Πάντα δυσκολεύομαι να απαντήσω σε ερωτήσεις όπως: ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό; Πίτσα ή σουβλάκι; Κρέας ή ψάρι; Η πιο συνηθισμένη απάντηση είναι όλα! Αλλά ανάλογα τη στιγμή και την περίσταση.
Για ένα πράγμα, όμως, είμαι απόλυτα σίγουρη. Λατρεύω τις κρέπες. Όχι όλες τις κρέπες αλλά τις καλοφτιαγμένες με πρωτότυπα υλικά, κι όχι αυτές που κολυμπάνε στο “λίπος” από τα κακής ποιότητας τυριά ή αλλαντικά. Και ναι, δίνω έμφαση στις αλμυρές. Θυμάμαι κάποιες κρεπερί, σαν παιδί, τη δεκαετία του 90 που έκαναν τη διαφορά πριν γίνει η κρέπα το λιπαρό, κακό, street food.
Όταν, λοιπόν, διάβασα για μια εκδοχή του λεγόμενου street food, αλλά με διαφορετικές και “ψαγμένες” συνταγές και ποιοτικά υλικά, με την κρέπα ναυαρχίδα του μαγαζιού, έστειλα το άρθρο στην κατάλληλη παρέα και σε δύο μέρες κανονίσαμε να το επισκεφθούμε.
Το μαγαζί βρίσκεται στο Κουκάκι αλλά σε ένα πιο ήρεμο σημείο. Έχει τραπεζάκια απέξω που τηρούν τα απαραίτητα μέτρα και τις αποστάσεις. Για τον εσωτερικό χώρο επιφυλάσσομαι, καθώς δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία, παρασύρθηκα από την παρέα με την οποία, είχα καιρό να συναντηθώ.
Η εξυπηρέτηση είναι, απόλυτα, επαγγελματική, η κοπέλα που μας ανέλαβε εξήγησε τις “ιδιαιτερότητες” του μενού, μας πρότεινε πιάτα, ενδιαφέρθηκε να ρωτήσει τι μας άρεσε και τι όχι, ήταν αρκετά υπομονετική με την παρέα που αυξομειωνόταν. Άψογη!
Στα του μενού τώρα έχει, πάρα, πολλές επιλογές. Κάποιες από αυτές είναι πρωτότυπες π.χ. γλυκό σούσι, νουντλς από κρέπα, μπέργκερ χωρίς μπιφτέκι αλλά με σάλτσα κιμά και σαγανάκι τυριού κ.λπ.
Εγώ παρασύρθηκα από την επιθυμία μου για κρέπα και, σχεδόν, αδιαφόρησα για το υπόλοιπο μενού, μέχρι τη στιγμή που είδα, ορεκτικότατα, πιάτα άλλων να περνάνε από δίπλα μου και πήρα την απόφαση να το επισκεφθώ ξανά.
Δοκίμασα :
Κρέπα με gouda, mozzarella, γραβιέρα, πίκλα μήλου, φρέσκα μανιτάρια, καλαμπόκι, ροκφόρ και ντομάτα (μια μικρή παραλλαγή από την cheesy village του κατάλογου).
Τόσο ο συνδυασμός των υλικών όσο και οι ποσότητές τους ήταν οι ιδανικές. Το κορυφαίο ήταν το φύλλο, σημειώστε ότι κατά την παραγγελία ερωτήθηκα πως το θέλω ψημένο.
Από την παρέα δοκίμασα το μπέργκερ με σάλτσα κιμά,στο οποίο, πραγματικά, η απουσία “συμπαγούς” κρέατος δεν απετέλεσε έλλειψη στη γεύση. Το σύνολο λαχταριστό.
Και το κλαμπ σάντουιτς με το φιλέτο κοτόπουλο. Αμφότερα συνοδεύονται με baby πατατούλες με δική τους συνταγή.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ λέμε όχι στις χιλιοβασανισμένες πατάτες τηγανιτές.
Στο τέλος έκλεισα με μια μπάλα χειροποίητο παγωτό βανίλια. Η έτερη επιλογή σε γεύση είχε τελειώσει. Η διαφορά του χειροποίητου παγωτού από το τυποποιημένο είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.
Οι υπόλοιποι μοιράστηκαν μια κρέπα banoffee αρκετά πλούσια σε υλικά την επαίνεσαν αρκετά, αλλά τέτοιου είδους “φορτωμένα” γλυκά δεν είναι του γούστου μου.
Την επόμενη φορά εκμεταλλευτήκαμε την κατ’οίκον διανομή και, πλέον, επέλεξα το μπέργκερ σαν ατομικό πιάτο (Κι από εδώ και στο εξής θα αμφιταλαντεύομαι στην επιλογή).
Μην περιμένετε ότι είναι της τάξης των 5€ το άτομο, τα περισσότερα πιάτα κοστολογούνται στα 8-10€. Η τιμή είναι αρκετά πιο υψηλή από άλλα του είδους, αλλά, κατά τη γνώμη μου, δικαιολογείται από την πρωτοτυπία των υλικών, τον συνδυασμό τους και, βέβαια, την ποιότητα.
Τη δεδομένη χρονική στιγμή με τα μέτρα που ισχύουν, το προτείνω ως μία εξαιρετική πρόταση για “ποιοτικό” street food.
Ίσως χάσετε αρκετά πιάτα που σερβίρονται μόνο στο μαγαζί και, προφανώς, δεν είναι εύκολο να μπουν σε πακέτο, αλλά όλοι μας ελπίζουμε και ευχόμαστε να επιστρέψουμε, όσο το δυνατόν πιο σύντομα, στην “κανονικότητα”.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Πάντα δυσκολεύομαι να απαντήσω σε ερωτήσεις όπως: ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό; Πίτσα ή σουβλάκι; Κρέας ή ψάρι; Η πιο συνηθισμένη απάντηση είναι όλα! Αλλά ανάλογα τη στιγμή και την περίσταση.
