Αν είχες ασχοληθεί με τον τομέα της εστίασης στα early ’10s, μια δεκαετία πριν δηλαδή, ίσως γνώριζες τα Άργουρα. Όπως αναφέρουν και διάφορα ρεπορτάζ της εποχής, ένας σεφ πήρε την αποζημίωση του από την εργασία του και προσπάθησε όπως όπως να φτιάξει κάτι δικό του, με τη δική του φινέτσα. Η οικονομική κρίση άλλαξε τις ζωές όλων μας. Άλλων προς το καλύτερο και άλλων προς το χειρότερο. Τελεία αλλά όχι παύλα.
Στα early ’10s υπήρξε ο πρόγονος τούτου του σάιτ όπου αντίστοιχοι foodrewiers δημοσίευαν την γαστρονομική εμπειρία τους. Οι διθύραμβοι έδιναν και έπαιρναν, τότε υπήρξε και μια wishlist για τα εκκολαπτόμενα διαμαντάκια της αθηναϊκής γαστρονομικής σκηνής και τσουπ, εγώ το είχα στα must visit.
Το περιβάλλον αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς όπως και οι τάσεις κάθε εποχής ΟΜΩΣ τα Άργουρα συνεχίζουν να λειτουργούν σα να μην πέρασε μια μέρα. Έχουμε και λέμε ….
1) Τα Άργουρα έχουν εδραιωθεί στην γαστρονομική σκηνή της Αθήνας. Εντελώς αθόρυβα, σε σημείο που αναρωτηθήκαμε αν λειτουργούν.
2) Διατηρούν τον χαρακτήρα που ήθελε ο σεφ. Δεν μεγαλοπιάστηκαν ώστε να μεταφερθούν σε πιο κλασάτη περιοχή. Από τα γραφόμενα της εποχής, η κάρτα μενού τους είναι στο ίδιο στυλ.
3) Η διακόσμηση πιθανότατα δεν έχει κάνει μεγάλες αλλαγές. Ενώ διαθέτει στοιχεία που παραπέμπουν στη θάλασσα, είναι μάλλον παραφορτωμένη με διακοσμητικά στοιχεία, ίσως όχι απόλυτα ταιριαστά μαζί τους. Η art de la table τους όμως είναι φινετσάτη. Από τα ξύλινα τραπεζοκαθίσματα μέχρι τα πολύ όμορφα και πολύχρωμα σκεύη σερβιρίσματος.
4) Ο σεφ. Αντισυμβατικός βάσει του προφίλ που είχε σκιαγραφηθεί, δεν επιθυμεί και πολύ το PR και τις διαφημίσεις. Δεν διστάζει να τα “χώσει” και δημόσια αν θεωρήσει ότι θίγεται. Κακώς ή … Καλώς!
5) Το προσωπικό. Πολύ καλά εκπαιδευμένο με ευγένεια και γνώσεις πάνω στα προσφερόμενα πιάτα. Σεφ και σερβιτόροι θα περάσουν από όλα τα τραπέζια ώστε να ρωτήσουν από ενδιαφέρον τις εντυπώσεις των καλεσμένων.
6) Καλεσμένοι. Όχι δεν πρόκειται για λάθος εκ παραδρομής! Αισθανθήκαμε σχεδόν καλεσμένοι και όχι πελάτες. Όμορφο κλίμα στην ατμόσφαιρα, με σεβασμό ανάμεσα στους θαμώνες και άκαπνη ατμόσφαιρα!
7) Η τηλεφωνική κράτηση είναι απαραίτητη. Αν πάτε επί τόπου στο μαγαζί, οι πιθανότητες να βρείτε ελεύθερο τραπέζι είναι πολύ λίγες. Ακόμη και αν είναι Πέμπτη βράδυ όπως επιλέξαμε εμείς. Η φήμη τους προσελκύει και τουρίστες!
Ας περάσουμε στις λεπτομέρειες της επίσκεψής μας.
