Πρόσεχε τι εύχεσαι…..
Όλο μου τον εργασιακό βίο, θυμάμαι να δίνω μεγάλη μάχη για την καλοκαιρινή άδεια.
Ξιφουλκώ με συναδέλφους και ανώτερα στελέχη για μια θέση στον ήλιο!
Και για μία επιπλέον εβδομάδα άδειας -για να χωρέσει ακόμη ένας προορισμός.
Σπάνια βγαίνω νικήτρια … Δυστυχώς…
Φέτος το καλοκαίρι, με τον covid-19 να απειλεί ανθρώπους και οικονομίες, οι περισσότεροι ήρθαμε αντιμέτωποι με νέες εργασιακές συνθήκες.
Τηλεργασία, συνεργασία, ωράρια εκ περιτροπής, κάπως έτσι βγήκε η πολυπόθητη επιπλέον εβδομάδα.
Σε διαφορετικές συνθήκες θα πανηγύριζα από χαρά, τώρα ένα μούδιασμα το είχα… τι να την κάνω αυτή την εβδομάδα????
Οι σκέψεις και οι ανησυχίες έστησαν χορό στο μυαλό μου, ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο το συζητούσα με το αγόρι μου, να πάμε -και που να πάμε- μήπως να κάτσουμε στα αυγά μας για ασφάλεια? Και πάρτο πάλι από την αρχή…
Κυριακή βράδυ, σε μία παρόρμηση ξεστόμισα: Φεύγουμε αύριο για Πάργα-Σύβοτα!
Δευτέρα πρωί ξεκινήσαμε…Και είχαμε ξεχάσει πόσο υπέροχο είναι το -χωρίς δεσμευτικό πρόγραμμα- road trip!! Υπέροχη Ελλάδα!
Στην Πάργα τις πρώτες δύο ημέρες δεν ευχαριστηθήκαμε φαγητό, καθίσαμε σε εστιατόρια που βρίσκονται κατά μήκος του παραλιακού μετώπου που προσφέρουν όμορφη θέα μεν, τυποποιημένο (μετριότατο) φαγητό και service δε.
Δε θα άφηνα τα επόμενα γεύματα στην τύχη τους. Διαδικτυακή έρευνα μου έδειξε 3 (σχετικά απόμερα) εστιατόρια καλής βαθμολογίας.
Και τα 3 βρίσκονταν στον ίδιο “επαρχιακό δρόμο” με κατεύθυνση προς το κέντρο της Πάργας.
Επιλέγω το Yiannis -γιατί η αυλή του μου ταίριαζε περισσότερο στο mood διακοπών- όχι ότι δεν μέτρησαν και τα 4,7 αστέρια που του έχουν, δικαίως, δώσει!
Η υπερυψωμένη και χωρίς φιοριτούρες αυλή του Yiannis βρίσκεται ανάμεσα σε χωράφια που τα διασχίζει στενός επαρχιακός δρόμος, δέκα λεπτά περίπου από την παραλιακή τουριστική ζώνη.
Ένα μαγαζί που δεν το βρίσκεις, εύκολα, στην τύχη.
Ο ιδιοκτήτης (που δεν είναι Yiannis, διατήρησε απλώς το όνομα του παλαιού ιδιοκτήτη για ευνόητους λόγους) έχει ζήσει αρκετά χρόνια στο εξωτερικό. Πλέον την τουριστική season ανοίγει το εστιατόριο στην Πάργα και τον χειμώνα -συνήθως- επιστρέφει με την Ολλανδή -τόσο συνεσταλμένη- σύζυγό του στην Ολλανδία.
Μας είπε ότι δουλεύει 99% με ξένους τουρίστες και πράγματι, όση ώρα παραμείναμε στην αυλή του, τα όσα τραπέζια γέμισαν ήταν με κεντροευρωπαίους οι οποίοι τον καλησπέριζαν σε σπασμένα ελληνικά, έπιναν ούζο ή κρασάκι και απολάμβαναν το γεύμα τους για αρκετή ώρα..
Η ανησυχία του βέβαια ήταν αν θα τη “βγάλει φέτος καθαρή” με τις τουριστικές απώλειες λόγω covid-19 και εάν θα καταφέρει να ανοίξει την επόμενη χρονιά.
Λέτε η απλότητα και η ποιότητα στο προϊόν που προσφέρει να έχουν σχέση με τη διαδρομή του στο εξωτερικό?
