Street food fight
Μονομαχούν η Tomie, ο Jim και η Indulge.
Η Ελλάδα έγινε Ευρώπη ή η Ευρώπη ήρθε στην Αθήνα; Τροφή για σκέψη.
Διότι ναι, είμαστε οι πρώτοι διδάξαντες στο street food, βλέπε σουβλατζίδικα τα οποία εξευρωπαΐστηκαν και ονομάστηκαν σουβλακερί και όλα τα παράγωγα της λέξης σουβλα-, αλλά και καντίνες 7/24, που υπήρχαν πάντοτε έξω από τα κάθε τύπου ξενυχτάδικα και γήπεδα και πουλούσαν το ‘’βρώμικο’’ σε όλες του τις εκδοχές.
Αλλά -πάντα υπάρχει και η άλλη άποψη- όλα αυτά τα multi streetfoodάδικα, κυρίως των Αθηνών, είναι προϊόν των μεγάλων πόλεων της αλλοδαπής. Εκεί, όπου ο ξένος θέλει κάτι γρήγορο, σχετικά φθηνό και σε μικρή ποσότητα για να κατευνάσει την πείνα του και να συνεχίσει την δουλειά του.
Το αστικό street food είναι ο γρήγορος κορεσμός της πείνας, το άμεσο πετάρισμα του ματιού και το σνιφάρισμα της μύτης, η απόλαυση της περατζάδας, ο σχολιασμός του πολιτικού γίγνεσθαι, το φλερτ στα όρθια, η μουσταρδομαγιονέζα που ξεχείλισε και πιτσίλισε το φρεσκοσιδερωμένο παντελόνι κυρίως και λιγότερο το φόρεμα, είναι μόδα, είναι ιεροτελεστία.
Η Tomie, captain και goal keeper και ο Jim General και ex Military officer, δεν έχουν μάθει να χάνουν. Προτείνουν τα αγαπημένα τους streetfoodάδικα και ευελπιστούν να κερδίσουν τις εντυπώσεις.
Outsider αλλά παλαίμαχος στη streetfoodoφαγία η Indulge, μπαίνει αλλαγή στο 90’. Ποιος θα στεφθεί νικητής;
Η Tomie
Ξεκινάω δυναμικά, με γκολ από τα αποδυτήρια και θα συμφωνήσεις.
Λευτέρης ο ‘’Πολίτης’’
Στο κέντρο της πόλης υπάρχουν πάρα πολλά σουβλατζίδικα, ψηφίζω ότι το καλύτερο σουβλάκι στην Αθήνα θα το φάτε στου Λευτέρη. Οι επιλογές είναι 2, μπιφτέκι και σουτζούκι (τους χειμερινούς μήνες), οι πίτες ψήνονται πάνω στο κρέας και γίνονται όσο νόστιμες και ζουμερές πρέπει. Εδώ δε θα βρείτε πολλά παρελκόμενα, ντοματούλα κρεμμυδάκι και λίγο καυτερό πιπέρι περιβάλλουν το κρεατένιο μπιφτέκι και γίνεται πεντανόστιμο, ο ορισμός της απλότητας και του umami.
Το τυλιχτό είναι μικρό σε αντιστοιχία με την τιμή του (1,90ευρώ), για να μην το μετανιώσετε, υπολογίστε ένα παραπάνω από όσα τρώτε συνήθως.
Μην προσμένετε τραπέζια και χώρο να καθίσετε, μερικά stands μόνο, αλλά αυτά στην προκειμένη δεν έχουν σημασία. Αν κινήστε στο κέντρο και ψάχνετε αυθεντικό σουβλάκι, περάστε μια βόλτα, εγώ το τιμώ δεόντως όσο πιο συχνά γίνεται. Οι πελάτες που θα βρείτε είναι κυριολεκτικά οι πάντες.
Τον Λευτέρη τον ‘’Πολίτη’’ θα τον βρεις, Σατωβριάνδου 20, στην Ομόνοια.
Ο Jim
Θα σε πάω πιο βόρεια και σου έχω απάντηση, παρόμοια σε όλα. Ένα ‘’Φ’’ η διαφορά.
Λεφτέρης
Πρώτη φορά άκουσα για αυτόν σε μία σύναξη στο σχολείο του μικρού μου. Μνημειώδεις περιγραφές για ένα τύπο σε μια στάλα μαγαζί με 2 πάγκους έξω, να φτιάχνει ένα γυράκι. Μικρό και χειροποίητο. Της υπομονής βέβαια τότε, γιατί δούλευε μόνος του.
