Πάντα ήμουν ‘’μαζεμένος’’ στα πολυδιαφημισμένα μαγαζιά. Μικρό καλάθι, αν δεν έκρινα εγώ. Αν συμπεριλάβω και την πλειάδα άρθρων που διάβασα με το άνοιγμα του, το όλο εγχείρημα με έκανε να το προσπεράσω.
Ενδόμυχα όμως ήθελα να πετύχει. Αγαπάω Νέο Κόσμο, μ’ αρέσουν περιοχές αυθεντικές σαν το Δουργούτι. Παλιάς κοπής γειτονιές, αυθεντική παλιά Αθήνα, με τις καλοδιατηρημένες προσφυγικές κατοικίες, το τραμ να θυμίζει παλιές καλές εποχές και όλη αυτή τη μυρωδιά και την αίσθηση από τις χαμένες πατρίδες με τις οποίες έχω μια σχέση συγκινησιακή, σχέση αγάπης και πάθους.
Όταν λοιπόν μέσα στις προτάσεις του γιου μου για το που θα φάμε, ήταν και το ΦΙΤΑ, χωρίς δεύτερη κουβέντα το διάλεξα.
Με κέρδισε με το που πλησίαζα, βαδίζοντας παράλληλα με τις γραμμές του τραμ. Ένοιωσα άλλον αέρα, αέρα άλλης εποχής, ακούγοντας φωνές παιδιών να παίζουν στο πάρκο και στην παρακείμενη πλατεία, γιαγιάδες να κάθονται έξω από τα σπίτια τους και να συζητάνε.
Με το που κάθισα στις κλασικές καρέκλες καφενείου ή καλύτερα παλιού μαγέρικου, ένοιωσα μέρος του όλου σκηνικού, ένα σκηνικό παρεΐστικο και αγαπημένο. Αυτό αποπνέει ο χώρος. Λες και έχεις βγει και τρως με φίλους σε φίλους. Ανοιχτή κουζίνα με την κλασσική μπάρα και τα ψηλά σκαμπό μπροστά και πιάτα να πηγαινοέρχονται.
Θα το πω και εγώ, γιατί είναι το βασικό της φιλοσοφίας του μαγαζιού. Έχοντας αγάπη στην πρώτη ύλη και εικόνες από τη χαλαρή ζωή στην επαρχία, οι ΦΙΤΑδες αποφάσισαν να στήσουν ένα μαγαζί όπως ακριβώς το φαντάζονταν: Απλό, χαλαρό, με βάση την πρώτη ύλη χωρίς να υπολογίσουν κόπο και χρόνο.
Η φιλοσοφία του μαγαζιού λέει λοιπόν: Θαλασσινά και ψαρικά, κάποιες πινελιές κρέατος, αλλά προτεραιότητα σε ότι πιο φρέσκο υπάρχει στην αγορά. Στη λαϊκή αγορά αλλά και στις αγορές της επαρχίας, διαμέσου γνωστών τους μικρών παραγωγών.
Έχω φάει πολύ καλά. Η πρώτη φορά πέρασε, ήρθε η δεύτερη, η δεύτερη έφερε την τρίτη και πάει λέγοντας.
Must be η ντάσκα με τα χόρτα και την απαλή sauce στο κλασσικό γυάλινο διάφανο πιατάκι. Συνήθως επαναλαμβάνεται στο μενού -αλλάζει καθημερινά- διότι βγάζει μια εξαιρετική νοστιμιά.
Όποιο χταπόδι και να διαλέξεις είτε το ξιδάτο είτε το πλοκάμι στη σχάρα θα το ευχαριστηθείς. Ζουμερό, σωστά μαριναρισμένο με όλα τα αρώματα του ελεύθερα στο πιάτο.
Όπως ακριβώς και το θράψαλο με την κινόα, super food με τα όλα του.
Ο κέφαλος με τα χόρτα εξαιρετικός όπως και το λαβράκι, ανάλογα τι αδυναμίες έχεις, αλλά το πιάτο που δεν αλλάζω με τίποτα είναι οι μπρασκοουρές, που βρίσκεις μόνο στα ψαγμένα τσιπουράδικα του Βόλου.
Στο ΦΙΤΑ αν πας μια φορά θα κολλήσεις.
Κάθε φορά θα δοκιμάζεις κάτι νέο που θα σε ταξιδέψει.
Κάθε φορά θα βλέπεις και νέα πρόσωπα, όλων των ηλικιών και όλων των κοινωνικών τάξεων.
Κάθε φορά θα γίνεσαι ένα με το περιβάλλον και θα χαίρεσαι που βρίσκεσαι εκεί.
Κάθε φορά θα ανακαλύπτεις διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης της πρώτης ύλης.
Κάθε φορά θα απολαμβάνεις φρέσκες πρώτες ύλες.
