Sweet Home Νέα Ιωνία
Κάθε γειτονιά, κάθε πόλη, μια ιστορία, διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές καταβολές, βάσανα, στενοχώριες, χαρές και γέλια…
Βόλτα σε μια προσφυγική συνοικία, με ιστορικό παρελθόν, η οποία συνεχίζει να ζει, να ονειρεύεται, να εξελίσσεται. Ρομαντική και, συνάμα, σύγχρονη έχει ορόσημα αλλά και νόστιμα, γευστικά, μυστικά τα οποία σας αποκαλύπτουμε…
Αφηγεiται η evispir.
Στη Νέα Ιωνία ήρθα πριν 30 και κάτι χρόνια, κατά τύχη. Η αδερφή του πατέρα μου παντρεύτηκε απόγονο προσφύγων κι έτσι όλο το σόι ριζώσαμε εδώ.
‘’Όπου γης και πατρίς’’, λένε…
Αγάπησα αυτό το μέρος και πάντα προσπαθώ να μεταλαμπαδεύσω το ενδιαφέρον μου στους μαθητές μου, μέσα από διάφορα projects που έχουν σκοπό την παρατήρηση του περιβάλλοντος, την ευαισθητοποίηση και την προστασία του δημόσιου χώρου.
Έτσι λοιπόν σε αυτό το άρθρο θα κάνω κάτι παρόμοιο:
Θα σας προτείνω να επισκεφτείτε την πόλη μου, να περιηγηθείτε σε μέρη ορόσημα και να γευτείτε νόστιμα εδέσματα.
Σας προτείνω να χρησιμοποιήσετε τον ηλεκτρικό ή να ακολουθήσετε τη διαδρομή του. Ο ηλεκτρικός έχει 3 σταθμούς στην περιοχή, τον Περισσό, τα Πευκάκια και τη Νέα Ιωνία. Παλιά εξυπηρετούσαν τους εργάτες για τα πολλά εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας που υπήρχαν. Ανάμεσα στους σταθμούς Περισσός και Πευκάκια βλέπεις ένα επιβλητικό κτήριο με ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική, που τώρα στεγάζει γνωστό σούπερ μάρκετ. Ήταν η Βαμβακουργία του Κυρκίνη.
Χτίστηκε το 1927. Ευτυχώς διασώθηκε…
Στην πλατφόρμα του σταθμού Πευκάκια υπάρχει το έργο ‘’Μαξιλάρια’’ από μπρούντζο (γλύπτης Βασίλης Βασίλη) και στο υπόγειο ‘’Τα κύματα’’ του Γιώργου Χουλιαρά.
Και τα δύο είναι μοντέρνα γλυπτά, που κοσμούν το δημόσιο χώρο.
Στο σταθμό Νέα Ιωνία, αξίζει να παρατηρήσετε την ιστορία της Πισιδίας, από προϊστορικούς χρόνους ως τη μικρασιατική καταστροφή, αποτυπωμένη με πρωτότυπο τρόπο πάνω στα μεταλλικά πλακάκια του σταθμού. Είναι έργο του γλύπτη Αλέξανδρου Βάλβη.
Πάνω από το σταθμό θα δείτε ‘’Τα πουλιά’’ από αλουμίνιο του Φώτη Ραφτόπουλου, να αγναντεύουν τα τρένα που περνούν.
Είστε πολύ κοντά στη δημοτική αγορά πια.
Στην οδό Αγίας Φωτεινής μπορείς να προμηθευτείς ό,τι τρόφιμα θέλεις, εδώδιμα κι αποικιακά.
Στον αριθμό 4 της οδού, θα δεις ‘’Το Ποντιακό’’, ένα ντελικατέσεν με κάθε είδους ποντιακή νοστιμιά -και παστουρμά φυσικά – τυριά, ζυμαρικά, όσπρια, φύλλα για πίτες κλπ. Το λεπτό φύλλο για πίτες είναι πολύ καλό για μια σπιτική πίτα. Αν αλειφθεί με λάδι ή βούτυρο γίνεται τραγανό και νόστιμο. Οι ιδιοκτήτες είναι πολύ ευγενικοί και πρόθυμοι να σας εξηγήσουν το καθετί.
