Τζάκι. Εκτός από μέσο που σου ζεσταίνει το χώρο, ενίοτε μετατρέπεται και σε ψησταριά για τους μερακλήδες, μπορεί να είναι και ταβέρνα. Πού? Μα στα προαναφερθέντα περίχωρα.
Φαγητό? Καλό. Έως πολύ καλό
Εξυπηρέτηση? Καλή. Τρέχουν οι άνθρωποι να κάνουν το καλύτερο που μπορούν
Τιμές? Υπό συζήτηση.
Χώρος? Χωρίς να είναι κακός, με τόσα τραπέζια το ένα πάνω στο άλλο, και ο περιβάλλων χώρος ολίγον μπαλκονάτος, ενώ είσαι στα περίχωρα, σίγουρα δεν άφησε θετικό πρόσημο.
Ο γράφων έφυγε ευχαριστημένος? Παρόλο που έφαγε καλά, μάλλον όχι.
Πάμε να δούμε γιατί
Ο χώρος είχε πολλή βαβούρα. Δεν μπορείς να ευχαριστηθείς ούτε το καλοψημένο κρέας. Μικρός σχετικά, δεν μπορείς να δεις ούτε τοιχογραφίες. Ο εξωτερικός χώρος είναι σα μπαλκόνι σπιτιού. Ουσιαστικά, είναι στο κέντρο στο Πολυδένδρι και ενώ περιμένεις μια άνεση και μια άπλα, μάλλον είσαι στριμωγμένος λες και είσαι σε υπόγειο κουτούκι του Παγκρατίου.
Από γεύσεις, εκεί πας για παϊδάκια, μπριζόλες, και λουκάνικο. Από ορεκτικά τζατζίκι και σαλάτες χωριάτικη και ανάμεικτη λάχανο- καρότο. Εννοείται και πατάτες τηγανητές. Εννοείται? Θεωρητικά είχε και χόρτα. Δε μας ήρθαν ποτέ, χρεώθηκαν 12 ευρώ, ω Θεέ μου, λες και τα μάζεψε θεϊκό χέρι, ευτυχώς το πήραμε είδηση, και οι άνθρωποι μας επέστρεψαν το ποσό. Τα παϊδάκια πολύ ωραία ψημένα και ζουμερά. Το λουκάνικο καλό, αλλά έχω φάει και καλύτερο. Η σταβλίσια μπριζόλα εξαιρετικά ψημένη. Το τζατζίκι αποκλειστικά για υπερτασικούς, είχε πολύ σκόρδο. Οι μερίδες μεγάλες, αλλά ανάλογες της τιμής.
Η εξυπηρέτηση κάνει θαύματα. Τρέχουν πάνω κάτω να τα προλάβουν όλα, και όλους. Τα λάθη ανάξια λόγου για το τρέξιμο τους. Αν όμως ήθελαν να κάνουν την επαγγελματική τους ζωή λίγο ευκολότερη θα μπορούσαν να έχουν λιγότερα τραπέζια να διαχειριστούν, για να έχουν ευκολία κινήσεων. Εδώ να πω, ότι μέχρι να φάει η πρώτη φουρνιά, περιμένουν οι δύο επόμενες. Τόση πρεμούρα για τα παϊδάκια? Δεν το καταλαβαίνω.
Οι τιμές σχετικά τσιμπημένες. 26 ευρώ το άτομο, για να μοιραστείς φαγητό χωρίς κυρίως ακόμα και ανα δύο άτομα, τι να το κάνω αν η σαλάτα, οι πατάτες και το λουκάνικο είναι μεγάλες σα μερίδες, αφού είναι ανάλογες της τιμής?
Το δε γεγονός ότι δεν έχει άλλα 2-3 ορεκτικά και ούτε μπιφτέκι, ούτε πανσέτες, και επιλέγεις τα προαναφερθέντα, μόνο, με χαλάει. Το γεγονός όμως ότι ο κόσμος περιμένει για να φάει παϊδάκια σε μια ταβέρνα χωρίς άνεση, ενώ είναι εκτός αθηνών, με διαδικασία παρκαρίσματος, ανεπίτρεπτα δύσκολη, έχοντας και παρκινγκ (!) με ξεπερνάει. Αναρωτιέμαι πραγματικά, άλλα μέρη με ψητά και παϊδάκια, και περισσότερη ποικιλία δεν υπάρχουν? Είναι ένα εύστοχο ερώτημα, όπου ο δύσμοιρος γράφων καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το κάθε μέρος εστίασης έχει το κοινό του. Το άλλο, πιο καλυμμένο συμπέρασμα του ίδιου γράφοντος, άφορά το μυαλό του κοινού. Και είναι για λίγους….