Αφού κάθε φορά που βλέπαμε τον Γιώργο, μας περιέγραφε τα εκπληκτικά κρέατα του Λεφτέρη, αποφασίσαμε να φάμε. Παραγγελία τότε μόνο take away, τηλέφωνο και τσουπ στο μαγαζί. Εκεί λοιπόν και στην αναμονή για την παραγγελία μας και συνοδεία κερασμένης Ναξιώτικης ρακής, μάθαμε για τον Γιάννη που άφησε τη Νάξο και μετέφερε τις εμπειρίες του στο Χαλάνδρι. Λεφτέρης με ‘’φ’’ ο πατέρας του και το όνομα του μαγαζιού στη Νάξο. Η ηρεμία αυτού του ανθρώπου είναι χαρακτηριστική. Όπως και η καθαριότητα του χώρου, όπως και ο μαεστρικός τρόπος που ετοιμάζει τα τυλιχτά. Όλα ετοιμάζονται την ώρα που ανοίγει το μαγαζί, όλα ψήνονται επί τόπου, με τις ποσότητες να είναι συγκεκριμένες, έτσι ώστε να μην μείνει κάτι για την επόμενη μέρα.
Ζουμερά κομμάτια χοιρινού ή κοτόπουλου στο καλαμάκι που ψήνονται μαζί με την πίτα, ελάχιστο λιπάκι, φρεσκοτηγανισμένες πατάτες, ζουμερά ντοματίνια, κρεμμύδι, μαϊντανός και χειροποίητη sauce γιαουρτιού. Στο κοτόπουλο και κομματάκια πιπεριάς Φλωρίνης.
Εκείνο που ξεφεύγει σε γεύση είναι ο γύρος του. Σα να τρως ψιλοκομμένα κομμάτια κρέας χωρίς λίπος. Ο κυρίαρχος του παιχνιδιού μέσα στην πίτα, με τα υπόλοιπα υλικά απλά να συνοδεύουν και να μην υποσκελίζουν το κρέας.
Αξίζει επίσης να δοκιμάσεις, το γεμιστό του μπιφτέκι με γραβιέρα Νάξου, αλλά και το υπέροχο κεμπάπ του. Εδώ και καιρό ξεκίνησε και το delivery στις γύρω περιοχές. Αν θες όμως να θαυμάσεις ηρεμία και πειθαρχία παρασκευής, τότε το take away συνοδεία ρακής είναι η επιλογή σου.
Τον Λεφτέρη με ‘’φ’’ θα τον βρεις, Κ. Βάρναλη 40, στο Χαλάνδρι.
Η Tomie
Νομίζω θα ξαναβάλω γκολ, διότι ξέρω δεν προτιμάς Ασιατικές γεύσεις, άρα δεν έχεις να με κοντράρεις. Θα κινηθώ πάλι κέντρο σε μαγαζί που το ξέρω ωσάν κάλπικη δεκάρα.
Microulee
H σχέση μου με την κινέζικη κουζίνα ήταν ιδανική, μέχρι να ανακαλύψω την Ταϊλανδέζικη, αλλά για τις παλιές αγάπες να μιλάς. Πλέον, θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο να βρεις καλό κινέζικο εστιατόριο, αλλά βρίσκεις αρκετά ‘’νουντλάδικα’’, όπως τα λέω εγώ.
Μικρά κουτάκια που μπαίνουν μέσα noodles, με όλους τους πιθανούς συνδυασμούς.
Ένα από τα πρώτα μαγαζιά που προσέφερε κάτι τέτοιο, είναι το Microulee. Ποτέ δεν είχα ιδιαίτερη επαφή με την περιοχή των Εξαρχείων, για χάρη των νουντλς όμως, πάω συχνά. Εδώ θα βρείτε, πολλές επιλογές και στο είδος του ζυμαρικού και στις σάλτσες. Οι πρώτες ύλες είναι φρέσκες, έχω δει να ψιλοκόβονται οι ξηροί καρποί ή τα λαχανικά που ζήτησα για το πιάτο μου.
Είναι εμφανές από το όνομα ότι, πρόκειται για ένα μικροσκοπικό μαγαζί, που έχει στόχο να σου ετοιμάσει γρήγορα το φαγητό σου, να το πάρεις ζεστό και να συνεχίσεις τη βόλτα σου. Ρίξε μια ματιά στη βιτρίνα που έχει τα περισσότερα υλικά, ρώτα και τα παιδιά που δουλεύουν εκεί για τους συνδυασμούς που σου προτείνουν, δες τα μεγάλα “wok” που ετοιμάζουν τα νούντλς σου, πλήρωσε από 3,50-5,50 ευρώ και απόλαυσε το φαγητό σου.
