Πράγματα που δεν έκανες…
… Θυμάσαι τη φορά που λέρωσα,
την ταπετσαρία του αυτοκινήτου σου με κρέμα φράουλα…
…Και θυμάσαι τη φορά που επέμενα,
να πάμε στη θάλασσα, κι εσύ έλεγες ότι θα βρέξει, και έβρεξε…
Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που δεν τα έκανες…
Leo Buscaglia
Γράφει ο Jim
Ένας χρόνος χαμένος από τη ζωή του καθενός και όλων μας, ένας χρόνος που δε φανταζόμασταν ποτέ ότι θα περάσουμε, ένας χρόνος που το τραγούδι που σιγοτραγουδάμε είναι το ‘’στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε’’, ένας χρόνος που πολλά θέλαμε να κάνουμε αλλά δεν κάναμε, ένας χρόνος στείρος, μουντός και άσχημος, ένας χρόνος χωρίς τις αγαπημένες μας εξόδους, τις ποτάρες χωρίς αρχή και τέλος, τα άνευ ορίων και εντάσεως μουσικά χτυπήματα και φυσικά τους αγαπημένους μας χώρους εστίασης, με τα πιάτα που επιθυμούμε όσο τίποτε άλλο.
Λύνω τους κάβους λοιπόν και ξεκινάω να σκέφτομαι πράγματα που δεν έκανα, πράγματα που πεθύμησα, γεύσεις που οσφραίνομαι αλλά, ακόμα, δε γεύομαι…
Πεθύμησα να πάω με τον Σπυράκο και τον Ιόλα στην ‘’Κόκκινη Σβούρα’’.
Να καθίσουμε με ήλιο στην πίσω αυλή. Να απολαύσουμε τη λιακάδα, τη χελώνα που έρχεται προς το μέρος μας και δυνατό εσπρέσο, συνοδεία αφράτων και γευστικών cookies με το φρέσκο βούτυρο να σου σπάει τη μύτη. Σοκολάτα λευκή με φρούτα για μένα και bitter για τον Σπύρο. Ο Βασίλης σκέτα.
Να προσπαθούμε να πείσουμε τον Ιόλα να κάνει πάρτι μόλις ανακαινίσει τη βίλα και να βάλει κάτι στο στόμα του. Στην ερώτηση της γλυκύτατης ύπαρξης ‘’Είστε εντάξει;’’ να παραγγέλνουμε ότι αυγό υπάρχει στο μαγαζί, Italian scramble με κρέμα παρμεζάνας και αρώματα από θυμάρι και λευκό κρασί για μένα, spinning benedicts με 2 ποσέ σε φρυγανισμένο ψωμί, με crispy μπέικον και εκπληκτική hollandaise sauce με αρώματα καπνιστής πάπρικας για τον, μεγαλωμένο στα εξωτερικά, Σπύρο, με τα γαλλικά του και τους extra classy τρόπους και croque & roll με καπνιστό χοιρινό, ψωμί ολικής και μπεσαμέλ λευκής τρούφας για τον έτερο της παρέας που είναι σε δίαιτα!!!
Πεθύμησα να πάω με τους υιούς μου στο ‘’Dos Hermanos’’. Να καθίσουμε στην δροσερή εσωτερική αυλή, μέσα στην πρασινάδα υπό το βλέμμα της Frida Kahlo, πίνοντας με τον μεγάλο frozen μαργαρίτες και ακούγοντας τον μικρό να αναλύει την αβάσταχτη ελαφρότητα του ‘’είναι’’.
Στη συνέχεια να βάζουμε στη μέση homemade nachos, από καλαμποκένια και σταρένια tortilla συνοδεία, ολίγον τι, καυτερής chili sauce και ποικιλίας πιπεριών.
Και φυσικά chimichanga. Δώσε μας τσιμιτσάγκες και πάρε μας την καρδιά. Από τον μικρό μέχρι τον μεγάλο. Σταρένια, τραγανή απόλαυση, με πικάντικο κιμά, σωστά μπαχάρια, ψιλοκομμένο μαρούλι και sour cream να γλύφεις τα δάκτυλά σου.
Πεθύμησα σπιτική αυλή και μπαλκόνι. Πεθύμησα ‘’Άποψη’’. Με τον Γιώργο και τον ‘’Ηλία ρίχτο’’ Γιάννη. Με τον χαμογελαστό Χρήστο και τον πολυάσχολο Τάσο. Να μην μας απασχολεί με τι θα συνοδεύουμε τις ρακές, αφού ξέρουμε ότι ο owner Γιώργος θα μας φέρει τα καλύτερα.
Μαστιχωτό μπαμπάτσικο σαγανάκι για τη μέση, με μαρμελάδα κόκκινης πιπεριάς, για να σβήσει το πυραυλοκίνητο σουτζούκι με αυγά. Ζω για να ξαναφάω τα μαμαδίσια, μυρωδάτα, ξεροψημένα κεφτεδάκια της Αλεξάνδρας.
Στο τέλος για το σβήσιμο η κλασσική μπύρα και κοντοσούβλι χοιρινό γιατί ζηλεύουμε.