Για ένα πράγμα, όμως, είμαι απόλυτα σίγουρη. Λατρεύω τις κρέπες. Όχι όλες τις κρέπες αλλά τις καλοφτιαγμένες με πρωτότυπα υλικά, κι όχι αυτές που κολυμπάνε στο “λίπος” από τα κακής ποιότητας τυριά ή αλλαντικά. Και ναι, δίνω έμφαση στις αλμυρές. Θυμάμαι κάποιες κρεπερί, σαν παιδί, τη δεκαετία του 90 που έκαναν τη διαφορά πριν γίνει η κρέπα το λιπαρό, κακό, street food.
Όταν, λοιπόν, διάβασα για μια εκδοχή του λεγόμενου street food, αλλά με διαφορετικές και “ψαγμένες” συνταγές και ποιοτικά υλικά, με την κρέπα ναυαρχίδα του μαγαζιού, έστειλα το άρθρο στην κατάλληλη παρέα και σε δύο μέρες κανονίσαμε να το επισκεφθούμε.
Το μαγαζί βρίσκεται στο Κουκάκι αλλά σε ένα πιο ήρεμο σημείο. Έχει τραπεζάκια απέξω που τηρούν τα απαραίτητα μέτρα και τις αποστάσεις. Για τον εσωτερικό χώρο επιφυλάσσομαι, καθώς δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία, παρασύρθηκα από την παρέα με την οποία, είχα καιρό να συναντηθώ.
Η εξυπηρέτηση είναι, απόλυτα, επαγγελματική, η κοπέλα που μας ανέλαβε εξήγησε τις “ιδιαιτερότητες” του μενού, μας πρότεινε πιάτα, ενδιαφέρθηκε να ρωτήσει τι μας άρεσε και τι όχι, ήταν αρκετά υπομονετική με την παρέα που αυξομειωνόταν. Άψογη!
Στα του μενού τώρα έχει, πάρα, πολλές επιλογές. Κάποιες από αυτές είναι πρωτότυπες π.χ. γλυκό σούσι, νουντλς από κρέπα, μπέργκερ χωρίς μπιφτέκι αλλά με σάλτσα κιμά και σαγανάκι τυριού κ.λπ.
Εγώ παρασύρθηκα από την επιθυμία μου για κρέπα και, σχεδόν, αδιαφόρησα για το υπόλοιπο μενού, μέχρι τη στιγμή που είδα, ορεκτικότατα, πιάτα άλλων να περνάνε από δίπλα μου και πήρα την απόφαση να το επισκεφθώ ξανά.
Δοκίμασα :
Κρέπα με gouda, mozzarella, γραβιέρα, πίκλα μήλου, φρέσκα μανιτάρια, καλαμπόκι, ροκφόρ και ντομάτα (μια μικρή παραλλαγή από την cheesy village του κατάλογου).
Τόσο ο συνδυασμός των υλικών όσο και οι ποσότητές τους ήταν οι ιδανικές. Το κορυφαίο ήταν το φύλλο, σημειώστε ότι κατά την παραγγελία ερωτήθηκα πως το θέλω ψημένο.
Από την παρέα δοκίμασα το μπέργκερ με σάλτσα κιμά,στο οποίο, πραγματικά, η απουσία “συμπαγούς” κρέατος δεν απετέλεσε έλλειψη στη γεύση. Το σύνολο λαχταριστό.
Και το κλαμπ σάντουιτς με το φιλέτο κοτόπουλο. Αμφότερα συνοδεύονται με baby πατατούλες με δική τους συνταγή.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ λέμε όχι στις χιλιοβασανισμένες πατάτες τηγανιτές.
Στο τέλος έκλεισα με μια μπάλα χειροποίητο παγωτό βανίλια. Η έτερη επιλογή σε γεύση είχε τελειώσει. Η διαφορά του χειροποίητου παγωτού από το τυποποιημένο είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.
Οι υπόλοιποι μοιράστηκαν μια κρέπα banoffee αρκετά πλούσια σε υλικά την επαίνεσαν αρκετά, αλλά τέτοιου είδους “φορτωμένα” γλυκά δεν είναι του γούστου μου.
Την επόμενη φορά εκμεταλλευτήκαμε την κατ’οίκον διανομή και, πλέον, επέλεξα το μπέργκερ σαν ατομικό πιάτο (Κι από εδώ και στο εξής θα αμφιταλαντεύομαι στην επιλογή).
Μην περιμένετε ότι είναι της τάξης των 5€ το άτομο, τα περισσότερα πιάτα κοστολογούνται στα 8-10€. Η τιμή είναι αρκετά πιο υψηλή από άλλα του είδους, αλλά, κατά τη γνώμη μου, δικαιολογείται από την πρωτοτυπία των υλικών, τον συνδυασμό τους και, βέβαια, την ποιότητα.
Τη δεδομένη χρονική στιγμή με τα μέτρα που ισχύουν, το προτείνω ως μία εξαιρετική πρόταση για “ποιοτικό” street food.
Ίσως χάσετε αρκετά πιάτα που σερβίρονται μόνο στο μαγαζί και, προφανώς, δεν είναι εύκολο να μπουν σε πακέτο, αλλά όλοι μας ελπίζουμε και ευχόμαστε να επιστρέψουμε, όσο το δυνατόν πιο σύντομα, στην “κανονικότητα”.