Επίσκεψη στις 21.00 ακριβώς. Το παρκάρισμα δεν είναι πολύ εύκολο, εκτός αν βρείτε κάπου πάνω στη Θησέως. Αν ψάχνετε το μαγαζί, βάλτε σημάδι το γωνιακό κατάστημα της SYM. Σε εκείνο το στενάκι δεξιά βρίσκονται και τα Άργουρα. Αφού είχαμε δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε 2 τραπέζια, κατευθυνθήκαμε στο πιο ευρύχωρο που βρισκόταν ελαφρώς βαθύτερα από την είσοδο. Σημειώστε πως τα Άργουρα είναι περιοχή της Εύβοιας που έχει τιμήσει ο σεφ με την ονομασία τους στο κατάστημα του.
Αφού λάβαμε τους τιμοκατάλογους, παρατηρήσαμε 3 κατηγορίες. Ορεκτικά, σαλάτες και θαλασσινά. Σημειώστε πως υπάρχουν και προτάσεις εκτός καταλόγου. Υπάρχουν και 3 γλυκά για τους αμετανόητους του είδους!
Αφού παραγγείλαμε, δεχθήκαμε το καλωσόρισμά τους. Ζωμός ψαρόσουπας σε κουπάκι. Αν ενθυμούμαστε καλά, η παρασκευή του ήταν από λαυράκι και σαργό, χωρίς να περιλαμβάνει κομματάκια ψαριού. Ήταν όμως απολαυστικός και παιχνιδιάρικος στον ουρανίσκο. Πολύ νόστιμος, ειδικά για τις κρύες νύχτες του χειμώνα.
Πριν από τα κυρίως πιάτα, καταφθάνει η τριλογία από ψωμάκια. Την παράσταση έκλεψε αυτό που είναι ζυμωμένο με τραχανά! Τα άλλα 2 ήταν με γραβιέρα και το τρίτο (και σε κατάταξη) ήταν το μαύρο με ελιά και ντομάτα. Κάπως στυφό σε γεύση. Κόστος στα 4 ευρώ αν παρατηρήσαμε σωστά το δελτίο παραγγελίας.
– Λευκό κρασί χύμα στα 5 ευρώ τα 500 μλ. Αν και ξηρό, ήταν πολύ ευχάριστο.
Αποφύγαμε τις σαλάτες και δεν αφιερώσαμε καθόλου χρόνο σε αυτές. Ξεκινήσαμε με:
– Ταραμοσαλάτα με κόκκινη γλυκοπατάτα, στα 8 ευρώ. Πολύ όμορφη παρουσίαση όπου στη βάση της υπήρχαν κομμάτια από μωβ κουνουπίδι και μπρόκολο. Ξεχώριζαν τα μυρωδικά και δεν κυριαρχούσαν μόνο τα αυγά ψαριού. Τα τσιπς από αραβική πίτα, αν θυμόμαστε καλά, ήταν δικής τους παραγωγής. Θα θέλαμε λίγα παραπάνω όμως γιατί η ποσότητα ήταν αρκετά καλή! Πολύ ωραία υφή!
– Φιλέτο ψαριού μαριναρισμένο σε εσπεριδοειδή, στα 12 ευρώ. Στην προκειμένη περίπτωση δοκιμάσαμε σεβίτσε σαργού μαριναρισμένο σε περγαμόντο. Ικανοποιητική μερίδα που συνδυαζόταν πολύ καλά με τα χορταρικά στη βάση του πιάτου, ελαφρώς πιπεράτα. Η οξύτητα από το περγαμόντο ήταν σε επίπεδα που επέτρεπαν να γευτείς την φρέσκια πρώτη ύλη, το ψάρι δηλαδή. Μας έμεινε η εντύπωση πως κάποια (λίγα) κομμάτια ήταν ελαφρώς πιο “ψημένα” σε σχέση με τα υπόλοιπα.
– Ζεστή μελιτζάνα με καπνιστό χέλι, στα 14 ευρώ. Φαινομενικά απλό πιάτο, πολύ πολύ νόστιμο όμως! Τρυφερή και γλυκιά ψύχα μελιτζάνας από τη μια πλευρά του πιάτου, τέσσερα νόστιμα και άψογα καπνιστά κομμάτια χελιού από την άλλη που συνδυάστηκαν με σταγόνες από μπαλσάμικο. Θα θέλαμε να απολαύσουμε ακόμη περισσότερη ποσότητα! Ήταν το πιάτο που μας άρεσε περισσότερο από όλα, και αποκτά περισσότερη αξία από τη στιγμή που φανήκαμε λιγάκι διστακτικοί στην επιλογή του!
