Μεσημέρι με τον ήλιο στα καλύτερα του, τα μωρά να ζητάνε, τις γυναίκες να αργούν στην αγορά, τον μεζέ του τσίπουρου να είναι τουριστικός, ο Χάρης έριξε την ιδέα για σπιτικό φαγητό δίπλα στη θάλασσα και κάτω από τη σκιά των δέντρων της παραλίας.
Τι το καλύτερο σκέφτηκε ο Πάρις. Μαζέψαμε την προίκα μας, φορτωθήκαμε στα αυτοκίνητα και φτάσαμε στο ‘’Σπιτικό’’.
Όντως ο χώρος είχε αρκετή δροσιά για να μπορέσουμε να φάμε ήρεμα, να πιούμε παγωμένη Kaiser και να μιλήσουμε χαλαρά και χωρίς οχλαγωγία γύρω μας.
Κλασσική ταβέρνα από τις χιλιάδες που υπάρχουν στην Ελλάδα, στην οποία πήγαμε για τα μαγειρευτά και τις σούβλες της, αλλά δυστυχώς σούβλες δεν είχε λόγω μέρας.
Δεν πειράζει μας αποζημίωσαν τα αρνίσια παϊδάκια, τα οποία ήρθαν όπως αρμόζει μικρά κομμάτια, ζουμερά, γευστικά και σωστά αλατισμένα. Έξτρα λεμόνι μόνο και τέλος.
Γενικά το μαγαζί το ‘’έχει’’ στο ψήσιμο μιας και τα μπιφτέκια ήρθαν όπως αρμόζει, κρεατένια και αρκετά νόστιμα με τα σωστά μυρωδικά, το ίδιο και οι πανσέτες οι οποίες είχαν ελάχιστους χόντρους και κόκκαλο. Βέβαια όταν πάς σε ταβέρνα αυτό που δεν θες να δεις είναι τις πανσέτες να συνοδεύονται από ετοιματζίδικη sauce bbq, αλλά ποιος είμαι εγώ να κρίνω τον μάγειρα!!!
Κρίνω τη νοστιμιά η οποία ήταν πολύ καλή. Κρίνω επίσης τις πατάτες που μπορεί να ήταν χρυσαφένιες, αφού είπαμε ο ψήστης ωραίος, αλλά καρά προκάτ. Αν ακόμα και η ταβέρνα έχει προκάτ πατάτες και τις χρεώνει όσο θέλει, τότε τι να χρεώσουν άλλου επιπέδου χώροι εστίασης;
Το παστίτσιο που έχει χαρακτηριστεί μαζί με τον moussaka εθνικό φαγητό, ήταν νόστιμο με ωραία μπεσαμέλ, ωραία ψημένα τα μακαρόνια και σίγουρα με τα σωστά υλικά τσιγαρισμένος ο κιμάς. Γεύση Ελλάδας.
Τα κανελόνια πάλι ξένιζαν σε εμφάνιση. Θύμιζε χαμηλό παστίτσιο. Πολύ καλά μαγειρεμένα τα ζυμαρικά με τη σωστή ντομάτα και τα σωστά μυρωδικά ο κιμάς, αλλά στην κορυφή αντί για το κλασσικό τριμμένο τυρί που ψήνεται μαζί με τα κανελόνια και δημιουργεί μια υπέροχη κρούστα, είχε λιωμένα τυριά μαζί με μπεσαμέλ που τα έκανε να μοιάζουν με μακαρόνια au gratin παρά με κανελόνια. Δεν ξέρω αν η περιοχή τα φτιάχνει έτσι, σίγουρα όμως τα κανελόνια, έχουν συγκεκριμένη δομή και στήσιμο πιάτου παγκοσμίως.
Συνοδέψαμε με 2 σαγανάκια ένα απλό και ένα με μέλι και σουσάμι. Πολύ καλά ψημένα, νόστιμα και μαστιχωτά όσο αρμόζει, ωραία η κρούστα, αλλά αν θες να κάνεις τη διαφορά και να δώσεις το τικ παραπάνω στο μαγαζί σου, βάζεις άλλου είδους τυρί στην παραλλαγή με το μέλι και το σουσάμι, μιας και έχεις σκεφτεί σωστά και έβαλες μαυροσούσαμο.
Η χωριάτικη δροσερή, φρέσκα τα υλικά της, μύριζε κήπο, η φέτα λίγη για το μέγεθος της σαλάτας.
