Γενικότερα είμαι της φιλοσοφίας ότι ένα μαγαζί ανεξαρτήτου του προϊόντος που δίνει στον κόσμο πρέπει να επικεντρώνεται σε ένα είδος κουζίνας. Για παράδειγμα τα σουβλατζίδικα δε θα πρέπει να αρχίσουν την πώληση pizza ή burger. Το Gorilla στα Τρίκαλα δεν ασπάζεται αυτή τη φιλοσοφία ή μάλλον για να είμαι πιο σαφής δεν την ασπάζεται τώρα διότι κάποτε τη στήριζε και μάλιστα με εξαιρετικό τρόπο.
Τι είναι όμως το Gorilla? Στην αρχή ένα καταπληκτικό burgeradiko τώρα ένα burgeradiko με την προσθήκη του γύρου που μπορεί κάποιος να αγοράσει. Είναι ένα μαγαζί που σε κάθε επίσκεψη στα Τρίκαλα με εξίταρε. Βλέποντας λοιπόν την εξέλιξη του με τον καιρό φτάσαμε στο σήμερα. Ας αφήσουμε όμως λίγο τη γεύση στην άκρη. Το μαγαζί ανανεώνεται συχνά και στην δική μου χρονική περίοδο φορούσε τα καλά του. Ένας τεράστιος πάγκος απλωνόταν μπροστά σου με όλα τα υλικά που χρησιμοποιούνταν για την παρασκευή του σουβλακιού και φυσικά το σημείο παραγγελίας. Μέσα 2-3 τραπεζάκια με stand ενώ έξω τραπέζια και τύπου παγκάκια σαν αυτά στα (αμερικάνικα πάρκα) με ομπρέλες από πάνω ομόρφαιναν την ήδη όμορφη από την εικόνα του γύρου εικόνα.
Πήγα στο μαγαζί μαζί με τον πολυαγαπημένο μου εξάδελφο και παραγγείλαμε: Ένα Classic (cheddar, pickle sauce, ketchup μαρούλι ντομάτα) ένα Hangover( cheddar, καπνιστό μπείκον, τηγανιτό αυγό, καραμελωμένα κρεμμύδια, μαρούλι, ντομάτα, Aioli sauce και pickle sauce).Να σημειωθεί ότι υπήρχε η ένδειξη για βιολογικό κιμά. Φυσικά δεν σφαζόταν μπροστά μου το μοσχάρι αλλά η γεύση με έπεισε. Για το κέντρο πήραμε μια πατάτες και ένα τυλιχτό με γύρο χοιρινό τζατζίκι ντομάτα κρεμμύδι και πατάτες. Το φαγητό ήρθε σε χρόνο λιγότερο των 10 λεπτών και η λαιμαργία με απέτρεψε από το να βγάλω μια σωστή φωτογραφία. Το μπιφτέκι ήταν καυτό αλλά φυσικά σύμφωνα με το δικό μου savoir vivre ότι τρώγεται απαγορεύεται να απορριφθεί. Το κατάπια και ένιωσα για λίγο ανήμπορος να αντιδράσω όσο η κάψα επεκτεινόταν πάνω μου. Ώσπου να κρυώσει, αρκέστηκα στο να τρώω πατάτες. Εξαιρετικές πατάτες με σωστό αλάτι και πλούσια γεύση. Κατά πάσα πιθανότητα ήταν έτοιμες αλλά ποσώς με ενδιέφερε τη στιγμή που είχα μπροστά μου ένα απίστευτο σε όψη burger. Θα νόμιζα πως βρίσκομαι σε κάποιο σοκάκι της Νέας Υόρκης αν δεν έβλεπα τα εκατοντάδες ποδήλατα να περνάνε από κοντά μου. Ο κρόκος έρεε αδιάκοπα τα λαχανικά έδιναν μια τρομερή φρεσκάδα η sauce τόσο όσο και τα καραμελωμένα έδιναν αλλιώτικη ένταση στο πιάτο. Αν πρέπει να βρω κάτι να του προσάψω είναι το bacon που μάλλον ξεχάστηκε να βοηθήσει τους φίλους του και έμεινε μόνο στην εμφάνιση. Το σουβλάκι τώρα δεν με ενθουσίασε τόσο. Η εμφάνιση κυρίως. Η λαδόκολλα γύρω γύρω έσταζε λάδι ενώ μόλις την έβγαλα έμοιαζε πολύ με αυτά που παίρνεις κατά τις 12.00 το βράδυ από ότι μαγαζί βρίσκεις και στο γεμίζουν μέχρι να σκάσει. Έπρεπε να προχωρήσω 2-3 XL μπουκιές για να δω τα άπειρα κομμάτια γύρου που πιο πολύ θύμιζαν κοντοσούβλι. Δε με χάλασε όμως. Η πίτα προς ευχάριστη έκπληξη μου δεν είχε πάρει την υγρασία της ντομάτας και παρέμενε όσο λαδερή έπρεπε (τα είχε βγάλει όλα στο χαρτί). Το τζατζίκι δεν είχε τόσο πολύ το βάρος του σκόρδου ή μάλλον είχε καλυφθεί από την τεράστια ποσότητα γύρου. Οι πατάτες ήταν μια τεράστια μερίδα. Καυτές, κολλημένες αλλά πίσω στη γεύση. Δεν περιείχε κάτι σε μαρινάδα. Δεν με ενόχλησε πολύ, αλλά μου έκανε εντύπωση που ήταν άλλες από αυτές της μερίδας στο burger. Εξίσου φαινομενικά κατεψυγμένες όμως.