– Καραβίδες με γκόγκλιες, στα 20 ευρώ. Οι γκόγκλιες είναι παραδοσιακό ζυμαρικό που θα συναντήσετε στην Εύβοια. Συνδυάζονται με τριμμένο τυρί και βούτυρο. Στην προκειμένη περίπτωση, τις δοκιμάσαμε με σάλτσα ντομάτας και για να πούμε την αλήθεια, θα θέλαμε και λίγη αίσθηση τυριού που δεν υπήρξε. Αυτό ίσως κόστιζε στον συνδυασμό με τις καραβίδες που θεωρούμε ότι ήταν ελαφρώς πιο ψημένες και όχι τόσο ζουμερές. Η σάλτσα ντομάτας δεν ήταν τόσο έντονη.
– Ζεστή μπουγάτσα κίτρινης κολοκύθας, στα 7 ευρώ. Αποδομημένο στυλ. Θεωρούσαμε ότι θα έμοιαζε με κολοκυθόπιτα, παρ’όλα αυτά διαψευστήκαμε ευχάριστα. Τραγανό φύλλο με ζάχαρη και κανέλα, πολύ νόστιμο. Η γέμιση ήταν κρέμα κολοκύθας με σταφίδες και φλοίδες από λεμόνι. Η αλήθεια είναι πως στην γεύση υπερίσχυε η αίσθηση λεμονιού σε σχέση με αυτή της κολοκύθας, χωρίς όμως να μας δυσαρεστήσει καθόλου. Συνολικά ήταν ένα άγλυκο γλυκό που “έπαιρνες” τη ζάχαρη από το φύλλο και όχι τη γέμιση.
Συνολικό κόστος εμπειρίας: 68 ευρώ.
Η εμπειρία μας κρίθηκε πολύ επιτυχημένη, σε βαθμό που τα Άργουρα προτάθηκαν άμεσα στους κοντινούς μας ανθρώπους. Είναι ένα κλικ πιο τσιμπημένα που αιτιολογείται όμως από το κόστος της πρώτης ύλης που χρησιμοποιείται.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Αν είχες ασχοληθεί με τον τομέα της εστίασης στα early ’10s, μια δεκαετία πριν δηλαδή, ίσως γνώριζες τα Άργουρα. Όπως αναφέρουν και διάφορα ρεπορτάζ της εποχής, ένας σεφ πήρε την αποζημίωση του από την εργασία του και προσπάθησε όπως όπως να φτιάξει κάτι δικό του, με τη δική του φινέτσα. Η οικονομική κρίση άλλαξε τις ζωές όλων μας. Άλλων προς το καλύτερο και άλλων προς το χειρότερο. Τελεία αλλά όχι παύλα.
Στα early ’10s υπήρξε ο πρόγονος τούτου του σάιτ όπου αντίστοιχοι foodrewiers δημοσίευαν την γαστρονομική εμπειρία τους. Οι διθύραμβοι έδιναν και έπαιρναν, τότε υπήρξε και μια wishlist για τα εκκολαπτόμενα διαμαντάκια της αθηναϊκής γαστρονομικής σκηνής και τσουπ, εγώ το είχα στα must visit.
Το περιβάλλον αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς όπως και οι τάσεις κάθε εποχής ΟΜΩΣ τα Άργουρα συνεχίζουν να λειτουργούν σα να μην πέρασε μια μέρα. Έχουμε και λέμε ….
1) Τα Άργουρα έχουν εδραιωθεί στην γαστρονομική σκηνή της Αθήνας. Εντελώς αθόρυβα, σε σημείο που αναρωτηθήκαμε αν λειτουργούν.
2) Διατηρούν τον χαρακτήρα που ήθελε ο σεφ. Δεν μεγαλοπιάστηκαν ώστε να μεταφερθούν σε πιο κλασάτη περιοχή. Από τα γραφόμενα της εποχής, η κάρτα μενού τους είναι στο ίδιο στυλ.
3) Η διακόσμηση πιθανότατα δεν έχει κάνει μεγάλες αλλαγές. Ενώ διαθέτει στοιχεία που παραπέμπουν στη θάλασσα, είναι μάλλον παραφορτωμένη με διακοσμητικά στοιχεία, ίσως όχι απόλυτα ταιριαστά μαζί τους. Η art de la table τους όμως είναι φινετσάτη. Από τα ξύλινα τραπεζοκαθίσματα μέχρι τα πολύ όμορφα και πολύχρωμα σκεύη σερβιρίσματος.
