Comment prends-tu ton café?
Κερνάει καφέ το Χρυσανθεμάκι.
Ξέρεις ότι θα είναι κακή μέρα όταν μπαίνει πελάτης στο καφέ που δουλεύεις από τα αχάραγα και σου ζητάει 2 φρέντους εξπρέσσους μέτριους και γρήγορα και δεν μπορείς να τον ρωτήσεις αν αυτό που σου ζήτησε είναι κάποιο ξόρκι στον Χάρι Πότερ.
Για να αποφεύγουμε το μίσος του μπουφετζή, πάμε να μάθουμε τι σκέφτεται, και πολύ θα ήθελε να πει, αν δε χρειαζόταν τη δουλειά του, όταν του λένε τα παρακάτω:
‘’Έναν καφέ και γρήγορα!’’
Μισό λεπτό να γεμίσω μαζούτ το μασίνι και θα βγάλει το εσπρεσάκι σου στον μισό χρόνο. Γενικά βγάζει τις δόσεις χρονομετρημένα, αλλά για εσένα θα κάνει μια εξαίρεση, γιατί είσαι πολύ τσίφτης και σε συμπάθησε.
‘’Έναν φρέντο’’.
Αδερφέ, εκτός κι αν ασημώσεις για να σου διαβάσω την παλάμη, χρειάζομαι περισσότερες πληροφορίες. Freddo είναι και το espresso, freddo είναι και το cappuccino. Freddo είναι και η διάθεσή μου, όταν ακούω βλακείες. Ζαχαρίτσα βάζω; Πόση; Μέχρι να ολοκληρώσω την εκπαίδευση μαντικής με τη Μάνα Αστάρτη, πες μου απλά τι καφέ θέλεις.
‘’Ένα φρέντο καπουτσίνο μέτριο με μισή καστανή ζάχαρη, μισή ζαχαρίνη, αντί για αφρόγαλα φυτική σαντιγί, σιρόπι σοκολάτας, σφενδαμου και βήχα, σε ποτήρι με μονόκερους και ριγέ καλαμάκι, χτυπημένο στην πανσέληνο από Ουκρανή κοκκινομάλλα.’’
Εσύ αδερφέ το τερμάτισες. Όταν ο καφές σου αποτελείται από περισσότερες των 5-6 λέξεων, έχεις πρόβλημα. Γενικά δεν κρίνω τις επιλογές των πελατών, αν θες να πιεις γαλακτομπούρεκο με καλαμάκι, δικό σου θέμα. Αλλά μη μου προκαλείς νευρικό κλονισμό για έναν καφέ.
‘’Έναν καπουτσίνο’’. Αφού τον φτιάχνεις και τον σερβίρεις ‘’κρύο ήθελα!’’
Κοίτα να δεις τι γίνεται. Δεν απαιτώ να ξέρεις τις διαφορές ανάμεσα στους lungo, ristretto και americano. Δεν περιμένω καν να ξέρεις τους caldo και τους freddo, είμαι μεγάλη ψυχή. Ελληνικά, όμως, σου έμαθε η μανούλα σου. Θες κρύο; Πες μου έναν καπουτσίνο κρύο, έναν καπουτσίνο παγωμένο, έναν καπουτσίνο on the rocks. Θα καταλάβω.
‘’Εγώ δεν τον φτιάχνω έτσι σπίτι μου’’.
Κανένα πρόβλημα, φτιάξτον σπίτι σου! Αλλιώς έλα Πασά μου, πίσω απ’ τη μπάρα και δίδαξέ μας πως φτιάχνεις εσύ το καφεδάκι σου μερακλίδικα, να μην παιδευόμαστε. Και μετά πήγαινε και δίπλα, στου Μποτρίνι, και δίδαξε στον αυθάδη μάγειρα τη σωστή παστιτσάδα, όπως στην έμαθε η γιαγιά σου.
‘’Κάνε μου τον δυνατό, αλλά μη μου χρεώσεις έξτρα δόση’’.
