Για να λέμε πού και πού και κάποια αλήθεια: Το κλείσιμο στο σπίτι λόγω κορωνοϊού μάς έδωσε την ευκαιρία όχι μόνο να δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης σε εστιατόρια που τα ξέρουμε και τα αγαπάμε, αλλά και να γνωρίσουμε νέες γεύσεις. Τολμώ έτσι να πω ότι το περασμένο Σάββατο βράδυ έφαγα την πιο ωραία πίτσα pepperoni όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου να τρώει πίτσα. Καλύτερη και από του DEI FRATELLI, αυτό μόνο σας λέω. Και μπορώ να προσθέσω μετά βεβαιότητος ότι το WHAT THE FOOD δεν πρόκειται να το ξεχάσω άμα τη λήξει της πανδημίας. Έχω ήδη μελετήσει τον κατάλογό του διεξοδικά και έχω σταμπάρει τα πιάτα που θα αποτελέσουν τις επόμενες παραγγελίες μου. Άσε που μπορεί να πάμε να το δούμε από κοντά κάποιο βράδυ μετά τη βόλτα στο παρακείμενο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Σε απόσταση βολής έχουμε πια τη ΓΙΑΓΙΑ ΕΛΙΣΑΒΕΤ, αλλά και τον ΠΕΖΟΥΛΑ, για θαλασσινά και το WHAT THE FOOD για ζυμαρικά, μπέργκερ και -κυρίως- πίτσες.
Την καινούρια αυτή άφιξη στο παραλιακό τελείωμα της Καλλιθέας (indulge, ετοιμάσου!) την πληροφορήθηκα από την ιστοσελίδα ενός από τα γνωστά έντυπα lifestyle. Εννοείται ότι πρώτα μου τράβηξε την προσοχή το λογοπαίγνιο της ονομασίας, άριστα 10 σε όποιον το εμπνεύστηκε. Η ιστοσελίδα του μαγαζιού είναι ακόμα υπό κατασκευή, προς το παρόν θα πρέπει να αρκεστείτε στις σελίδες της Wolt και του e-food, που εξυπηρετούν το WHAT THE FOOD. Πληροφοριακά σας μεταφέρω ότι είναι παρακλάδι του WAREHOUSE, που γράφει τη δική του ιστορία στην οδό Βαλτετσίου στα Εξάρχεια.
Το WHAT THE FOOD τραβάει το δικό του δρόμο. Εφόσον, όπως υποθέτω, ο κατάλογος του delivery είναι ενδεικτικός για τις προθέσεις και δυνατότητες της κουζίνας, να ξέρετε ότι σας περιμένουν μεν ζυμαρικά (4 επιλογές, έχω σημειώσει το ταπεινό πλην παραδοσιακά νόστιμο spaghetti alio e olio, ούτε 6 ευρώπουλα), ορεκτικά, σαλάτες και πατάτες για το ξεκίνημα, panini (4 επιλογές, αν δεν πεινάτε πολύ) και μπέργκερ (6 επιλογές, έχω καπαρώσει ένα gorgo burger με μπιφτέκι, gorgonzola, σάλτσα gorgonzola, μανιτάρια, καραμελωμένα κρεμμύδια και λάδι λευκής τρούφας στα 8,20 €) για τη συνέχεια, πριν καταλήξουμε στο δωδεκάθεο της πίτσας. Δύο άτομα αρκεστήκαμε σε δύο πίτσες, την pepperoni που προανέφερα, με ντομάτα, μοτσαρέλα, βασιλικό και σαλάμι πραγματικά pepperoni, αλμυρογλυκοκαφτερό, αν με καταλαβαίνετε. Πέραν τούτου λεπτό ζυμάρι με ελαφρά ανασηκωμένο το άκρο ψημένο όσο και όπως έπρεπε. Για 10,60 € κελεπούρι. Κρίμα που η δεύτερη πίτσα της παρέας (Bufala, με ντομάτα, ντοματίνια, μοτσαρέλα bufala και βασιλικό, φύλλα και λάδι, στα 8,80 €) είχε ψηθεί 15 δευτερόλεπτα λιγότερο από το πρέπον και είχε ψιλοντεραπάρει κατά τη μεταφορά, έτσι ήταν μαλακή για τα γούστα μας. Εφάρμοσα όμως το γνωστό κόλπο, δηλαδή κράτησα δύο κομμάτια στο ψυγείο να σφίξουν, τα ζέστανα στη σχάρα και τα ευχαριστήθηκα την άλλη μέρα το πρωί με τον καφέ.
