Βρισκόμαστε στο 1ο δεκαήμερο του Ιουνίου, τα μαγιό, τα καφτάνια και λοιπά θαλασσινά accessories σε πλήρη ετοιμότητα, τα κοιτώ-με κοιτούν και τα ξανακλείνω στην ντουλάπα. Προς το παρόν η σχέση μας παραμένει σε αυτό το ισχνό επίπεδο.
Και όσο οι θερμοκρασίες τα ΣΚ χτυπάνε ιστορικά χαμηλά 26-27 βαθμών δεν το βλέπω να ανεβαίνω πίστα και να πλησιάζω ακτή.
Ευτυχώς οι εναλλακτικές πολλές, πρώτη και καλύτερη η βόλτα στο κέντρο της Αθήνας που τόσο μου είχε λείψει.
Με τον καλό μου αρχικά χωριζόμαστε- ο καθένας ξαμολιέται σε αυτό που τον ενδιαφέρει : τη δεδομένη στιγμή εγώ ήθελα shopping, εκείνος επίλεξε να περιπλανηθεί στα σοκάκια της Πλάκας αποθανατίζοντας τις στιγμές.
Η Ερμού κατάμεστη, βλέποντας έξω από τα καταστήματα τον αρσενικό πληθυσμό να περιμένει -ξεγελώντας το χρόνο αναμονής πάνω σε οθόνες κινητών- επιβεβαιώνω πως καλώς δεν τον “σέρνω” σε τέτοιες περιπέτειες. Βρε κορίτσια, δεν τους λυπόσαστε που ξεροσταλιάζουν στην Ερμού, χαμένοι σε αυτό τον άγνωστο κόσμο που μάλλον αμηχανία τους προκαλεί? Θα πάθουν κιρσούς από την ορθοστασία!
Συνειδητοποιώ -ακόμη μία φορά- πως πλέον δε με ενθουσιάζει καθόλου η χωρίς σκοπό περιπλάνηση στις βιτρίνες. Οι κινήσεις είναι στοχευμένες, άμεσες και μεθοδικές.
Σε μία ωρίτσα έχω τελειώσει την αποστολή μου και τηλεφωνώ στο αγόρι μου.
Μιλάμε για το απόλυτο timing- κι αυτός έχει μόλις τελειώσει και είναι στο σημείο που έχουμε παρκάρει τη moto.
Και που έχουμε παρκάρει τη moto? Επί της Αθηναίδος, στον αριθμό 3. Έξω από το Ζήση, ψαράκι στο χωνάκι.
Είναι μεσημέρι, πως να αντισταθείς στα κελεύσματα του Ζήση?
Ομολογώ πως στο παρελθόν είχα προσπαθήσει να δοκιμάσω τις νοστιμιές του Ζ, πάντοτε είχε ουρές αναμονής, οπότε τώρα ήταν η ευκαιρία.
Τραπεζάκια στριμωγμένα επί πεζοδρομίου, κάνοντας ακόμη πιο δύσκολη τη διέλευση των πεζών. Κάποια τραπέζια εκτείνονται και στην εσωτερική αυλή του Ζ.
Στην εξυπηρέτηση ο Άρης, νεαρό αγόρι, κινείται σβέλτα στον περιορισμένο χώρο. Ευγενικός, χαμογελαστός, με τη συστολή των 25 χρόνων του.
Ο κατάλογος είναι τοιχοκολημμένος. Στις κολώνες του πεζοδρομίου & στον τοίχο της εξωτερικής πλευράς του μαγαζιού. Και στα ελληνικά και στα αγγλικά. Εδώ που τα λέμε έτσι πρέπει, μιας και το κέντρο είναι γεμάτο τουρίστες.
Δε χρειάζεται λοιπόν να χρησιμοποιήσεις τους καταλόγους που σου φέρνουν στο τραπέζι. Επιπλέον έρχεται δροσερό νερό σε κανάτα και τα σερβίτσια.
Δεν πεινούσα η αλήθεια είναι, κάτσαμε όμως για μία μπυρίτσα…εεε…..να πάρουμε και κάτι μην την πιούμε ξεροσφύρι.