Άκου, παιχταρά μου, πως λειτουργεί το μαγαζί: σου φτιάχνω ό,τι μου ζητάς, και το χρεώνω ως έχει. Έχεις πάει ποτέ στο βενζινάδικο και ζήτησες super “αλλά χρέωσε τη μου απλή;’’ ή στο γιατρό ‘’εγχείρησε με αλλά χρέωσε απλή επίσκεψη;’’ Εμένα γιατί με φέρνεις στη δύσκολη θέση να σου εξηγήσω τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς;
‘’Ξέρω το αφεντικό σου’’.
Κοίτα σύμπτωση! Πόσες πιθανότητες ανάμεσα στους 11 εκατομμύρια Έλληνες να βρεθούμε με κοινούς γνωστούς! Κοπελιά , αν μου το είπες για να αγχωθώ, ατύχησες. Αν το είπες για το σούπερ σπέσιαλ πακέτο εξυπηρέτησης και έκπτωσης φίλων του αφεντικού, αν ήσουν αρκετά σημαντική για να το δικαιούσαι, θα μου το είχε ήδη πει.
Δε θα σχολιάσω καν την έλλειψη καλημέρας και ευχαριστώ, αν είσαι δίποδο και δε σε μεγάλωσαν λύκοι, το γάβγισμα στον υπάλληλο δεν είναι αποδεκτό.
Ξέρω τώρα τι θα πείτε! Ότι πεθυμήσατε καλό καφεδάκι. Ακολουθώντας, λοιπόν, τον οδηγό παραγγελίας καφέ, μπορείτε να πάτε στα αγαπημενα μου μαγαζιά και να πιείτε έναν στην υγειά μου.
Αν σας έχει λείψει η φύση, η ερημιά και το δάσος, το ‘’Safehouse’’ σας περιμένει. Σε ένα πέτρινο καταφύγιο στη μέση του πουθενά, μπορείτε να πάρετε, εκτός από τον καφέ ή το κοκτέιλ σας σε γυάλινο μπουκάλι, και ρούχα και αξεσουάρ με το λογότυπο τους, γιατί οι άνθρωποι είναι πανέξυπνοι και το έκαναν trademark. Πάρε κάτι να πιεις και ανέβα τη διαδρομή στο βουνό ως τον προφήτη Ηλία, θα νομίζεις ότι εισαι στο χωριό σου.
Αν εισαι στο δρόμο και τρέχεις, και σου λείπει αυτή η απαραίτητη δόση καφεΐνης για να ανοίξει το μάτι σου, μπορείς πάντα να σταματήσεις στο ‘’Cozy Room’’ και να πάρεις ένα από την γλυκύτατη κυρία Ρούλα και τα παιδιά της.
Θες πολύ πλούσια γεύση καφέ και λαχταριστά βραχάκια σοκολάτας σε αριστοκρατικό περιβάλλον; Καλώς ήρθες στο ‘’Carpo’’. Λατρεύω τον χώρο, τα χρώματα, τις μυρωδιές, την πολυτέλεια του χώρου. Απλά αγαπώ το ‘’Carpo’’ και τον υπέροχο καφέ του. Πάρε έναν να σε συντροφεύει στα ψώνια στην Κηφισιά.
Τελευταίο και πιο αγαπημένο μου, καθαρά για συναισθηματικούς λόγους θα είναι πάντα το ‘’Beverley café bistrot’’. Δεν φταίει βέβαια ο καφές, που είναι πάντα καλός, ούτε καν η βιτρίνα με τα γλυκά του, που σου προκαλούν ασυγκράτητη σιελόρροια. Φταίει το περιβάλλον, το προσωπικό και οι εργατοώρες που έχω περάσει εκει μέσα. Αυτό δεν αναιρεί φυσικά ότι έχει πολύ καλό καφέ.
Όλα αυτά από μια πρώην μπουφετζου που μέχρι και ότι οι γυναίκες δεν κάνουν καλό, αντρικό καφέ έχει ακούσει. Και δεν πήρε ποτέ επίδομα για τα απαραίτητα λεξοτανίλ.
Safe House, Διονύσου και Βακχων, Διονυσος.
Cozy Room, Λεωφόρος Δροσιάς Σταματας 38, Δροσιά.
Carpo, Λεβίδου και Κασσαβέτη, Κηφισιά.
Beverley café bistrot, πλατεία Ελευθερωτών 10, Χαλάνδρι.