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Πολυδένδρι. Μέρος στα περίχωρα των Αθηνών.
Τζάκι. Εκτός από μέσο που σου ζεσταίνει το χώρο, ενίοτε μετατρέπεται και σε ψησταριά για τους μερακλήδες, μπορεί να είναι και ταβέρνα. Πού? Μα στα προαναφερθέντα περίχωρα.
Φαγητό? Καλό. Έως πολύ καλό
Εξυπηρέτηση? Καλή. Τρέχουν οι άνθρωποι να κάνουν το καλύτερο που μπορούν
Τιμές? Υπό συζήτηση.
Χώρος? Χωρίς να είναι κακός, με τόσα τραπέζια το ένα πάνω στο άλλο, και ο περιβάλλων χώρος ολίγον μπαλκονάτος, ενώ είσαι στα περίχωρα, σίγουρα δεν άφησε θετικό πρόσημο.
Ο γράφων έφυγε ευχαριστημένος? Παρόλο που έφαγε καλά, μάλλον όχι.
Πάμε να δούμε γιατί
Ο χώρος είχε πολλή βαβούρα. Δεν μπορείς να ευχαριστηθείς ούτε το καλοψημένο κρέας. Μικρός σχετικά, δεν μπορείς να δεις ούτε τοιχογραφίες. Ο εξωτερικός χώρος είναι σα μπαλκόνι σπιτιού. Ουσιαστικά, είναι στο κέντρο στο Πολυδένδρι και ενώ περιμένεις μια άνεση και μια άπλα, μάλλον είσαι στριμωγμένος λες και είσαι σε υπόγειο κουτούκι του Παγκρατίου.
Από γεύσεις, εκεί πας για παϊδάκια, μπριζόλες, και λουκάνικο. Από ορεκτικά τζατζίκι και σαλάτες χωριάτικη και ανάμεικτη λάχανο- καρότο. Εννοείται και πατάτες τηγανητές. Εννοείται? Θεωρητικά είχε και χόρτα. Δε μας ήρθαν ποτέ, χρεώθηκαν 12 ευρώ, ω Θεέ μου, λες και τα μάζεψε θεϊκό χέρι, ευτυχώς το πήραμε είδηση, και οι άνθρωποι μας επέστρεψαν το ποσό. Τα παϊδάκια πολύ ωραία ψημένα και ζουμερά. Το λουκάνικο καλό, αλλά έχω φάει και καλύτερο. Η σταβλίσια μπριζόλα εξαιρετικά ψημένη. Το τζατζίκι αποκλειστικά για υπερτασικούς, είχε πολύ σκόρδο. Οι μερίδες μεγάλες, αλλά ανάλογες της τιμής.
Η εξυπηρέτηση κάνει θαύματα. Τρέχουν πάνω κάτω να τα προλάβουν όλα, και όλους. Τα λάθη ανάξια λόγου για το τρέξιμο τους. Αν όμως ήθελαν να κάνουν την επαγγελματική τους ζωή λίγο ευκολότερη θα μπορούσαν να έχουν λιγότερα τραπέζια να διαχειριστούν, για να έχουν ευκολία κινήσεων. Εδώ να πω, ότι μέχρι να φάει η πρώτη φουρνιά, περιμένουν οι δύο επόμενες. Τόση πρεμούρα για τα παϊδάκια? Δεν το καταλαβαίνω.
Οι τιμές σχετικά τσιμπημένες. 26 ευρώ το άτομο, για να μοιραστείς φαγητό χωρίς κυρίως ακόμα και ανα δύο άτομα, τι να το κάνω αν η σαλάτα, οι πατάτες και το λουκάνικο είναι μεγάλες σα μερίδες, αφού είναι ανάλογες της τιμής?
Το δε γεγονός ότι δεν έχει άλλα 2-3 ορεκτικά και ούτε μπιφτέκι, ούτε πανσέτες, και επιλέγεις τα προαναφερθέντα, μόνο, με χαλάει. Το γεγονός όμως ότι ο κόσμος περιμένει για να φάει παϊδάκια σε μια ταβέρνα χωρίς άνεση, ενώ είναι εκτός αθηνών, με διαδικασία παρκαρίσματος, ανεπίτρεπτα δύσκολη, έχοντας και παρκινγκ (!) με ξεπερνάει. Αναρωτιέμαι πραγματικά, άλλα μέρη με ψητά και παϊδάκια, και περισσότερη ποικιλία δεν υπάρχουν? Είναι ένα εύστοχο ερώτημα, όπου ο δύσμοιρος γράφων καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το κάθε μέρος εστίασης έχει το κοινό του. Το άλλο, πιο καλυμμένο συμπέρασμα του ίδιου γράφοντος, άφορά το μυαλό του κοινού. Και είναι για λίγους….