Η πρώτη επίσκεψη στη ΤΖΟΥΤΖΟΥΚΑ, που είχε τραβήξει την προσοχή μου χάρις στη γουστόζικη ονομασία της, τις επαινετικές κριτικές των Alex80 και nicard, αλλά και λόγω της βολικής θέσης της πολύ κοντά στο γραφείο μου, πραγματοποιήθηκε – με παρέα τη γυναικούλα μου και ένα καλό μας συνεργάτη – εν μέσω καύσωνος περί τα μέσα Ιουλίου και στέφθηκε, παρά τις δυσμενείς συνθήκες, με απόλυτη επιτυχία. Σ’ αυτό συνετέλεσαν βέβαια τόσο η άνεση στην εύρεση χώρου στάθμευσης, που αξιολογείται με ένα τίμιο όσο και απρόσμενο 8 στα 10 σε ένα κεντρικό σημείο της πόλης, όσο και το πολύ καλό σέρβις από τους δύο κυρίους που μας εξυπηρέτησαν εκείνο το βράδυ, κυρίως όμως οι απρόσμενα καλές και πρωτότυπες επιδόσεις της κουζίνας της.
Η ΤΖΟΥΤΖΟΥΚΑ βρίσκεται στην περιοχή του Ρουφ, ανάμεσα στην Πειραιώς και τις γραμμές του τρένου. Το μαγαζί είναι γωνιακό και – θα τολμούσα να πω – σεμνό, σίγουρα θα του έκανε καλό μια πιο fancy επιγραφή, αντάξια της ονομασίας του. Το 40άρι εκείνης της βραδιάς αντιμετωπίστηκε στον εξωτερικό χώρο όσο πιο καλά γινόταν, με φιλική υποδοχή, χιούμορ και ανεμιστήρες, κάτι καλύτερο δεν ήταν ανθρωπίνως δυνατό να γίνει. Για τον μέσα χώρο δεν έχω λόγω ημέρας και χρόνου της επίσκεψής μας ακριβή εικόνα.Μαζί με το σύντομο και περιεκτικό κατάλογο – 20 πιάτα συνολικά – έφτασε στο τραπέζι μας ένα πανεράκι με πολύ ωραίο ψωμί και ένα μπολ με πολύ νόστιμες ελιές.
Για την αρχή επιλέξαμε μια σαλάτα με πολύχρωμα φρεσκότατα ντοματίνια, τόσο όσο πικάντικη ξινομυζήθρα Κρήτης, χώμα χαρουπιού (ένα όνειρο!), μυρωδικά και οξύμελο (9,5 €). Είχαμε αποφασίσει να κινηθούμε σε θαλασσινές, πιο ελαφρές γαρ γεύσεις, έτσι ακολούθησαν:
1. Ταραμοσαλάτα λευκή με μπόλικο άνηθο και γαύρο μαρινάτο (8,5 €) που συνοδευόταν από μια φέτα προπύρας (φανταστείτε κάτι σαν τραγανή, όχι πολύ λεπτή λαγάνα μεγαλοδευτεριάτικη) Σπετσών.
2. Μαριναρισμένα τόσο όσο φιλετάκια τόνου τύπου tataki (12 €), με σέλερι και φινόκιο, πασπαλισμένα με μαύρο σουσάμι.
Τα δύο κυρίως πιάτα μας ήταν δύο διαμετρικά αντίθετες γεύσεις:
1. Κους κους με γαρίδες (15 €), ελαφρά κοκκινιστό, με κρέμα κατσικίσιας φέτας και φύτρες σκόρδου, ένα γλύκισμα.
2. Ριζότο με θράψαλο (14 €), παρμεζάνα και μελάνι σουπιάς, τόσο σκούρο στην όψη όσο και spicy στη γεύση.
Με διαφορά στήθους νικητής το ριζότο.Όλα τα πιάτα ήταν πολύ φροντισμένα και ευπαρουσίαστα.