Αν δεν σας πέφτει μακριά, δώστε στο WHAT THE FOOD μια ευκαιρία, την αξίζει.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Για να λέμε πού και πού και κάποια αλήθεια: Το κλείσιμο στο σπίτι λόγω κορωνοϊού μάς έδωσε την ευκαιρία όχι μόνο να δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης σε εστιατόρια που τα ξέρουμε και τα αγαπάμε, αλλά και να γνωρίσουμε νέες γεύσεις. Τολμώ έτσι να πω ότι το περασμένο Σάββατο βράδυ έφαγα την πιο ωραία πίτσα pepperoni όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου να τρώει πίτσα. Καλύτερη και από του DEI FRATELLI, αυτό μόνο σας λέω. Και μπορώ να προσθέσω μετά βεβαιότητος ότι το WHAT THE FOOD δεν πρόκειται να το ξεχάσω άμα τη λήξει της πανδημίας. Έχω ήδη μελετήσει τον κατάλογό του διεξοδικά και έχω σταμπάρει τα πιάτα που θα αποτελέσουν τις επόμενες παραγγελίες μου. Άσε που μπορεί να πάμε να το δούμε από κοντά κάποιο βράδυ μετά τη βόλτα στο παρακείμενο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Σε απόσταση βολής έχουμε πια τη ΓΙΑΓΙΑ ΕΛΙΣΑΒΕΤ, αλλά και τον ΠΕΖΟΥΛΑ, για θαλασσινά και το WHAT THE FOOD για ζυμαρικά, μπέργκερ και -κυρίως- πίτσες.
Την καινούρια αυτή άφιξη στο παραλιακό τελείωμα της Καλλιθέας (indulge, ετοιμάσου!) την πληροφορήθηκα από την ιστοσελίδα ενός από τα γνωστά έντυπα lifestyle. Εννοείται ότι πρώτα μου τράβηξε την προσοχή το λογοπαίγνιο της ονομασίας, άριστα 10 σε όποιον το εμπνεύστηκε. Η ιστοσελίδα του μαγαζιού είναι ακόμα υπό κατασκευή, προς το παρόν θα πρέπει να αρκεστείτε στις σελίδες της Wolt και του e-food, που εξυπηρετούν το WHAT THE FOOD. Πληροφοριακά σας μεταφέρω ότι είναι παρακλάδι του WAREHOUSE, που γράφει τη δική του ιστορία στην οδό Βαλτετσίου στα Εξάρχεια.
Το WHAT THE FOOD τραβάει το δικό του δρόμο. Εφόσον, όπως υποθέτω, ο κατάλογος του delivery είναι ενδεικτικός για τις προθέσεις και δυνατότητες της κουζίνας, να ξέρετε ότι σας περιμένουν μεν ζυμαρικά (4 επιλογές, έχω σημειώσει το ταπεινό πλην παραδοσιακά νόστιμο spaghetti alio e olio, ούτε 6 ευρώπουλα), ορεκτικά, σαλάτες και πατάτες για το ξεκίνημα, panini (4 επιλογές, αν δεν πεινάτε πολύ) και μπέργκερ (6 επιλογές, έχω καπαρώσει ένα gorgo burger με μπιφτέκι, gorgonzola, σάλτσα gorgonzola, μανιτάρια, καραμελωμένα κρεμμύδια και λάδι λευκής τρούφας στα 8,20 €) για τη συνέχεια, πριν καταλήξουμε στο δωδεκάθεο της πίτσας. Δύο άτομα αρκεστήκαμε σε δύο πίτσες, την pepperoni που προανέφερα, με ντομάτα, μοτσαρέλα, βασιλικό και σαλάμι πραγματικά pepperoni, αλμυρογλυκοκαφτερό, αν με καταλαβαίνετε. Πέραν τούτου λεπτό ζυμάρι με ελαφρά ανασηκωμένο το άκρο ψημένο όσο και όπως έπρεπε. Για 10,60 € κελεπούρι. Κρίμα που η δεύτερη πίτσα της παρέας (Bufala, με ντομάτα, ντοματίνια, μοτσαρέλα bufala και βασιλικό, φύλλα και λάδι, στα 8,80 €) είχε ψηθεί 15 δευτερόλεπτα λιγότερο από το πρέπον και είχε ψιλοντεραπάρει κατά τη μεταφορά, έτσι ήταν μαλακή για τα γούστα μας. Εφάρμοσα όμως το γνωστό κόλπο, δηλαδή κράτησα δύο κομμάτια στο ψυγείο να σφίξουν, τα ζέστανα στη σχάρα και τα ευχαριστήθηκα την άλλη μέρα το πρωί με τον καφέ.
Αν δεν σας πέφτει μακριά, δώστε στο WHAT THE FOOD μια ευκαιρία, την αξίζει.