Δε γνωρίζω, αυτό που σίγουρα γνωρίζω είναι ότι εδώ θα φας καλά!
Όταν φτάσαμε στο Yiannis η πείνα μας είχε ξεπεράσει, ρίξαμε μία ματιά στο μικρό -ευτυχώς- menu και αποφασίσαμε πολύ γρήγορα :
Σαλάτα χωριάτικη
Ντολμαδάκια τόσο δα μικρούτσικα πεντανόστιμα, έχουν για παρεούλα γιαουρτάκι.
Κεφτεδάκια με κόκκινη σαλτσούλα.
Μοσχαράκι στο πήλινο (συνοδεύεται με τηγανητές πατάτες).
Μουσακάς, αγαπημένο φαγητό του αγοριού μου, κρίθηκε νοστιμότατος.
Εδώ βρήκα την αγαπημένη -και μοναδική- μπύρα που πίνω Vergina weiss! (Δυστυχώς έχει φτωχή διανομή στην εστίαση και τη βρίσκω σπάνια). Νομίζω επαναλάβαμε Χ2 ή Χ3.
Επιτέλους, ωραίο φαγητό! Πεντανόστιμο!! Το μοσχαράκι με πιπεριές, τυριά και ντομάτα στο πήλινο έλιωνε στο στόμα, κάθε πηρουνιά και απόλαυση.
Οι μερίδες είναι πολύ καλές, εξ ου και δεν καταφέραμε να τα φάμε όλα (ε, δεν πήραμε και λίγα). Λογαριασμός κάτι παραπάνω από euro 30,00 και κέρασμα γλυκάκι.
Την επόμενη και τελευταία μας ημέρα στην Πάργα ξαναπήγαμε!
Το μοσχαράκι στο πήλινο επαναλήφθηκε. Δοκιμάσαμε και τα σουτζουκάκια του που ήταν εξαιρετικά.
Αυτή τη φορά δεν ξεφύγαμε στην παραγγελία μας, αμαρτία να πετάμε το φαγητό!
Εύχομαι ολόψυχα ο Yiannis να ανοίξει και του χρόνου και κάθε χρόνο.
Εάν βρεθείτε στα μέρη του (το καλοκαίρι), δοκιμάστε τον. Αξίζει!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Πρόσεχε τι εύχεσαι…..
Όλο μου τον εργασιακό βίο, θυμάμαι να δίνω μεγάλη μάχη για την καλοκαιρινή άδεια.
Ξιφουλκώ με συναδέλφους και ανώτερα στελέχη για μια θέση στον ήλιο!
Και για μία επιπλέον εβδομάδα άδειας -για να χωρέσει ακόμη ένας προορισμός.
Σπάνια βγαίνω νικήτρια … Δυστυχώς…
Φέτος το καλοκαίρι, με τον covid-19 να απειλεί ανθρώπους και οικονομίες, οι περισσότεροι ήρθαμε αντιμέτωποι με νέες εργασιακές συνθήκες.
Τηλεργασία, συνεργασία, ωράρια εκ περιτροπής, κάπως έτσι βγήκε η πολυπόθητη επιπλέον εβδομάδα.
Σε διαφορετικές συνθήκες θα πανηγύριζα από χαρά, τώρα ένα μούδιασμα το είχα… τι να την κάνω αυτή την εβδομάδα????
Οι σκέψεις και οι ανησυχίες έστησαν χορό στο μυαλό μου, ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο το συζητούσα με το αγόρι μου, να πάμε -και που να πάμε- μήπως να κάτσουμε στα αυγά μας για ασφάλεια? Και πάρτο πάλι από την αρχή…
Κυριακή βράδυ, σε μία παρόρμηση ξεστόμισα: Φεύγουμε αύριο για Πάργα-Σύβοτα!
Δευτέρα πρωί ξεκινήσαμε…Και είχαμε ξεχάσει πόσο υπέροχο είναι το -χωρίς δεσμευτικό πρόγραμμα- road trip!! Υπέροχη Ελλάδα!
Στην Πάργα τις πρώτες δύο ημέρες δεν ευχαριστηθήκαμε φαγητό, καθίσαμε σε εστιατόρια που βρίσκονται κατά μήκος του παραλιακού μετώπου που προσφέρουν όμορφη θέα μεν, τυποποιημένο (μετριότατο) φαγητό και service δε.
Δε θα άφηνα τα επόμενα γεύματα στην τύχη τους. Διαδικτυακή έρευνα μου έδειξε 3 (σχετικά απόμερα) εστιατόρια καλής βαθμολογίας.