Το δείπνο συνοδεύτηκε από μια εμφιαλωμένη μαλαγουζιά και νεράκι, μπόλικο νεράκι. Για γλυκό η αποχαυνωτική βραδιά δεν παρακινούσε, αρκεστήκαμε στο σφηνάκι με λικέρ μαστίχας που συνόδευσε το λογαριασμό, ο οποίος δεν πρόκειται να σας εκπλήξει δυσάρεστα σε περίπτωση που αποφασίσετε να επισκεφτείτε με την παρέα σας τη ΤΖΟΥΤΖΟΥΚΑ, πράγμα που σας συνιστώ να κάνετε το ταχύτερο.
Καλό, ήσυχο, χαλαρό και ευχάριστο περιβάλλον. Τραπεζάκια μεταλλικά, επίσης όμορφα και άνετα. Σέρβις ευγενικό και το σερβίρισμα στην ώρα του. Ποικιλία στο μενού τόσο όσο. Ούτε να χάνεσαι αλλά και ούτε να σου λείπουν πράγματα. Η πρώτη ύλη καθαρή. Οι γεύσεις καθαρές και αποδεκτές γρήγορα και ευχάριστα στον ουρανίσκο. Επίσης, σωστή θερμοκρασία σερβιρίσματος. Γεμίζει γρήγορα από κόσμο, και σίγουρα θέλει κράτηση, όταν έχει καλό καιρό και εννοείται τα Σαββατοκύριακα.
Στις γεύσεις
Ψωμί ολόφρεσκο προζυμένιο με ελιές
Πατάτες ολόφρεσκες τηγανητές, με ρίγανη και σωστό αλάτι. Μπόλικες σε ποσότητα για να τις ευχαριστηθείς.
Σαλάτα με baby σπανάκι σε στυλ σπανακόπιτα με τυρί και φύλλο
Γαριδομακαρονάδα για να γλείφεσαι για ώρες μετά
Χταπόδι με κους-κους πραγματικά σκέτο ποίημα
Τιμή περίπου 40 ευρώ το άτομο.
Κλείνοντας, εχω να πω ότι έχει εύκολο παρκινγκ και ακόμα και το νιαούρισμα από τις γάτες που θα μπορούσε να γίνει ενοχλητικό, περιορίστηκε από την ξηρά τροφή που τους προσφέρθηκε.
Προτείνεται.
Στην Τζουτζούκα, με την “αλήτικη κουζίνα” (όπως η ίδια αυτοχαρακτηρίζεται) ήθελα από το καλοκαίρι να πάω, όταν έμαθα την ύπαρξή της. Πολλές αναφορές στο διαδίκτυο, βέβαια, και σχετικά αφιερώματα, που πάντα μου δημιουργούν κάποιες επιφυλάξεις, ωστόσο ήθελα να της δώσω μια ευκαιρία. Οπότε, αρχές Οκτώβρη, νωρίς το απόγευμα καθημερινής με τον καιρό ακόμη σχετικά ζεστό, πήραμε την απόφαση να πάμε στην Τζουτζούκα.
Η Τζουτζούκα βρίσκεται στο Ρουφ, πίσω από το Μουσείο Μπενάκη και πολύ κοντά στα γνωστά, στους περισσότερους, Prosopa. Η υπόθεση παρκάρισμα αποδείχθηκε εξαιρετικά εύκολη, γενικά θεωρώ ότι οποιαδήποτε ώρα φτάσετε δεν θα συναντήσετε προβλήματα στο κομμάτι αυτό. Πετύχαμε την Τζουτζούκα στα ανοίγματα (4 μ.μ.) και ήμασταν μόνοι στην αρχή, μετά από λίγο ήρθαν ακόμη 1-2 παρέες. Την έχω δει, ωστόσο, γεμάτη αρκετές φορές που έχω περάσει απέξω, κυρίως τις βραδινές ώρες, οπότε καλό είναι να μεριμνήσετε για κράτηση.