Σιγά – σιγά προστέθηκαν και άλλα πιάτα στο μενού τους, αλλά δεν τα έχω δοκιμάσει, πολύ πιθανό να έρθει η δοκιμή στο μέλλον και να δούμε μαζί την εξέλιξη τους σε μια εκτενή κριτική.
Το Microulee θα το βρεις, Στουρνάρη 14 στα Εξάρχεια.
Ο Jim
Χααα!!! Θα σε κοντράρω παρόμοια, πηγαίνοντάς σε, ακόμα πιο βόρεια για να σε κουράσω. Noodles και τέτοια μπιχλιμπίδια δεν τρώω, αλλά τρελαίνομαι για falafel, lahmacoun, hummus, tabouleh και πολλά άλλα μπιρμπιλίκια.
Hummus bar
Το έμαθα σε περίοδο νηστείας, το εκτίμησα διότι ενώ ήμουν εκτός περιοχής του, μου έφερε delivery και μάλιστα σε πολύ καλή θερμοκρασία, το αγάπησα πηγαίνοντας στο μικρούλι μαγαζί της Τσαλδάρη και γνωρίζοντας τους χαμογελαστούς ιδιοκτήτες. Εντύπωση μου έκανε που στο δεύτερο lockdown αποφάσισε να μην το κρατήσει ανοιχτό.
Όμορφο μαγαζί, ανοιχτή κουζίνα, φρέσκα υλικά, μουσική ανατολίτικη, λίγα, πολύ λίγα τραπέζια με άνετους καναπέδες και καρέκλες, οικογενειακή επιχείρηση –Σύριοι την καταγωγή- φτιαγμένη με αγάπη και μεράκι.
Έχω δοκιμάσει τα falafel, Oriental και Mediterranean με το μεσογειακό να κερδίζει στα σκοινιά, λόγω της δροσιστικής μελιτζάνας. Τραγανά falafel, hummus, mix φρεσκοκομμένων λαχανικών, sauce ταχίνι, σπόρια ροδιού και τουρσί. Λίγο καυτερό, έτσι για το κάψιμο.
Πολύ ιδιαίτερο το traditional hummus, όμορφα κρεμώδες, μαγειρεμένο με διάφορα μπαχαρικά και φιστίκι και στην κορυφή μοσχαρίσιος πικάντικος κιμάς, αλλά και το κλασσικό με ρεβύθια, πάπρικα και έξτρα ελαιόλαδο.
Lahmacoun από τα καλύτερα που έχω φάει, προτιμήστε το ελαφρά πικάντικο και υπέροχα τηγανισμένη curly potato, πατάτα ροδέλα περασμένη σε καλαμάκι χωρίς ίχνος λαδίλας με honey mustard sauce. Κανείς δεν μένει μόνο σε μία.
Τέλος, αν είστε του kebab, δοκιμάστε το kebab wrap με ζουμερό ανάμεικτο κιμά, πρασινάδες, ντομάτα και hummus.
Φεύγοντας, πάρτε για τον δρόμο τα chocco hummus, μπουκίτσες από ρεβύθι, ταχίνι και σοκολάτα. Θα πάθετε εξάρτηση.
Το Hummus bar θα το βρεις, Π. Τσαλδάρη 26 στα Μελίσσια.
Η Tomie
Όντως με κούρασες. Σειρά μου τώρα. Σε πάω Πειραιά στα μέρη μου, να σου μάθω καινούρια πράγματα.
G-spot Gastronomy
Μια αξιόλογη, σχετικά πρόσφατη άφιξη, στον πολύπαθο (γευστικά) Πειραιά.
Πρόκειται για μία ‘’διαφορετική’’ πρόταση για τυλιχτό. Πρωτοέμαθα για αυτό από τα πολύ ενεργά social media που έχουν. Νέοι άνθρωποι, με μεράκι και όρεξη να προσφέρουν κάτι πρωτότυπο σε τιμές προσιτές για όλους.