4) Ο σεφ. Αντισυμβατικός βάσει του προφίλ που είχε σκιαγραφηθεί, δεν επιθυμεί και πολύ το PR και τις διαφημίσεις. Δεν διστάζει να τα “χώσει” και δημόσια αν θεωρήσει ότι θίγεται. Κακώς ή … Καλώς!
5) Το προσωπικό. Πολύ καλά εκπαιδευμένο με ευγένεια και γνώσεις πάνω στα προσφερόμενα πιάτα. Σεφ και σερβιτόροι θα περάσουν από όλα τα τραπέζια ώστε να ρωτήσουν από ενδιαφέρον τις εντυπώσεις των καλεσμένων.
6) Καλεσμένοι. Όχι δεν πρόκειται για λάθος εκ παραδρομής! Αισθανθήκαμε σχεδόν καλεσμένοι και όχι πελάτες. Όμορφο κλίμα στην ατμόσφαιρα, με σεβασμό ανάμεσα στους θαμώνες και άκαπνη ατμόσφαιρα!
7) Η τηλεφωνική κράτηση είναι απαραίτητη. Αν πάτε επί τόπου στο μαγαζί, οι πιθανότητες να βρείτε ελεύθερο τραπέζι είναι πολύ λίγες. Ακόμη και αν είναι Πέμπτη βράδυ όπως επιλέξαμε εμείς. Η φήμη τους προσελκύει και τουρίστες!
Ας περάσουμε στις λεπτομέρειες της επίσκεψής μας.
Επίσκεψη στις 21.00 ακριβώς. Το παρκάρισμα δεν είναι πολύ εύκολο, εκτός αν βρείτε κάπου πάνω στη Θησέως. Αν ψάχνετε το μαγαζί, βάλτε σημάδι το γωνιακό κατάστημα της SYM. Σε εκείνο το στενάκι δεξιά βρίσκονται και τα Άργουρα. Αφού είχαμε δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε 2 τραπέζια, κατευθυνθήκαμε στο πιο ευρύχωρο που βρισκόταν ελαφρώς βαθύτερα από την είσοδο. Σημειώστε πως τα Άργουρα είναι περιοχή της Εύβοιας που έχει τιμήσει ο σεφ με την ονομασία τους στο κατάστημα του.
Αφού λάβαμε τους τιμοκατάλογους, παρατηρήσαμε 3 κατηγορίες. Ορεκτικά, σαλάτες και θαλασσινά. Σημειώστε πως υπάρχουν και προτάσεις εκτός καταλόγου. Υπάρχουν και 3 γλυκά για τους αμετανόητους του είδους!
Αφού παραγγείλαμε, δεχθήκαμε το καλωσόρισμά τους. Ζωμός ψαρόσουπας σε κουπάκι. Αν ενθυμούμαστε καλά, η παρασκευή του ήταν από λαυράκι και σαργό, χωρίς να περιλαμβάνει κομματάκια ψαριού. Ήταν όμως απολαυστικός και παιχνιδιάρικος στον ουρανίσκο. Πολύ νόστιμος, ειδικά για τις κρύες νύχτες του χειμώνα.
Πριν από τα κυρίως πιάτα, καταφθάνει η τριλογία από ψωμάκια. Την παράσταση έκλεψε αυτό που είναι ζυμωμένο με τραχανά! Τα άλλα 2 ήταν με γραβιέρα και το τρίτο (και σε κατάταξη) ήταν το μαύρο με ελιά και ντομάτα. Κάπως στυφό σε γεύση. Κόστος στα 4 ευρώ αν παρατηρήσαμε σωστά το δελτίο παραγγελίας.
– Λευκό κρασί χύμα στα 5 ευρώ τα 500 μλ. Αν και ξηρό, ήταν πολύ ευχάριστο.