Όσον αναφορά το VFM τα λόγια είναι περιττά. Τα 6€ για ένα κτήνος burger είναι ιδανικά ενώ τα 4(!) για ένα εξίσου μεγάλο cheeseburger είναι ληστεία για το μαγαζί. Η πίτα στο 3.5 σχετικά αδιάφορη αν και γενικά οι τιμές στα πιτόγυρα είναι στο ζενίθ. Βέβαια εντάξει εδώ έσκαγες οπότε ναι θα τα’ δινα. Το 2.80 για τις πατάτες είναι επίσης το ίδιο: όχι για την ποιότητα ναι για την ποσότητα. Εν κατακλείδι είναι ένα μαγαζί που δε θα βαρεθείς ποτέ. Πολύ καλό σε αυτό που κάνει και σίγουρα ένα level πάνω από τα υπόλοιπα των Τρικάλων και ίσως της Θεσσαλίας. Στο burger τουλάχιστον.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Γενικότερα είμαι της φιλοσοφίας ότι ένα μαγαζί ανεξαρτήτου του προϊόντος που δίνει στον κόσμο πρέπει να επικεντρώνεται σε ένα είδος κουζίνας. Για παράδειγμα τα σουβλατζίδικα δε θα πρέπει να αρχίσουν την πώληση pizza ή burger. Το Gorilla στα Τρίκαλα δεν ασπάζεται αυτή τη φιλοσοφία ή μάλλον για να είμαι πιο σαφής δεν την ασπάζεται τώρα διότι κάποτε τη στήριζε και μάλιστα με εξαιρετικό τρόπο.
Τι είναι όμως το Gorilla? Στην αρχή ένα καταπληκτικό burgeradiko τώρα ένα burgeradiko με την προσθήκη του γύρου που μπορεί κάποιος να αγοράσει. Είναι ένα μαγαζί που σε κάθε επίσκεψη στα Τρίκαλα με εξίταρε. Βλέποντας λοιπόν την εξέλιξη του με τον καιρό φτάσαμε στο σήμερα. Ας αφήσουμε όμως λίγο τη γεύση στην άκρη. Το μαγαζί ανανεώνεται συχνά και στην δική μου χρονική περίοδο φορούσε τα καλά του. Ένας τεράστιος πάγκος απλωνόταν μπροστά σου με όλα τα υλικά που χρησιμοποιούνταν για την παρασκευή του σουβλακιού και φυσικά το σημείο παραγγελίας. Μέσα 2-3 τραπεζάκια με stand ενώ έξω τραπέζια και τύπου παγκάκια σαν αυτά στα (αμερικάνικα πάρκα) με ομπρέλες από πάνω ομόρφαιναν την ήδη όμορφη από την εικόνα του γύρου εικόνα.