Ας ξεκινήσουμε από την πίτα. Φτιάχνουν τη δική τους ινδική, χειροποίητη πίτα και ψήνεται στον ειδικό φούρνο ‘tandoor’, θυμίζει τη γνωστή ‘’αραβική΄΄ πίτα σε πιο αφράτη εκδοχή. Σε δύο μεγέθη κανονικό ~2,50 ευρώ, μεγάλο ~5,50 ευρώ.
Υπάρχουν πολλές επιλογές να προσθέσετε. Αρχικά, οι κλασικές που βρίσκουμε σε όλα τα σουβλατζίδικα, προσπεράστε τες, εδώ δεν ήρθαμε για αυτές (όχι ότι δεν είναι καλές). Επιλέξτε ανάλογα με τα γούστα σας, ινδικό κεμπάπ ή crispy chicken buffalo ή chicken tandoori masala και πολλά, πολλά άλλα. Όσα προσφέρουν είναι χειροποίητα.
Εγώ προτιμώ το ινδικό σουβλάκι tikka masala, ο συνδυασμός των φρέσκων λαχανικών, με τη δροσερή sauce και το μαριναρισμένο, μαλακό και ελαφρώς spicy κοτόπουλο είναι ακριβώς στις γεύσεις μου. Αρκετά καλό και το falafel τους, χωρίς περιττά λάδια, αποτελεί την πιο τίμια εκδοχή που έχω δοκιμάσει στην ευρύτερη περιοχή.
Ο χώρος μικρός με κάποια τραπέζια στο φαρδύ πεζοδρόμιο, το μαγαζί εστιάζει στο delivery και στο take away . Οι πληροφορίες μου λένε, ότι έχουν στόχο να διευρύνουν σταδιακά το μενού τους και την ακτίνα του delivery.
Το G–spot Gastronomy θα το βρεις, Σαχτούρη 35 στον Πειραιά.
Ο Jim
Παίζεις ‘’βρώμικα’’ πηγαίνοντας με στα μέρη σου. Θα σε τραβήξω εγώ τώρα κέντρο και θα παίξω με σίγουρα χαρτιά.
Etnico
Από το παιχνίδι του street food δεν θα μπορούσε να λείψει το Altamira. Από τους βασικούς συντελεστές της παρουσίασης στο κοινό της Αθήνας, της ethnic κουζίνας, συνεχίζει να κερδίζει τον κόσμο, με την street food παραλλαγή του, το Etnico.
Μαγαζί γωνία, οπότε κερδίζει περισσότερο κόσμο καθημένων, αφού στο πεζοδρόμιο χωράνε πολλά stands και πιο πολλά σκαμπό. Διακόσμηση με πολύχρωμα πλακάκια που ντύνουν τους semi τοίχους, ράφια με μπαχαρικά, όσπρια και λογής – λογής υλικά για την παρασκευή των wraps και των χυμών και μαυροπίνακας με την πραμάτεια του μαγαζιού.
Εξυπηρέτηση από χαμογελαστούς τύπους σε σπαστά ελληνικά και δισκάκι με τα καλούδια που παρήγγειλες. Αρκετές επιλογές από Μεξικό, Ινδία και Μέση Ανατολή σε street έκδοση.
Το falafel του είναι αρκετά γευστικό. Οι ρεβυδοκεφτέδες άψογοι, τραγανοί, με το εσωτερικό τους σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα υλικά, να βγάζει αρκετά αρώματα. Το ζητάω ελαφρά καυτερό. Τα κομμάτια αγγουριού δροσίζουν το περιεχόμενο το οποίο δένει ευχάριστα με το tarator (κάτι ανάμεσα σε sauce και τζατζίκι), τη baba ganoush (Αιγυπτιακή μελιτζανοσαλάτα) και τις μελιτζάνες, κάτι σαν τις δικές μας πίκλες.
Αγάπη στο Mexico. Δίκαιη η φήμη του Altamira ότι διαθέτει από για τα καλύτερα burritos. Burrito verdura λοιπόν, με την σταρένια tortilla να δίνει ρέστα και να περικλείει ερωτικά τα λαχανικά, το κίτρινο τυρί, τα φασόλια και το ρύζι. Ξεχώριζε η guacamole χωρίς να καλύπτει γευστικά την sour cream.
Δεν φεύγεις από το Etnico χωρίς να φας Chimichanga. Σταρένια tortilla στο λάδι, με κομμάτια τρυφερό καλομαγειρεμένο κοτόπουλο, λιωμένο τυρί, sour cream και υπέροχος πουρές από φασόλια (frijoles). Άλλη γεύση.