Πήραμε λοιπόν μία ντολμαδάκια (σερβίρονται με γιαουρτάκι). Άοσμα, άχρωμα και άγευστα. Ήταν το πρώτο πιάτο που πέρασε από το τραπέζι και απογοητεύτηκα. Σκέφτηκα “ευτυχώς που δεν πεινάω”….
Δεύτερο ήρθε το χωνάκι με ψαροκεφτέδες. Ευρηματικός ο τρόπος σερβιρίσματος, πάνω σε ειδική ξύλινη κατασκευή με δύο τρύπες, στη μία τρύπα τοποθετημένο το πορσελάνινο χωνάκι με τους κεφτέδες. Στον πάτο του το χωνάκι έχει λάχανο-καρότο και από πάνω οι αφράτοι κεφτέδες. Στο πλάι έρχεται η αντίστοιχη σως.
Οι ψαροκεφτέδες ήταν καταπληκτικοί. Νοστιμότατοι αφράτοι, με όλα τα μυρωδικά που χρειάζονται για να αναδείξουν και απογειώσουν τη γεύση.
Τρίτο και τελευταίο ήρθε το χωνάκι με λωρίδες τηγανητού μπακαλιάρου. Ίδιο στήσιμο, ίδια σως στο πλάι, ζητήσαμε extra να έρθει και λίγη σκορδαλιά (τι να τον κάνω που λατρεύει το σκόρδο και όλα τα παράγωγά του).
Επίσης πολύ νόστιμο, πολύ καλό τηγάνισμα, καμία λαδίλα, νοστιμότατος ο μπακαλιάρος!
Ήπιαμε 3 μπυρίτσες
Λογαριασμός στα 28,00 euro με κέρασμα φρουί ζελέ σε ποτήρι σφηνάκι.
Πρωτότυπη, έξυπνη ιδέα, ωραία πρόταση για ένα γρήγορο τσιμπούσι -στον αντίποδα των έθνικ γεύσεων και του Greek souvlaki που κυριαρχούν στην ευρύτερη περιοχή.
Το μεγάλο μείον η ηχορύπανση και η περατζάδα του κόσμου δίπλα, πάνω, μέσα από τα τραπέζια….
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Βρισκόμαστε στο 1ο δεκαήμερο του Ιουνίου, τα μαγιό, τα καφτάνια και λοιπά θαλασσινά accessories σε πλήρη ετοιμότητα, τα κοιτώ-με κοιτούν και τα ξανακλείνω στην ντουλάπα. Προς το παρόν η σχέση μας παραμένει σε αυτό το ισχνό επίπεδο.
Και όσο οι θερμοκρασίες τα ΣΚ χτυπάνε ιστορικά χαμηλά 26-27 βαθμών δεν το βλέπω να ανεβαίνω πίστα και να πλησιάζω ακτή.
Ευτυχώς οι εναλλακτικές πολλές, πρώτη και καλύτερη η βόλτα στο κέντρο της Αθήνας που τόσο μου είχε λείψει.
Με τον καλό μου αρχικά χωριζόμαστε- ο καθένας ξαμολιέται σε αυτό που τον ενδιαφέρει : τη δεδομένη στιγμή εγώ ήθελα shopping, εκείνος επίλεξε να περιπλανηθεί στα σοκάκια της Πλάκας αποθανατίζοντας τις στιγμές.
Η Ερμού κατάμεστη, βλέποντας έξω από τα καταστήματα τον αρσενικό πληθυσμό να περιμένει -ξεγελώντας το χρόνο αναμονής πάνω σε οθόνες κινητών- επιβεβαιώνω πως καλώς δεν τον “σέρνω” σε τέτοιες περιπέτειες. Βρε κορίτσια, δεν τους λυπόσαστε που ξεροσταλιάζουν στην Ερμού, χαμένοι σε αυτό τον άγνωστο κόσμο που μάλλον αμηχανία τους προκαλεί? Θα πάθουν κιρσούς από την ορθοστασία!
Συνειδητοποιώ -ακόμη μία φορά- πως πλέον δε με ενθουσιάζει καθόλου η χωρίς σκοπό περιπλάνηση στις βιτρίνες. Οι κινήσεις είναι στοχευμένες, άμεσες και μεθοδικές.