Ο χώρος γωνιακός, με τζαμαρίες περιμετρικά, το κλασικό μωσαϊκό στο πάτωμα, ένα όμορφο μπαρ, δεν πρόκειται να σας απογοητεύσει. Εξωτερικά, αρκετά τραπέζια στο ευρύχωρο πεζοδρόμιο, το οποίο είναι καλυμμένο από πάνω, ενώ και στο πλάι υπήρχε προστατευτικό νάιλον, για τις πιο κρύες ημέρες. Το μαύρο χρώμα κυριαρχεί, και στα τραπέζια και τις καρέκλες, ενώ υπάρχουν και αρκετά φυτά που ομορφαίνουν το χώρο. Κατά τα λοιπά, οι αποστάσεις μεταξύ των τραπεζιών σχετικά ικανοποιητικές, ενώ και ως προς τα λοιπά μέτρα (απολύμανση τραπεζιών, μάσκες κλπ.) δεν υπήρχε παράπονο.
Στο service δεν συναντήσαμε προβλήματα. Και τα 2 παιδιά που μας εξυπηρέτησαν ήταν ευγενικά και πρόθυμα να μας εξυπηρετήσουν (ίσως λίγο περισσότερο η κοπέλα που ανέλαβε στο τέλος). Εκτιμήσαμε σίγουρα πάντως το κέρασμα στο τέλος, ρακή για μένα, μαστίχα για τη σύζυγο.
Ο κατάλογος, αρκετά συνοπτικός, με αρκετούς ενδιαφέροντες συνδυασμούς γεύσεων (6-7 ορεκτικά, 4 σαλάτες, λίγα πιάτα με ζυμαρικά, 3-4 κυρίως και 3 γλυκά). Αν και ο αριθμός των πιάτων φαίνεται ικανοποιητικός, ίσως κάποιες επιλογές ακόμη να ήταν ευπρόσδεκτες, καθώς και στα πιάτα ημέρας υπήρχε μόνο μια επιπλέον επιλογή (ενδεχομένως βέβαια να έτυχε). Π.χ. θα ήθελα ακόμη κάποιο κυρίως πιάτο με ψάρι, πέρα από το κερκυραϊκό μπιάνκο με φρέσκο μπακαλιάρο, ενώ και τον ιδιαίτερα ενδιαφέροντα σταρένιο τραχανά με καπνιστό σκουμπρί και μασκαρπόνε δεν τόλμησα να τον παραγγείλω, όταν είδα τις δύο καυτερές πιπερίτσες στην περιγραφή του πιάτου (προφανώς λόγω του καυτερού λαδιού). Σίγουρα, πάντως θα βρείτε πιάτα που θα σας κεντρίσουν το ενδιαφέρον. Αν και υπήρχαν αρκετές ιδιαίτερες επιλογές, όπως η πράσινη σαλάτα με ελληνικό καβούρι, η φάβα με καλαμάρι τουρσί, η κοκκινιστή μελιτζάνα με ρέγγα και στραγγιστό γιαούρτι, αλλά και η προβατίνα με λαδοτύρι και χυλοπίτες, καταλήξαμε σε πιο “αναμενόμενες” επιλογές.
Ας μιλήσω επιτέλους, λοιπόν, για αυτά που δοκιμάσαμε :
– για αρχή ήρθε νόστιμο προζυμένιο ψωμί, με μια αδιάφορη και πολύ αραιή σάλτσα ντομάτας (στην υπερβολική χρέωση των 2 € ανά άτομο).
– από σαλάτες, παραγγείλαμε κολοκυθάκι ωμό με ανεβατό Γρεβενών και λαδολέμονο (7 €). Νόστιμο πιάτο, λεπτοκομμένο το κολοκυθάκι με ωραία γεύση λόγω του λαδολέμονου, ίσως το τυρί να το ήθελα σε λιγότερη ποσότητα, καθώς είχε ιδιαίτερα έντονη και αλμυρή γεύση.