Πήγα στο μαγαζί μαζί με τον πολυαγαπημένο μου εξάδελφο και παραγγείλαμε: Ένα Classic (cheddar, pickle sauce, ketchup μαρούλι ντομάτα) ένα Hangover( cheddar, καπνιστό μπείκον, τηγανιτό αυγό, καραμελωμένα κρεμμύδια, μαρούλι, ντομάτα, Aioli sauce και pickle sauce).Να σημειωθεί ότι υπήρχε η ένδειξη για βιολογικό κιμά. Φυσικά δεν σφαζόταν μπροστά μου το μοσχάρι αλλά η γεύση με έπεισε. Για το κέντρο πήραμε μια πατάτες και ένα τυλιχτό με γύρο χοιρινό τζατζίκι ντομάτα κρεμμύδι και πατάτες. Το φαγητό ήρθε σε χρόνο λιγότερο των 10 λεπτών και η λαιμαργία με απέτρεψε από το να βγάλω μια σωστή φωτογραφία. Το μπιφτέκι ήταν καυτό αλλά φυσικά σύμφωνα με το δικό μου savoir vivre ότι τρώγεται απαγορεύεται να απορριφθεί. Το κατάπια και ένιωσα για λίγο ανήμπορος να αντιδράσω όσο η κάψα επεκτεινόταν πάνω μου. Ώσπου να κρυώσει, αρκέστηκα στο να τρώω πατάτες. Εξαιρετικές πατάτες με σωστό αλάτι και πλούσια γεύση. Κατά πάσα πιθανότητα ήταν έτοιμες αλλά ποσώς με ενδιέφερε τη στιγμή που είχα μπροστά μου ένα απίστευτο σε όψη burger. Θα νόμιζα πως βρίσκομαι σε κάποιο σοκάκι της Νέας Υόρκης αν δεν έβλεπα τα εκατοντάδες ποδήλατα να περνάνε από κοντά μου. Ο κρόκος έρεε αδιάκοπα τα λαχανικά έδιναν μια τρομερή φρεσκάδα η sauce τόσο όσο και τα καραμελωμένα έδιναν αλλιώτικη ένταση στο πιάτο. Αν πρέπει να βρω κάτι να του προσάψω είναι το bacon που μάλλον ξεχάστηκε να βοηθήσει τους φίλους του και έμεινε μόνο στην εμφάνιση. Το σουβλάκι τώρα δεν με ενθουσίασε τόσο. Η εμφάνιση κυρίως. Η λαδόκολλα γύρω γύρω έσταζε λάδι ενώ μόλις την έβγαλα έμοιαζε πολύ με αυτά που παίρνεις κατά τις 12.00 το βράδυ από ότι μαγαζί βρίσκεις και στο γεμίζουν μέχρι να σκάσει. Έπρεπε να προχωρήσω 2-3 XL μπουκιές για να δω τα άπειρα κομμάτια γύρου που πιο πολύ θύμιζαν κοντοσούβλι. Δε με χάλασε όμως. Η πίτα προς ευχάριστη έκπληξη μου δεν είχε πάρει την υγρασία της ντομάτας και παρέμενε όσο λαδερή έπρεπε (τα είχε βγάλει όλα στο χαρτί). Το τζατζίκι δεν είχε τόσο πολύ το βάρος του σκόρδου ή μάλλον είχε καλυφθεί από την τεράστια ποσότητα γύρου. Οι πατάτες ήταν μια τεράστια μερίδα. Καυτές, κολλημένες αλλά πίσω στη γεύση. Δεν περιείχε κάτι σε μαρινάδα. Δεν με ενόχλησε πολύ, αλλά μου έκανε εντύπωση που ήταν άλλες από αυτές της μερίδας στο burger. Εξίσου φαινομενικά κατεψυγμένες όμως.
Όσον αναφορά το VFM τα λόγια είναι περιττά. Τα 6€ για ένα κτήνος burger είναι ιδανικά ενώ τα 4(!) για ένα εξίσου μεγάλο cheeseburger είναι ληστεία για το μαγαζί. Η πίτα στο 3.5 σχετικά αδιάφορη αν και γενικά οι τιμές στα πιτόγυρα είναι στο ζενίθ. Βέβαια εντάξει εδώ έσκαγες οπότε ναι θα τα’ δινα. Το 2.80 για τις πατάτες είναι επίσης το ίδιο: όχι για την ποιότητα ναι για την ποσότητα. Εν κατακλείδι είναι ένα μαγαζί που δε θα βαρεθείς ποτέ. Πολύ καλό σε αυτό που κάνει και σίγουρα ένα level πάνω από τα υπόλοιπα των Τρικάλων και ίσως της Θεσσαλίας. Στο burger τουλάχιστον.