Αυτό άλλωστε είναι και το μυστικό της επιτυχίας του.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Πάντα ήμουν ‘’μαζεμένος’’ στα πολυδιαφημισμένα μαγαζιά. Μικρό καλάθι, αν δεν έκρινα εγώ. Αν συμπεριλάβω και την πλειάδα άρθρων που διάβασα με το άνοιγμα του, το όλο εγχείρημα με έκανε να το προσπεράσω.
Ενδόμυχα όμως ήθελα να πετύχει. Αγαπάω Νέο Κόσμο, μ’ αρέσουν περιοχές αυθεντικές σαν το Δουργούτι. Παλιάς κοπής γειτονιές, αυθεντική παλιά Αθήνα, με τις καλοδιατηρημένες προσφυγικές κατοικίες, το τραμ να θυμίζει παλιές καλές εποχές και όλη αυτή τη μυρωδιά και την αίσθηση από τις χαμένες πατρίδες με τις οποίες έχω μια σχέση συγκινησιακή, σχέση αγάπης και πάθους.
Όταν λοιπόν μέσα στις προτάσεις του γιου μου για το που θα φάμε, ήταν και το ΦΙΤΑ, χωρίς δεύτερη κουβέντα το διάλεξα.
Με κέρδισε με το που πλησίαζα, βαδίζοντας παράλληλα με τις γραμμές του τραμ. Ένοιωσα άλλον αέρα, αέρα άλλης εποχής, ακούγοντας φωνές παιδιών να παίζουν στο πάρκο και στην παρακείμενη πλατεία, γιαγιάδες να κάθονται έξω από τα σπίτια τους και να συζητάνε.
Με το που κάθισα στις κλασικές καρέκλες καφενείου ή καλύτερα παλιού μαγέρικου, ένοιωσα μέρος του όλου σκηνικού, ένα σκηνικό παρεΐστικο και αγαπημένο. Αυτό αποπνέει ο χώρος. Λες και έχεις βγει και τρως με φίλους σε φίλους. Ανοιχτή κουζίνα με την κλασσική μπάρα και τα ψηλά σκαμπό μπροστά και πιάτα να πηγαινοέρχονται.
Θα το πω και εγώ, γιατί είναι το βασικό της φιλοσοφίας του μαγαζιού. Έχοντας αγάπη στην πρώτη ύλη και εικόνες από τη χαλαρή ζωή στην επαρχία, οι ΦΙΤΑδες αποφάσισαν να στήσουν ένα μαγαζί όπως ακριβώς το φαντάζονταν: Απλό, χαλαρό, με βάση την πρώτη ύλη χωρίς να υπολογίσουν κόπο και χρόνο.
Η φιλοσοφία του μαγαζιού λέει λοιπόν: Θαλασσινά και ψαρικά, κάποιες πινελιές κρέατος, αλλά προτεραιότητα σε ότι πιο φρέσκο υπάρχει στην αγορά. Στη λαϊκή αγορά αλλά και στις αγορές της επαρχίας, διαμέσου γνωστών τους μικρών παραγωγών.
Έχω φάει πολύ καλά. Η πρώτη φορά πέρασε, ήρθε η δεύτερη, η δεύτερη έφερε την τρίτη και πάει λέγοντας.
Must be η ντάσκα με τα χόρτα και την απαλή sauce στο κλασσικό γυάλινο διάφανο πιατάκι. Συνήθως επαναλαμβάνεται στο μενού -αλλάζει καθημερινά- διότι βγάζει μια εξαιρετική νοστιμιά.
Όποιο χταπόδι και να διαλέξεις είτε το ξιδάτο είτε το πλοκάμι στη σχάρα θα το ευχαριστηθείς. Ζουμερό, σωστά μαριναρισμένο με όλα τα αρώματα του ελεύθερα στο πιάτο.
Όπως ακριβώς και το θράψαλο με την κινόα, super food με τα όλα του.
Ο κέφαλος με τα χόρτα εξαιρετικός όπως και το λαβράκι, ανάλογα τι αδυναμίες έχεις, αλλά το πιάτο που δεν αλλάζω με τίποτα είναι οι μπρασκοουρές, που βρίσκεις μόνο στα ψαγμένα τσιπουράδικα του Βόλου.
Στο ΦΙΤΑ αν πας μια φορά θα κολλήσεις.
Κάθε φορά θα δοκιμάζεις κάτι νέο που θα σε ταξιδέψει.
Κάθε φορά θα βλέπεις και νέα πρόσωπα, όλων των ηλικιών και όλων των κοινωνικών τάξεων.
Κάθε φορά θα γίνεσαι ένα με το περιβάλλον και θα χαίρεσαι που βρίσκεσαι εκεί.
Κάθε φορά θα ανακαλύπτεις διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης της πρώτης ύλης.
Κάθε φορά θα απολαμβάνεις φρέσκες πρώτες ύλες.
Αυτό άλλωστε είναι και το μυστικό της επιτυχίας του.