– από τα ορεκτικά, πήραμε πανακότα με πρέντζα Ζακύνθου και ψητά ντοματίνια (7 €). Πραγματικά εξαιρετικό πιάτο. Εδώ το τυρί είχε πιο ήπια γεύση, πολύ ωραία υφή, τα ψητά ντοματίνια έβγαζαν όλη τη γλύκα τους και ήταν πολύ νόστιμα, ενώ το λαδάκι στο οποίο είχαν ψηθεί τα ντοματίνια χρησιμοποιήθηκε για να τελειώσω όσο ψωμί είχε απομείνει. Προτείνεται.
– από κυρίως, εγώ διάλεξα το λεμονάτο γιουβέτσι με χωριάτικο λουκάνικο Τήνου, πικάντικο βοδινό λουκάνικο Μιράν και μανούρα Σίφνου (14 €). Πολύ έντονο πιάτο, με αρκετή οξύτητα λόγω του λεμονιού και σχετικά πικάντικο. Δεν ξέρω εάν θα άρεσε σε όλους, λόγω ακριβώς των έντονων γεύσεων, προσωπικά ωστόσο ενθουσιάστηκα και το απόλαυσα μέχρι τέλους. Σε κάθε περίπτωση, το κριθαράκι ήταν πολύ ωραία χυλωμένο και μαγειρεμένο, τα 2 λουκάνικα σε επαρκέστατη ποσότητα και νόστιμα.
– η σύζυγος πήρε χυλοπίτες με κοκκινιστά κεφτεδάκια και αρσενικό Νάξου (13 €). Και εδώ πολύ καλές οι εντυπώσεις, αν και το πιάτο συνολικά ήταν αρκετά πιο ήπιο σε γεύση και εντάσεις. Ωραίες οι χυλοπίτες, νόστιμα τα μικρού μεγέθους κοκκινιστά κεφτεδάκια, έδεναν ωραία με τη γλυκιά σάλτσα ντομάτας και το αρσενικό.
– από ποτά, υπήρχαν επιλογές σε κρασί μόνο σε ποτήρι και μπουκάλι, κάποιες μπίρες και αποστάγματα. Εμείς παραγγείλαμε ένα αγαπημένο μου και εξαιρετικά vfm κρασί που το έχω τιμήσει αρκετές φορές κατά το παρελθόν, ένα κόκκινο merlot του κτήματος Μπουγιούρη (20 € η φιάλη, σε σχετικά λογική τιμή αναλογικά με τα 8-9 € που το συναντάς σε κάβες). Να μην ξεχάσω επίσης να αναφέρω ότι και η ρακή που ήρθε στο τέλος για κέρασμα ήταν εξαιρετική.
Στην κατηγορία σχέσης ποιότητας-τιμής, ενδεχομένως οι τιμές να δείχνουν υψηλότερες από το αναμενόμενο, δικαιολογούνται ωστόσο σε μεγάλο βαθμό, λόγω και της ποιότητας των υλικών αλλά και της ποσότητας των πιάτων, που όλα τους ήταν αρκετά χορταστικά. Η χρέωση πάλι του ψωμιού και της αδιάφορου συνοδευτικού δεν νομίζω ότι δικαιολογείται, αλλά δεν θα τα χαλάσουμε εκεί.