Σε μία ωρίτσα έχω τελειώσει την αποστολή μου και τηλεφωνώ στο αγόρι μου.
Μιλάμε για το απόλυτο timing- κι αυτός έχει μόλις τελειώσει και είναι στο σημείο που έχουμε παρκάρει τη moto.
Και που έχουμε παρκάρει τη moto? Επί της Αθηναίδος, στον αριθμό 3. Έξω από το Ζήση, ψαράκι στο χωνάκι.
Είναι μεσημέρι, πως να αντισταθείς στα κελεύσματα του Ζήση?
Ομολογώ πως στο παρελθόν είχα προσπαθήσει να δοκιμάσω τις νοστιμιές του Ζ, πάντοτε είχε ουρές αναμονής, οπότε τώρα ήταν η ευκαιρία.
Τραπεζάκια στριμωγμένα επί πεζοδρομίου, κάνοντας ακόμη πιο δύσκολη τη διέλευση των πεζών. Κάποια τραπέζια εκτείνονται και στην εσωτερική αυλή του Ζ.
Στην εξυπηρέτηση ο Άρης, νεαρό αγόρι, κινείται σβέλτα στον περιορισμένο χώρο. Ευγενικός, χαμογελαστός, με τη συστολή των 25 χρόνων του.
Ο κατάλογος είναι τοιχοκολημμένος. Στις κολώνες του πεζοδρομίου & στον τοίχο της εξωτερικής πλευράς του μαγαζιού. Και στα ελληνικά και στα αγγλικά. Εδώ που τα λέμε έτσι πρέπει, μιας και το κέντρο είναι γεμάτο τουρίστες.
Δε χρειάζεται λοιπόν να χρησιμοποιήσεις τους καταλόγους που σου φέρνουν στο τραπέζι. Επιπλέον έρχεται δροσερό νερό σε κανάτα και τα σερβίτσια.
Δεν πεινούσα η αλήθεια είναι, κάτσαμε όμως για μία μπυρίτσα…εεε…..να πάρουμε και κάτι μην την πιούμε ξεροσφύρι.
Πήραμε λοιπόν μία ντολμαδάκια (σερβίρονται με γιαουρτάκι). Άοσμα, άχρωμα και άγευστα. Ήταν το πρώτο πιάτο που πέρασε από το τραπέζι και απογοητεύτηκα. Σκέφτηκα “ευτυχώς που δεν πεινάω”….
Δεύτερο ήρθε το χωνάκι με ψαροκεφτέδες. Ευρηματικός ο τρόπος σερβιρίσματος, πάνω σε ειδική ξύλινη κατασκευή με δύο τρύπες, στη μία τρύπα τοποθετημένο το πορσελάνινο χωνάκι με τους κεφτέδες. Στον πάτο του το χωνάκι έχει λάχανο-καρότο και από πάνω οι αφράτοι κεφτέδες. Στο πλάι έρχεται η αντίστοιχη σως.
Οι ψαροκεφτέδες ήταν καταπληκτικοί. Νοστιμότατοι αφράτοι, με όλα τα μυρωδικά που χρειάζονται για να αναδείξουν και απογειώσουν τη γεύση.
Τρίτο και τελευταίο ήρθε το χωνάκι με λωρίδες τηγανητού μπακαλιάρου. Ίδιο στήσιμο, ίδια σως στο πλάι, ζητήσαμε extra να έρθει και λίγη σκορδαλιά (τι να τον κάνω που λατρεύει το σκόρδο και όλα τα παράγωγά του).
Επίσης πολύ νόστιμο, πολύ καλό τηγάνισμα, καμία λαδίλα, νοστιμότατος ο μπακαλιάρος!
Ήπιαμε 3 μπυρίτσες
Λογαριασμός στα 28,00 euro με κέρασμα φρουί ζελέ σε ποτήρι σφηνάκι.
Πρωτότυπη, έξυπνη ιδέα, ωραία πρόταση για ένα γρήγορο τσιμπούσι -στον αντίποδα των έθνικ γεύσεων και του Greek souvlaki που κυριαρχούν στην ευρύτερη περιοχή.
Το μεγάλο μείον η ηχορύπανση και η περατζάδα του κόσμου δίπλα, πάνω, μέσα από τα τραπέζια….