Στον ίδιο δρόμο, στο 33, είναι το ‘’Ζυμωτήριο’’, νέα άφιξη στην αγορά, με πίτες εξαιρετικής ποιότητας και λαχταριστά γλυκά. Η κοτόπιτά τους είναι μακράν η καλύτερη που υπάρχει! Χειροποίητο φύλλο, πολύ κοτόπουλο, χωρίς πολλά λάδια. Η μπουγάτσα τους με φύλλο υπέροχο, δε σε λιγώνει. Το κέικ καρότο θεϊκό. Για τις γιορτές φτιάχνουν γευστικά σπιτικά μελομακάρονα και κουραμπιέδες σε μπουκίτσες σε πολύ καλή τιμή, όπως όλα τους τα εδέσματα. Όλα είναι ολόφρεσκα και ο ιδιοκτήτης ευγενέστατος και κατατοπιστικός!
Στην οδό Ευαγγελικής σχολής στο 3 στον ‘’Αναστάση’’ και στο 5 στη ‘’Δήμητρα Γουναρίδη’’ βρίσκονται οι καταπληκτικές τηγανιτές και τραγανές τυρόπιτες, κιμαδόπιτες, πατατόπιτες, κλπ, που τόσα έχουν γραφτεί για χάρη τους. Ώρα να τις τιμήσετε κι εσείς!
Στο τέλος του δρόμου θα δείτε το ιστορικό κτήριο του 1ου Δημοτικού της Νέας Ιωνίας. Χτίστηκε από πρόσφυγες το 1923 κι από το μπαλκόνι του έβγαλε λόγο ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Υπέστη σοβαρές ζημιές από τον σεισμό, αλλά ανακαινίστηκε με σεβασμό στην ιστορία του.
Στην οδό Αλαΐας οι φιλόμουσοι θα δουν το άγαλμα του σπουδαίου ερμηνευτή Στέλιου Καζαντζίδη, φιλοτεχνημένο από ορείχαλκο από τον Χαρίλαο Κουτσούρη και στο νούμερο 33 το πατρικό του.
Στην Αλέξανδρου Παναγούλη 55 θα κάνουμε δύο στάσεις. Την πρώτη στο ‘’Μaple sugar & spice’’, ένα υπέροχο καφέ με ολόφρεσκα σάντουιτς και ονειρεμένα γλυκά. Από τα αγαπημένα μου, το σάντουιτς με παστράμι, οι ομελέτες και τα πάντα από γλυκά! Τα σου και τα εκλέρ γεμίζονται επί τόπου με κρέμα της αρεσκείας σας. Η εξυπηρέτηση είναι υποδειγματική!
Στο 23 του ίδιου δρόμου μπείτε στο εργαστήριο ‘’Πολύφυλλο’’, στον παράδεισο της πίτας! Πίτες φρέσκιες και κατεψυγμένες, γλυκές κι αλμυρές, για το χέρι ή για το σπίτι σε δίκιλη συσκευασία κι εξαιρετικές τιμές. Προτείνω την πρασοκιμαδόπιτα, την τσιγγάνα – κάτι σαν πίτσα σε πίτα – και την μπουγάτσα. Το φύλλο τους είναι σαν σπιτικό! Αν πείτε ότι τις φτιάξατε με τα χεράκια σας, κανείς δε θα σας αμφισβητήσει.
Στην άλλη πλευρά του τρένου, στην Ελευθερούπολη στην οδό Βρυούλων βρίσκεται ένα μέρος της προσφυγικής γειτονιάς της πόλης. Μεταφέρεσαι σε μια άλλη εποχή! Εδώ, σ’ αυτά τα στενά σοκάκια, βλέπεις ένα κομμάτι από τη νεότερη ιστορία της πατρίδας μας. Σπιτάκια με κεραμίδια και μια σταλιά αυλίτσες, άλλα περιποιημένα κι άλλα αφημένα στη φθορά του χρόνου, στέγασαν τα όνειρα και τις ελπίδες των κυνηγημένων προσφύγων του ΄22. Πολλά από αυτά προσφέρουν στέγη σε οικονομικούς μετανάστες, μια και η ιστορία επαναλαμβάνεται…
Το Μουσείο Μικρασιατικού Πολιτισμού, πολύ κοντά, στην Πατριάρχου Ιωακείμ, δίπλα στην καμινάδα και στο, επίσης, ιστορικό 4ο Δημοτικό -κτίσμα του 1931, πιθανόν του σπουδαίου αρχιτέκτονα Πάτροκλου Καραντινού – διαθέτει πλούσιο υλικό από τις χαμένες πατρίδες και την ίδρυση της πόλης. Όταν οι συνθήκες το επιστέψουν, αξίζει την επίσκεψή σας.