Συνολικά, λοιπόν, η “αλήτικη κουζίνα” της Τζουτζούκας με κέρδισε. Αν και κινηθήκαμε, όπως προανέφερα, στις πιο “ασφαλείς” επιλογές της κουζίνας της, με εξαίρεση ίσως το λεμονάτο γιουβέτσι, θα σας πρότεινα να την επισκεφτείτε και εσείς και να δοκιμάσετε τις γεύσεις της. Εγώ πάντως θα ξαναπάω.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Η πρώτη επίσκεψη στη ΤΖΟΥΤΖΟΥΚΑ, που είχε τραβήξει την προσοχή μου χάρις στη γουστόζικη ονομασία της, τις επαινετικές κριτικές των Alex80 και nicard, αλλά και λόγω της βολικής θέσης της πολύ κοντά στο γραφείο μου, πραγματοποιήθηκε – με παρέα τη γυναικούλα μου και ένα καλό μας συνεργάτη – εν μέσω καύσωνος περί τα μέσα Ιουλίου και στέφθηκε, παρά τις δυσμενείς συνθήκες, με απόλυτη επιτυχία. Σ’ αυτό συνετέλεσαν βέβαια τόσο η άνεση στην εύρεση χώρου στάθμευσης, που αξιολογείται με ένα τίμιο όσο και απρόσμενο 8 στα 10 σε ένα κεντρικό σημείο της πόλης, όσο και το πολύ καλό σέρβις από τους δύο κυρίους που μας εξυπηρέτησαν εκείνο το βράδυ, κυρίως όμως οι απρόσμενα καλές και πρωτότυπες επιδόσεις της κουζίνας της.
Η ΤΖΟΥΤΖΟΥΚΑ βρίσκεται στην περιοχή του Ρουφ, ανάμεσα στην Πειραιώς και τις γραμμές του τρένου. Το μαγαζί είναι γωνιακό και – θα τολμούσα να πω – σεμνό, σίγουρα θα του έκανε καλό μια πιο fancy επιγραφή, αντάξια της ονομασίας του. Το 40άρι εκείνης της βραδιάς αντιμετωπίστηκε στον εξωτερικό χώρο όσο πιο καλά γινόταν, με φιλική υποδοχή, χιούμορ και ανεμιστήρες, κάτι καλύτερο δεν ήταν ανθρωπίνως δυνατό να γίνει. Για τον μέσα χώρο δεν έχω λόγω ημέρας και χρόνου της επίσκεψής μας ακριβή εικόνα.Μαζί με το σύντομο και περιεκτικό κατάλογο – 20 πιάτα συνολικά – έφτασε στο τραπέζι μας ένα πανεράκι με πολύ ωραίο ψωμί και ένα μπολ με πολύ νόστιμες ελιές.
Για την αρχή επιλέξαμε μια σαλάτα με πολύχρωμα φρεσκότατα ντοματίνια, τόσο όσο πικάντικη ξινομυζήθρα Κρήτης, χώμα χαρουπιού (ένα όνειρο!), μυρωδικά και οξύμελο (9,5 €). Είχαμε αποφασίσει να κινηθούμε σε θαλασσινές, πιο ελαφρές γαρ γεύσεις, έτσι ακολούθησαν:
1. Ταραμοσαλάτα λευκή με μπόλικο άνηθο και γαύρο μαρινάτο (8,5 €) που συνοδευόταν από μια φέτα προπύρας (φανταστείτε κάτι σαν τραγανή, όχι πολύ λεπτή λαγάνα μεγαλοδευτεριάτικη) Σπετσών.
2. Μαριναρισμένα τόσο όσο φιλετάκια τόνου τύπου tataki (12 €), με σέλερι και φινόκιο, πασπαλισμένα με μαύρο σουσάμι.
Τα δύο κυρίως πιάτα μας ήταν δύο διαμετρικά αντίθετες γεύσεις:
1. Κους κους με γαρίδες (15 €), ελαφρά κοκκινιστό, με κρέμα κατσικίσιας φέτας και φύτρες σκόρδου, ένα γλύκισμα.
2. Ριζότο με θράψαλο (14 €), παρμεζάνα και μελάνι σουπιάς, τόσο σκούρο στην όψη όσο και spicy στη γεύση.
Με διαφορά στήθους νικητής το ριζότο.Όλα τα πιάτα ήταν πολύ φροντισμένα και ευπαρουσίαστα.