Συνόδευσε για τη δροσιά και τη δίψα, με frozen margarita η οποία μπορεί να είναι μηχανής, αλλά έχει γενναία δόση τεκίλας και σώζει την κατάσταση. Lemon πάντα, μη χαλάμε την παράδοση.
Το Etnico θα το βρεις, Κολοκοτρώνη 22 στο Κέντρο.
Η Tomie
Αχαααααααααα. Πάμε Πασαλιμάνι να χορτάσουμε και να γευτούμε το καθ’ αυτού street food των ξενύχτηδων.
Ιμαλάια
Αντικειμενικά τα Ιμαλάια έχουν ένα από τα καλύτερα hot dog στην Αττική.
Δεν νοείται ξενύχτι στον Πειραιά χωρίς να καταλήξεις εκεί. Τα πράγματα είναι απλά, ένας από την παρέα περιμένει καρτερικά στην ουρά (συνήθως αυτός που δεν έχει πιει πολύ), οι υπόλοιποι ψάχνουν τραπέζι ή πάνε στα πεζούλια απέναντι. Η εξυπηρέτηση, όσο κόσμο και να έχει, είναι γρήγορη, υπάρχουν διαχωρισμένα πόστα, φωνάζουν τον αριθμό σου, παραλαμβάνεις και απολαμβάνεις.
Το μαγαζί είναι γνωστό κυρίως για τα hot dogs. Ψωμάκι αφρός να τυλίγει τόσο ιδανικά τα υπόλοιπα υλικά και να ‘’ποτίζεται’’ με τη sauce. Για μένα η επιλογή είναι σταθερή hot dog special (στα 3.50ευρώ) σάλτσα κρεμμυδιού και ροζ sauce κάνουν τη διαφορά. Στη μέση μια μερίδα πατάτες τηγανιτές (προτηγανισμένες αλλά υπέροχες) με την υπερνόστιμη ροζ sauce τους και τυρί τριμμένο.
Εάν προτιμάτε σάντουιτς ή κρέπα, είναι επίσης προσεγμένα. Τα υλικά είναι πάρα πολλά και όλα φρέσκα. Ίσως είναι το μοναδικό μαγαζί που πάω συχνά και σε ώρες αιχμής και δεν έχει ελλείψεις σε υλικά.
Τον τελευταίο μήνα έβαλαν και delivery, οπότε δεν υπάρχει δικαιολογία, δοκιμάστε το.
Τα Ιμαλάια θα τα βρεις πολύ κοντά, στην Ακτή Μουτσοπούλου 50 στον Πειραιά.
Ο Jim
Σε τρώει να σου μάθω ιστορία, οπότε θα με ακολουθήσεις στην Πλατεία Μαβίλη, φαντάζεσαι που.
Η καντίνα της Μαβίλη
Τι να πω και τι να αφήσω για την καντίνα στην πλατεία Μαβίλη!!! Πάρα πολλές αναμνήσεις. Κάθε ενεργός πολίτης της πρωτεύουσας έχει φάει έστω και μια φορά στην ένδοξη καντίνα. Τι μετά από τις βότκες στον κο Νίκο στο Λώρας, τι μετά από τις κραιπάλες στο Sui, τι μετά από τα ξημερώματα στα clubάκια της παραλιακής, μια στάση στη συγκεκριμένη καντίνα ήταν υποχρεωτική.
Πολλές φορές πηγαίναμε μόνο για το χάζι, την καλημέρα και για ένα τσιγάρο. Πέρασμα για χρόνια, έρωτες, στενοχώριες, γνωριμίες, άνθρωποι όλων των ηλικιών, όλων των κοινωνικών στρωμάτων.
Το καλύτερο βραστό της πόλης, με τη εύγευστη σάλτσα κρεμμυδιού, σαλάτα λάχανο καρότο και μουσταρδομαγιονέζα. Το σήμα κατατεθέν μου. Τίποτα άλλο ούτε πατάτες, ούτε κέτσαπ, ούτε καλαμάκι χοιρινό ή κοτόπουλο, ούτε κοτομπουκιές, ούτε καν λουκάνικο χωριάτικο. Το γνήσιο φαγητό μετά από κραιπάλη. Λουκάνικο βραστό που είναι light για να κοιμηθείς μετά σαν πουλάκι.
Κάποια στιγμή έπρεπε ,για διαφόρους εξωαγωνιστικούς λόγους, να κλείσει ως καντίνα.
