροχή μπορεί να είναι και εξαιρετικά ήσυχο, η εξυπηρέτηση έγινε από μία κοπέλα. Ήταν ευγενέστατη, χαμογελαστή, άμεση και επαγγελματίας. Το ίδιο και στην κουζίνα, που ήρθαν όλα σε σωστό χρόνο, με ορθή σειρά και ωραία εκτελεσμένα.
Ο κατάλογος αρκετά μεγάλος με πολλές επιλογές και λίγο θα χανόμασταν. Αλλά το στομάχι πυξίδα νομίζω δεν ξέφυγε της πορείας του οπότε τα καταφέραμε μια χαρά. Τόσο, που κάποια τα πήραμε διπλά. Από σαλάτα επιλέξαμε τη Zoodle salad ελαφρώς πικάντικη με μάνγκο και καβουρόψυχα, να κυριαρχούν. Το αποτέλεσμα ήταν κάτι μεταξύ γλυκού και πικάντικου. Εξαιρετική σε γεύση, παρουσίαση και ποσότητα για τρία άτομα που ήμασταν εμείς. Το Egg fried rice με γαρίδες ήταν εκπληκτικό. Τόσο σε παρουσίαση, ποσότητα και γεύση ήταν μέσα στα καλύτερα που έχω φάει, πραγματικά. Τα ρολάκια με τόνο και αβοκάντο, λίγο μικρά, αλλά πολύ ωραία, φαγώθηκαν ευχάριστα, ενώ από τα Signature Rolls ξεχωρίσαμε τα Tokyo Joe Tiger Rolls. Η γαρίδα Tempura από πάνω με το σολομό μέσα και την ιδιαίτερη σος, ήταν ένας εξαιρετικός συνδυασμός πολλά υποσχόμενος για επόμενη επίσκεψη, για αυτό και τα πήραμε εις διπλούν για να επιβεβαιώσουμε τη γεύση. Τέλος, τα Miami heat rolls με τηγανητό ρολό σολομού, αποδείχτηκαν λίγο πιο πικάντικα, αλλά αρκετά καλά.
Για όλα αυτά πληρώσαμε 30 ευρώ το άτομο, μαζί με ‘ένα ποτήρι κρασί, ο καθένας, ποσό αρκετά καλό, για όλα αυτά που φάγαμε, για την ποιότητα, την ποσότητα και την εξυπηρέτηση. Για όλους εκείνους που αγαπούν το σούσι, και θέλουν μια καλή επιλογή, χωρίς να τους φύγει μια περιουσία, το προτείνω. Εγώ πάντως θα το τοποθετήσω ψηλά στη γαστριμαργική μου λίστα, και θα το πω και στο ιντερνετ, για να μη με στέλνει σε μαγαζιά με άκυρα ωράρια.