Το δείπνο συνοδεύτηκε από μια εμφιαλωμένη μαλαγουζιά και νεράκι, μπόλικο νεράκι. Για γλυκό η αποχαυνωτική βραδιά δεν παρακινούσε, αρκεστήκαμε στο σφηνάκι με λικέρ μαστίχας που συνόδευσε το λογαριασμό, ο οποίος δεν πρόκειται να σας εκπλήξει δυσάρεστα σε περίπτωση που αποφασίσετε να επισκεφτείτε με την παρέα σας τη ΤΖΟΥΤΖΟΥΚΑ, πράγμα που σας συνιστώ να κάνετε το ταχύτερο.
Καλό, ήσυχο, χαλαρό και ευχάριστο περιβάλλον. Τραπεζάκια μεταλλικά, επίσης όμορφα και άνετα. Σέρβις ευγενικό και το σερβίρισμα στην ώρα του. Ποικιλία στο μενού τόσο όσο. Ούτε να χάνεσαι αλλά και ούτε να σου λείπουν πράγματα. Η πρώτη ύλη καθαρή. Οι γεύσεις καθαρές και αποδεκτές γρήγορα και ευχάριστα στον ουρανίσκο. Επίσης, σωστή θερμοκρασία σερβιρίσματος. Γεμίζει γρήγορα από κόσμο, και σίγουρα θέλει κράτηση, όταν έχει καλό καιρό και εννοείται τα Σαββατοκύριακα.
Στις γεύσεις
Ψωμί ολόφρεσκο προζυμένιο με ελιές
Πατάτες ολόφρεσκες τηγανητές, με ρίγανη και σωστό αλάτι. Μπόλικες σε ποσότητα για να τις ευχαριστηθείς.
Σαλάτα με baby σπανάκι σε στυλ σπανακόπιτα με τυρί και φύλλο
Γαριδομακαρονάδα για να γλείφεσαι για ώρες μετά
Χταπόδι με κους-κους πραγματικά σκέτο ποίημα
Τιμή περίπου 40 ευρώ το άτομο.
Κλείνοντας, εχω να πω ότι έχει εύκολο παρκινγκ και ακόμα και το νιαούρισμα από τις γάτες που θα μπορούσε να γίνει ενοχλητικό, περιορίστηκε από την ξηρά τροφή που τους προσφέρθηκε.
Προτείνεται.
Στην Τζουτζούκα, με την “αλήτικη κουζίνα” (όπως η ίδια αυτοχαρακτηρίζεται) ήθελα από το καλοκαίρι να πάω, όταν έμαθα την ύπαρξή της. Πολλές αναφορές στο διαδίκτυο, βέβαια, και σχετικά αφιερώματα, που πάντα μου δημιουργούν κάποιες επιφυλάξεις, ωστόσο ήθελα να της δώσω μια ευκαιρία. Οπότε, αρχές Οκτώβρη, νωρίς το απόγευμα καθημερινής με τον καιρό ακόμη σχετικά ζεστό, πήραμε την απόφαση να πάμε στην Τζουτζούκα.
Η Τζουτζούκα βρίσκεται στο Ρουφ, πίσω από το Μουσείο Μπενάκη και πολύ κοντά στα γνωστά, στους περισσότερους, Prosopa. Η υπόθεση παρκάρισμα αποδείχθηκε εξαιρετικά εύκολη, γενικά θεωρώ ότι οποιαδήποτε ώρα φτάσετε δεν θα συναντήσετε προβλήματα στο κομμάτι αυτό. Πετύχαμε την Τζουτζούκα στα ανοίγματα (4 μ.μ.) και ήμασταν μόνοι στην αρχή, μετά από λίγο ήρθαν ακόμη 1-2 παρέες. Την έχω δει, ωστόσο, γεμάτη αρκετές φορές που έχω περάσει απέξω, κυρίως τις βραδινές ώρες, οπότε καλό είναι να μεριμνήσετε για κράτηση.