Άνοιξε ακριβώς από πίσω, στεγαζόμενη, με την ίδια όρεξη για δουλειά, το ίδιο πλήθος να περιμένει στωικά στην ουρά και τα ίδια ακριβώς καθαρότατα ‘’βρώμικα’’ σάντουιτς.
Την καντίνα της Μαβίλη πλέον θα τη βρεις, Σούτσου 3 στους Αμπελόκηπους.
Η επέλαση της Indulge.
Σας ακούω τόση ώρα να κονταροχτυπιέστε και δεν μιλάω. Δεν μιλάω, διότι σας αφήνω να κουραστείτε αλλά και γιατί έχω κάνει διατριβή σε street food, άρα η νίκη είναι προφανής και δίκαιη. Ελάτε στη μανούλα κατά Καλλιθέα μεριά…
Johnnie hot dog
Θα ξεκινήσω με το Johnie Hot Dog στη Συγγρού, γιατί μου προσφέρει πάντα απλόχερα παρηγοριά και το έχω μέσα στην καρδιά μου.
Μετά από αποτυχημένες θεατρικές παραστάσεις (το χειρότερό μου), μετά από ξενύχτια σε μπαρ ή έτσι απλά επειδή λιγουρεύτηκα ‘’βρώμικο’’. Το γεγονός ότι λειτουργεί μέχρι τις 7 το πρωί βοηθά. Διαθέτει έτοιμους συνδυασμούς, όπως τα Classic, American, Village, Corn, Chicago, Egg, Blue cheese, Chili cheese, Berlin Bratwurst, Bacon & Bavaria, αλλά μπορείς φυσικά να συνθέσεις το δικό σου hot dog με ό,τι λαχταρά η καρδούλα σου!
Εγώ έχω καταλήξει να βάζω μέσα στο αχνιστό μαλακό αφράτο ψωμάκι, βραστό λουκάνικο Φρανκφούρτης, τραγανές τηγανιτές πατάτες, γλυκό αγγουράκι Δανίας και άφθονο λιωμένο τυρί τσένταρ. Απλός συνδυασμός, αλλά σκοτώνει. Έξτρα μια μερίδα πατάτες στη μέση με τσένταρ, πάλι να στάζει, γιατί δεν σου φτάνουν μόνο μέσα στο hot dog. Μετά, πίνεις τη zero cola ήρεμος, σαν φίδι, χαζεύοντας τους γκαζοφονιάδες της Συγγρού, ενίοτε δίπλα σε διάσημους Έλληνες ηθοποιούς ή τραγουδιστές.
Τα καυτά σκυλιά του Γιάννη θα τα βρεις στη Συγγρού, έξω από την Πάντειο.
Και επειδή είμαι πολύ καλή, θα σας δώσω και ένα στανταράκι για να έχετε να παίζετε με σημαδεμένα χαρτιά την επόμενη φορά. Δοκιμάστε και θα με μνημονεύετε συνέχεια.
Μπιφτεκοπωλείο (ο Σταύρος)
Δεκαετία ’80 -και μη γελάτε τα νεούδια- έγινε η πρώτη μου γνωριμία με αυτό το σουβλατζίδικο. Τότε μόνο στο όρθιο, αν ήσουν τυχερός σε κανένα σκαμπό ή take away, για delivery ούτε λόγος. Τώρα έχει και delivery. Ήταν και είναι οι Σειρήνες της οδού Δαβάκη. Ακόμα και σε ακτίνα πολλών μέτρων, θα σε βρει η μαγική μυρωδιά του μπιφτεκιού που ψήνεται πάνω στην πλάκα και δε θα σε αφήσει ήσυχο μέχρι να φτάσεις στην πηγή και να γευτείς την κόλαση του Δάντη, προφανώς όχι του Χρήστου. Εδώ δεν έχει αλάδωτα, πίτα ολικής, σουβλάκι χαλούμι και γύρο μανιτάρι. Εδώ η ίδια πλάκα, που έψηνε το μπιφτέκι σου, θα υποδεχτεί την πίτα σου, το μπιφτέκι, το κρεμμύδι και την ντομάτα από πάνω, μέχρι να ζεσταθεί η τελευταία και να βγάλει λίγο ζουμί, θα προστεθεί καυτερό πιπέρι, θα τυλιχτεί και αντίο ζωή, να ‘χαμε να λέγαμε και γεια σας με τα ζουμιά να τρέχουν.
Το Μπιφτεκοπωλείο και τα υπέροχα μπιφτέκια του θα τα βρεις, Δαβάκη 59 στην Καλλιθέα.