Στη Ραμνούντος 86, στο στενό δρομάκι, υπάρχουν πάντα αυτοκίνητα παρκαρισμένα… Ψωνίζουν από ‘’Το Πεϊνιρλί’’ μυρωδάτα, αφράτα ‘’βαρκάκια’’ με κιμά, αλλαντικά ή τυρί. Το μικρό αυτό πρατήριο θεωρείται, εδώ και δεκαετίες, ότι διαθέτει το καλύτερο πεϊνιρλί της Αθήνας.
Οι πρόσφυγες είναι ειδικοί σ’ αυτό το είδος. Θα πρότεινα να τους εμπιστευτείτε. Είναι στ’ αλήθεια θεϊκό! Μπορείτε να πάρετε κι άδεια σκαφάκια, να τα γεμίσετε στο σπίτι. Διαθέτουν επίσης υπέροχες. χειροποίητες μεγάλες πίτες για πίτσα.
Λίγα στενά πιο πέρα, βρίσκεστε στην οδό Εργασίας και στην περιοχή που υπήρχαν παλιά εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας. Δυστυχώς τα περισσότερα έχουν κατεδαφιστεί, αν και ήταν κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μας, αφού η βιομηχανική αρχιτεκτονική δεν τυγχάνει στη χώρα μας της προσοχής που της αρμόζει. Μόνο το παλιό εργοστάσιο Μουταλάσκη, με τη χαρακτηριστική ζικ-ζακ σκεπή, ανακαινίστηκε για να στεγάσει τα γραφεία του 2004 και στολίζει την Ελευθερούπολη.
Σε πολύ μικρή απόσταση, στην Αλέξανδρου Παναγούλη 74 βρίσκονται ‘’Τα Γιούλια’’, ένα από τα παλιότερα ζαχαροπλαστεία της περιοχής. Έχουν μεγάλη ποικιλία σε γλυκά, όμως όλοι πρέπει να δοκιμάσουν τα φημισμένα τσουρεκάκια τους. Αφράτα και μυρωδάτα, πασπαλισμένα με ζάχαρη και αμύγδαλα, είναι συνήθως ζεστά κι είναι αδύνατο να τους αντισταθείς… Επίσης, αν αγαπάτε την καρύδα οι χιονούλες, σφαιρικά γλυκίσματα με καρύδα και κρέμα, θα σας γλυκάνουν.
Κατηφορίζοντας, κοντά στο Νοσοκομείο Αγία ‘Όλγα θα δείτε τα ερείπια τμήματος του Αδριάνειου Υδραγωγείου, το οποίο υδροδοτούσε την Αθήνα. Κατασκευάστηκε από τον αυτοκράτορα Αδριανό κι αποπερατώθηκε το 140 μ.Χ. Είναι το σήμα κατατεθέν της Νέα Ιωνίας. Ένα μνημείο μέσα στο πράσινο του ρέματος που περνά από εκεί.
Τέλος, στην είσοδο του σταδίου του Ίκαρου, αντικρίζεις μια όμορφη εικόνα. Πέτρινα, περιποιημένα διώροφα, με κεραμίδια και λουλούδια στις αυλές, συγκροτούν μια γραφική γειτονιά, γνωστή ως τα σπίτια της βασιλίσσης, αφού ανοικοδομήθηκαν από τις πιστώσεις του εράνου της βασίλισσας Όλγας.
Εδώ τελειώνει ο περίπατος στη Νέα Ιωνία, στην πόλη μου, μια πόλη με πλούσια ιστορία, πολιτιστικό και γαστρονομικό ενδιαφέρον, που σε πολύ μεγάλο βαθμό οφείλεται στο προσφυγικό παρελθόν της.