Ο χώρος γωνιακός, με τζαμαρίες περιμετρικά, το κλασικό μωσαϊκό στο πάτωμα, ένα όμορφο μπαρ, δεν πρόκειται να σας απογοητεύσει. Εξωτερικά, αρκετά τραπέζια στο ευρύχωρο πεζοδρόμιο, το οποίο είναι καλυμμένο από πάνω, ενώ και στο πλάι υπήρχε προστατευτικό νάιλον, για τις πιο κρύες ημέρες. Το μαύρο χρώμα κυριαρχεί, και στα τραπέζια και τις καρέκλες, ενώ υπάρχουν και αρκετά φυτά που ομορφαίνουν το χώρο. Κατά τα λοιπά, οι αποστάσεις μεταξύ των τραπεζιών σχετικά ικανοποιητικές, ενώ και ως προς τα λοιπά μέτρα (απολύμανση τραπεζιών, μάσκες κλπ.) δεν υπήρχε παράπονο.
Στο service δεν συναντήσαμε προβλήματα. Και τα 2 παιδιά που μας εξυπηρέτησαν ήταν ευγενικά και πρόθυμα να μας εξυπηρετήσουν (ίσως λίγο περισσότερο η κοπέλα που ανέλαβε στο τέλος). Εκτιμήσαμε σίγουρα πάντως το κέρασμα στο τέλος, ρακή για μένα, μαστίχα για τη σύζυγο.
Ο κατάλογος, αρκετά συνοπτικός, με αρκετούς ενδιαφέροντες συνδυασμούς γεύσεων (6-7 ορεκτικά, 4 σαλάτες, λίγα πιάτα με ζυμαρικά, 3-4 κυρίως και 3 γλυκά). Αν και ο αριθμός των πιάτων φαίνεται ικανοποιητικός, ίσως κάποιες επιλογές ακόμη να ήταν ευπρόσδεκτες, καθώς και στα πιάτα ημέρας υπήρχε μόνο μια επιπλέον επιλογή (ενδεχομένως βέβαια να έτυχε). Π.χ. θα ήθελα ακόμη κάποιο κυρίως πιάτο με ψάρι, πέρα από το κερκυραϊκό μπιάνκο με φρέσκο μπακαλιάρο, ενώ και τον ιδιαίτερα ενδιαφέροντα σταρένιο τραχανά με καπνιστό σκουμπρί και μασκαρπόνε δεν τόλμησα να τον παραγγείλω, όταν είδα τις δύο καυτερές πιπερίτσες στην περιγραφή του πιάτου (προφανώς λόγω του καυτερού λαδιού). Σίγουρα, πάντως θα βρείτε πιάτα που θα σας κεντρίσουν το ενδιαφέρον. Αν και υπήρχαν αρκετές ιδιαίτερες επιλογές, όπως η πράσινη σαλάτα με ελληνικό καβούρι, η φάβα με καλαμάρι τουρσί, η κοκκινιστή μελιτζάνα με ρέγγα και στραγγιστό γιαούρτι, αλλά και η προβατίνα με λαδοτύρι και χυλοπίτες, καταλήξαμε σε πιο “αναμενόμενες” επιλογές.
Ας μιλήσω επιτέλους, λοιπόν, για αυτά που δοκιμάσαμε :
– για αρχή ήρθε νόστιμο προζυμένιο ψωμί, με μια αδιάφορη και πολύ αραιή σάλτσα ντομάτας (στην υπερβολική χρέωση των 2 € ανά άτομο).
– από σαλάτες, παραγγείλαμε κολοκυθάκι ωμό με ανεβατό Γρεβενών και λαδολέμονο (7 €). Νόστιμο πιάτο, λεπτοκομμένο το κολοκυθάκι με ωραία γεύση λόγω του λαδολέμονου, ίσως το τυρί να το ήθελα σε λιγότερη ποσότητα, καθώς είχε ιδιαίτερα έντονη και αλμυρή γεύση.