Πεθύμησα φεύγοντας, να κάνω και μια γρήγορη στάση στο ‘’Παλιό Ταχυδρομείο’’. Να πιώ μια ρακή, ακόμα, στη μνήμη του παλιού μου Διευθυντή.
Να τιμήσω την πατρίδα του τρώγοντας απάκι χωρίς έξτρα μυρωδικά, κομμένο και τηγανισμένο σε λωρίδες, πάνω σε βάση από ροδέλες κρεμμυδιού. Να κλείσω με νοστιμότατα σκαλτσούνια και με κέρασμα χειροποίητο παστέλι.
Πεθύμησα θάλασσα στα πόδια μου και φρέσκους θαλασσινούς μεζέδες. Πεθύμησα Μαραθώνα και ‘’Πανορμίτη’’. Με τον αδερφό Ιωάννη, συν γυναιξί και χωρίς τέκνα. Να ακούμε ιστορίες από τον owner Γιώργο, να μην ακούμε τις γυναίκες μας ‘’φτάνει πια το κρασί έχετε οδήγημα μετά’’ και να τρώμε το θεϊκό, χειροποίητο και ντελικάτα φτιαγμένο τζιμένι, απ’ ότι φρέσκο ψάρι έχει βρει ο μάστορας. Ποίημα σε στίχο, ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο.
Πεθύμησα το σαγάνι του. Σε οβάλ πυρέξ, σαν αυτό που έκανε η μάνα μου παστίτσιο, πολλές, πάρα πολλές, γαρίδες φρέσκια σάλτσα ντομάτας, μυρωδικά και τυρί, πολύ φέτα και κεφαλοτύρι, τριμμένα από πάνω.
Πεθύμησα κεμπάπ και συζητήσεις μέχρι πρωίας, με τον κολλητό μου τον Τάσο. Για αυτά που ζήσαμε, αυτούς που χάσαμε, εκείνους που σβήσαμε κι ότι δε ζήσαμε. Πεθύμησα το χαμόγελο και την καλή καρδιά του Σελίμ και τη μαεστρία του στην τέχνη του κεμπάπ. Για τη μέση ένα Iskender σε κομμάτια, με βούτυρο και γλυκιά σάλτσα τομάτας και ένα Adana, γιατί μας άρεσαν ανέκαθεν τα πικάντικα.
Δε θα φύγουμε χωρίς κιουνεφέ, σιροπιαστό όσο πρέπει, μαστιχωτό, τραγανό και χρυσαφένιο. Παρόμοιο έχω φάει στην προβλήτα στο Αϊβαλί, νοσταλγώντας χαμένες πατρίδες, από ένα τύπο που λεγόταν ‘’Κανέλος’’.
Για το τέλος πεθύμησα ‘’Φυσαρμόνικα’’, τους owners Κώστα και Κώστα και στο σέρβις τη Γιώτα.
Με όλη την τρομερή παρέα που φτιάξαμε το ‘’Eating out’’. ‘’EatingOuters’’ only.
Να καθίσουμε στο μοναστηριακό τραπέζι και να φάμε όλα τα καλούδια, σα να μην υπάρχει αύριο.
Old time classic πατατόφλουδες, γεύση πέρα από κάθε φαντασία, πιάτο φτιαγμένο από απλά υλικά, τη φλούδα της πατάτας συνοδευόμενη από κρεμμυδάκι, ψιλοκομμένη ντομάτα και σάλτσα γιαουρτιού.
Να βάλουμε στη μέση μια πενηντάδα παστουρμαδοπιτάκια με τραγανό φύλλο, ελαφρύ άρωμα και χειροποίητη σάλτσα τομάτας και μια δωδεκάδα σαγανάκι φορμαέλας κρυμμένο στα δημητριακά, με χαρουπάλευρο στην κρούστα και από πάνω γλυκό του κουταλιού.
Πεθύμησα τηγανιά mojito και μανιταριών με ψηλοκομμένο απάκι κοτόπουλο.
Στο τέλος να κλείσουμε με το καλύτερο μηλόφι της πόλης, με καραμέλα, σιρόπι σοκολάτας και κρέμα να γλύφεις τα δάκτυλα σου.
Πεθύμησα να βγω έξω, να αγκαλιάσω τους συγγενείς και φίλους μου, να χαρώ, να το γλεντήσω…
ΠΕΘΥΜΗΣΑ ΠΙΣΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ.
‘’Κόκκινη Σβούρα’’, Αγίου Γεωργίου 17, Χαλάνδρι.
‘’Dos Hermanos’’, Κυριαζή 24, Κηφισιά.
‘’Ουζερί Άποψις’’, Σοφοκλή Βενιζέλου 4, Χαλάνδρι.
‘’Παλιό Ταχυδρομείο’’, Σοφοκλή Βενιζέλου 9, Χαλάνδρι.
‘’Πανορμίτης’’, Λεωφόρος Ποσειδώνος 2, Άγιος Παντελεήμων, Μαραθώνας.
‘’Anadolu’’, Μπούσγου 2, Αθήνα.
‘’Μεζεδοποτείον ‘’Φυσαρμόνικα’’, Λεωφόρος Μεσογείων 180, Χολαργός.