Και τα 3 βρίσκονταν στον ίδιο “επαρχιακό δρόμο” με κατεύθυνση προς το κέντρο της Πάργας.
Επιλέγω το Yiannis -γιατί η αυλή του μου ταίριαζε περισσότερο στο mood διακοπών- όχι ότι δεν μέτρησαν και τα 4,7 αστέρια που του έχουν, δικαίως, δώσει!
Η υπερυψωμένη και χωρίς φιοριτούρες αυλή του Yiannis βρίσκεται ανάμεσα σε χωράφια που τα διασχίζει στενός επαρχιακός δρόμος, δέκα λεπτά περίπου από την παραλιακή τουριστική ζώνη.
Ένα μαγαζί που δεν το βρίσκεις, εύκολα, στην τύχη.
Ο ιδιοκτήτης (που δεν είναι Yiannis, διατήρησε απλώς το όνομα του παλαιού ιδιοκτήτη για ευνόητους λόγους) έχει ζήσει αρκετά χρόνια στο εξωτερικό. Πλέον την τουριστική season ανοίγει το εστιατόριο στην Πάργα και τον χειμώνα -συνήθως- επιστρέφει με την Ολλανδή -τόσο συνεσταλμένη- σύζυγό του στην Ολλανδία.
Μας είπε ότι δουλεύει 99% με ξένους τουρίστες και πράγματι, όση ώρα παραμείναμε στην αυλή του, τα όσα τραπέζια γέμισαν ήταν με κεντροευρωπαίους οι οποίοι τον καλησπέριζαν σε σπασμένα ελληνικά, έπιναν ούζο ή κρασάκι και απολάμβαναν το γεύμα τους για αρκετή ώρα..
Η ανησυχία του βέβαια ήταν αν θα τη “βγάλει φέτος καθαρή” με τις τουριστικές απώλειες λόγω covid-19 και εάν θα καταφέρει να ανοίξει την επόμενη χρονιά.
Λέτε η απλότητα και η ποιότητα στο προϊόν που προσφέρει να έχουν σχέση με τη διαδρομή του στο εξωτερικό?
Δε γνωρίζω, αυτό που σίγουρα γνωρίζω είναι ότι εδώ θα φας καλά!
Όταν φτάσαμε στο Yiannis η πείνα μας είχε ξεπεράσει, ρίξαμε μία ματιά στο μικρό -ευτυχώς- menu και αποφασίσαμε πολύ γρήγορα :
Σαλάτα χωριάτικη
Ντολμαδάκια τόσο δα μικρούτσικα πεντανόστιμα, έχουν για παρεούλα γιαουρτάκι.
Κεφτεδάκια με κόκκινη σαλτσούλα.
Μοσχαράκι στο πήλινο (συνοδεύεται με τηγανητές πατάτες).
Μουσακάς, αγαπημένο φαγητό του αγοριού μου, κρίθηκε νοστιμότατος.
Εδώ βρήκα την αγαπημένη -και μοναδική- μπύρα που πίνω Vergina weiss! (Δυστυχώς έχει φτωχή διανομή στην εστίαση και τη βρίσκω σπάνια). Νομίζω επαναλάβαμε Χ2 ή Χ3.
Επιτέλους, ωραίο φαγητό! Πεντανόστιμο!! Το μοσχαράκι με πιπεριές, τυριά και ντομάτα στο πήλινο έλιωνε στο στόμα, κάθε πηρουνιά και απόλαυση.
Οι μερίδες είναι πολύ καλές, εξ ου και δεν καταφέραμε να τα φάμε όλα (ε, δεν πήραμε και λίγα). Λογαριασμός κάτι παραπάνω από euro 30,00 και κέρασμα γλυκάκι.
Την επόμενη και τελευταία μας ημέρα στην Πάργα ξαναπήγαμε!
Το μοσχαράκι στο πήλινο επαναλήφθηκε. Δοκιμάσαμε και τα σουτζουκάκια του που ήταν εξαιρετικά.
Αυτή τη φορά δεν ξεφύγαμε στην παραγγελία μας, αμαρτία να πετάμε το φαγητό!
Εύχομαι ολόψυχα ο Yiannis να ανοίξει και του χρόνου και κάθε χρόνο.
Εάν βρεθείτε στα μέρη του (το καλοκαίρι), δοκιμάστε τον. Αξίζει!