Αποφύγαμε τις σαλάτες και δεν αφιερώσαμε καθόλου χρόνο σε αυτές. Ξεκινήσαμε με:
– Ταραμοσαλάτα με κόκκινη γλυκοπατάτα, στα 8 ευρώ. Πολύ όμορφη παρουσίαση όπου στη βάση της υπήρχαν κομμάτια από μωβ κουνουπίδι και μπρόκολο. Ξεχώριζαν τα μυρωδικά και δεν κυριαρχούσαν μόνο τα αυγά ψαριού. Τα τσιπς από αραβική πίτα, αν θυμόμαστε καλά, ήταν δικής τους παραγωγής. Θα θέλαμε λίγα παραπάνω όμως γιατί η ποσότητα ήταν αρκετά καλή! Πολύ ωραία υφή!
– Φιλέτο ψαριού μαριναρισμένο σε εσπεριδοειδή, στα 12 ευρώ. Στην προκειμένη περίπτωση δοκιμάσαμε σεβίτσε σαργού μαριναρισμένο σε περγαμόντο. Ικανοποιητική μερίδα που συνδυαζόταν πολύ καλά με τα χορταρικά στη βάση του πιάτου, ελαφρώς πιπεράτα. Η οξύτητα από το περγαμόντο ήταν σε επίπεδα που επέτρεπαν να γευτείς την φρέσκια πρώτη ύλη, το ψάρι δηλαδή. Μας έμεινε η εντύπωση πως κάποια (λίγα) κομμάτια ήταν ελαφρώς πιο “ψημένα” σε σχέση με τα υπόλοιπα.
– Ζεστή μελιτζάνα με καπνιστό χέλι, στα 14 ευρώ. Φαινομενικά απλό πιάτο, πολύ πολύ νόστιμο όμως! Τρυφερή και γλυκιά ψύχα μελιτζάνας από τη μια πλευρά του πιάτου, τέσσερα νόστιμα και άψογα καπνιστά κομμάτια χελιού από την άλλη που συνδυάστηκαν με σταγόνες από μπαλσάμικο. Θα θέλαμε να απολαύσουμε ακόμη περισσότερη ποσότητα! Ήταν το πιάτο που μας άρεσε περισσότερο από όλα, και αποκτά περισσότερη αξία από τη στιγμή που φανήκαμε λιγάκι διστακτικοί στην επιλογή του!
– Καραβίδες με γκόγκλιες, στα 20 ευρώ. Οι γκόγκλιες είναι παραδοσιακό ζυμαρικό που θα συναντήσετε στην Εύβοια. Συνδυάζονται με τριμμένο τυρί και βούτυρο. Στην προκειμένη περίπτωση, τις δοκιμάσαμε με σάλτσα ντομάτας και για να πούμε την αλήθεια, θα θέλαμε και λίγη αίσθηση τυριού που δεν υπήρξε. Αυτό ίσως κόστιζε στον συνδυασμό με τις καραβίδες που θεωρούμε ότι ήταν ελαφρώς πιο ψημένες και όχι τόσο ζουμερές. Η σάλτσα ντομάτας δεν ήταν τόσο έντονη.
– Ζεστή μπουγάτσα κίτρινης κολοκύθας, στα 7 ευρώ. Αποδομημένο στυλ. Θεωρούσαμε ότι θα έμοιαζε με κολοκυθόπιτα, παρ’όλα αυτά διαψευστήκαμε ευχάριστα. Τραγανό φύλλο με ζάχαρη και κανέλα, πολύ νόστιμο. Η γέμιση ήταν κρέμα κολοκύθας με σταφίδες και φλοίδες από λεμόνι. Η αλήθεια είναι πως στην γεύση υπερίσχυε η αίσθηση λεμονιού σε σχέση με αυτή της κολοκύθας, χωρίς όμως να μας δυσαρεστήσει καθόλου. Συνολικά ήταν ένα άγλυκο γλυκό που “έπαιρνες” τη ζάχαρη από το φύλλο και όχι τη γέμιση.
Συνολικό κόστος εμπειρίας: 68 ευρώ.
Η εμπειρία μας κρίθηκε πολύ επιτυχημένη, σε βαθμό που τα Άργουρα προτάθηκαν άμεσα στους κοντινούς μας ανθρώπους. Είναι ένα κλικ πιο τσιμπημένα που αιτιολογείται όμως από το κόστος της πρώτης ύλης που χρησιμοποιείται.
Προτείνεται όμως για μια καλή περίσταση!