– από τα ορεκτικά, πήραμε πανακότα με πρέντζα Ζακύνθου και ψητά ντοματίνια (7 €). Πραγματικά εξαιρετικό πιάτο. Εδώ το τυρί είχε πιο ήπια γεύση, πολύ ωραία υφή, τα ψητά ντοματίνια έβγαζαν όλη τη γλύκα τους και ήταν πολύ νόστιμα, ενώ το λαδάκι στο οποίο είχαν ψηθεί τα ντοματίνια χρησιμοποιήθηκε για να τελειώσω όσο ψωμί είχε απομείνει. Προτείνεται.
– από κυρίως, εγώ διάλεξα το λεμονάτο γιουβέτσι με χωριάτικο λουκάνικο Τήνου, πικάντικο βοδινό λουκάνικο Μιράν και μανούρα Σίφνου (14 €). Πολύ έντονο πιάτο, με αρκετή οξύτητα λόγω του λεμονιού και σχετικά πικάντικο. Δεν ξέρω εάν θα άρεσε σε όλους, λόγω ακριβώς των έντονων γεύσεων, προσωπικά ωστόσο ενθουσιάστηκα και το απόλαυσα μέχρι τέλους. Σε κάθε περίπτωση, το κριθαράκι ήταν πολύ ωραία χυλωμένο και μαγειρεμένο, τα 2 λουκάνικα σε επαρκέστατη ποσότητα και νόστιμα.
– η σύζυγος πήρε χυλοπίτες με κοκκινιστά κεφτεδάκια και αρσενικό Νάξου (13 €). Και εδώ πολύ καλές οι εντυπώσεις, αν και το πιάτο συνολικά ήταν αρκετά πιο ήπιο σε γεύση και εντάσεις. Ωραίες οι χυλοπίτες, νόστιμα τα μικρού μεγέθους κοκκινιστά κεφτεδάκια, έδεναν ωραία με τη γλυκιά σάλτσα ντομάτας και το αρσενικό.
– από ποτά, υπήρχαν επιλογές σε κρασί μόνο σε ποτήρι και μπουκάλι, κάποιες μπίρες και αποστάγματα. Εμείς παραγγείλαμε ένα αγαπημένο μου και εξαιρετικά vfm κρασί που το έχω τιμήσει αρκετές φορές κατά το παρελθόν, ένα κόκκινο merlot του κτήματος Μπουγιούρη (20 € η φιάλη, σε σχετικά λογική τιμή αναλογικά με τα 8-9 € που το συναντάς σε κάβες). Να μην ξεχάσω επίσης να αναφέρω ότι και η ρακή που ήρθε στο τέλος για κέρασμα ήταν εξαιρετική.
Στην κατηγορία σχέσης ποιότητας-τιμής, ενδεχομένως οι τιμές να δείχνουν υψηλότερες από το αναμενόμενο, δικαιολογούνται ωστόσο σε μεγάλο βαθμό, λόγω και της ποιότητας των υλικών αλλά και της ποσότητας των πιάτων, που όλα τους ήταν αρκετά χορταστικά. Η χρέωση πάλι του ψωμιού και της αδιάφορου συνοδευτικού δεν νομίζω ότι δικαιολογείται, αλλά δεν θα τα χαλάσουμε εκεί.
Συνολικά, λοιπόν, η “αλήτικη κουζίνα” της Τζουτζούκας με κέρδισε. Αν και κινηθήκαμε, όπως προανέφερα, στις πιο “ασφαλείς” επιλογές της κουζίνας της, με εξαίρεση ίσως το λεμονάτο γιουβέτσι, θα σας πρότεινα να την επισκεφτείτε και εσείς και να δοκιμάσετε τις γεύσεις της. Εγώ πάντως θα ξαναπάω.