Στο τέλος κερασμένο γευστικό και δροσερό καρπούζι. Ο λογαριασμός είναι λίγο τσιμπημένος για αυτά που προσφέρει το μαγαζί. Ναι μεν η πόλη έχει αρκετό τουρισμό που εν μέρει δικαιολογεί τις τιμές, μην ξεχνάμε όμως ότι το μέρος δεν έλκει τουρίστες όλους τους μήνες του χρόνου.
Με αυτά και με αυτά και αφού τα παιδιά τα μικρά, ζητούσαν βόλτες και παιγνιδάκια στο περίπτερο, τα μαζέψαμε και φύγαμε.
Ο Χάρης άφησε για το τέλος το πιο gourmet μαγαζί, ο Πάρις αγωνιούσε, άρα εσείς τι κάνετε; Stay tuned!!!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Μεσημέρι με τον ήλιο στα καλύτερα του, τα μωρά να ζητάνε, τις γυναίκες να αργούν στην αγορά, τον μεζέ του τσίπουρου να είναι τουριστικός, ο Χάρης έριξε την ιδέα για σπιτικό φαγητό δίπλα στη θάλασσα και κάτω από τη σκιά των δέντρων της παραλίας.
Τι το καλύτερο σκέφτηκε ο Πάρις. Μαζέψαμε την προίκα μας, φορτωθήκαμε στα αυτοκίνητα και φτάσαμε στο ‘’Σπιτικό’’.
Όντως ο χώρος είχε αρκετή δροσιά για να μπορέσουμε να φάμε ήρεμα, να πιούμε παγωμένη Kaiser και να μιλήσουμε χαλαρά και χωρίς οχλαγωγία γύρω μας.
Κλασσική ταβέρνα από τις χιλιάδες που υπάρχουν στην Ελλάδα, στην οποία πήγαμε για τα μαγειρευτά και τις σούβλες της, αλλά δυστυχώς σούβλες δεν είχε λόγω μέρας.
Δεν πειράζει μας αποζημίωσαν τα αρνίσια παϊδάκια, τα οποία ήρθαν όπως αρμόζει μικρά κομμάτια, ζουμερά, γευστικά και σωστά αλατισμένα. Έξτρα λεμόνι μόνο και τέλος.
Γενικά το μαγαζί το ‘’έχει’’ στο ψήσιμο μιας και τα μπιφτέκια ήρθαν όπως αρμόζει, κρεατένια και αρκετά νόστιμα με τα σωστά μυρωδικά, το ίδιο και οι πανσέτες οι οποίες είχαν ελάχιστους χόντρους και κόκκαλο. Βέβαια όταν πάς σε ταβέρνα αυτό που δεν θες να δεις είναι τις πανσέτες να συνοδεύονται από ετοιματζίδικη sauce bbq, αλλά ποιος είμαι εγώ να κρίνω τον μάγειρα!!!
Κρίνω τη νοστιμιά η οποία ήταν πολύ καλή. Κρίνω επίσης τις πατάτες που μπορεί να ήταν χρυσαφένιες, αφού είπαμε ο ψήστης ωραίος, αλλά καρά προκάτ. Αν ακόμα και η ταβέρνα έχει προκάτ πατάτες και τις χρεώνει όσο θέλει, τότε τι να χρεώσουν άλλου επιπέδου χώροι εστίασης;
Το παστίτσιο που έχει χαρακτηριστεί μαζί με τον moussaka εθνικό φαγητό, ήταν νόστιμο με ωραία μπεσαμέλ, ωραία ψημένα τα μακαρόνια και σίγουρα με τα σωστά υλικά τσιγαρισμένος ο κιμάς. Γεύση Ελλάδας.
Τα κανελόνια πάλι ξένιζαν σε εμφάνιση. Θύμιζε χαμηλό παστίτσιο. Πολύ καλά μαγειρεμένα τα ζυμαρικά με τη σωστή ντομάτα και τα σωστά μυρωδικά ο κιμάς, αλλά στην κορυφή αντί για το κλασσικό τριμμένο τυρί που ψήνεται μαζί με τα κανελόνια και δημιουργεί μια υπέροχη κρούστα, είχε λιωμένα τυριά μαζί με μπεσαμέλ που τα έκανε να μοιάζουν με μακαρόνια au gratin παρά με κανελόνια. Δεν ξέρω αν η περιοχή τα φτιάχνει έτσι, σίγουρα όμως τα κανελόνια, έχουν συγκεκριμένη δομή και στήσιμο πιάτου παγκοσμίως.
Συνοδέψαμε με 2 σαγανάκια ένα απλό και ένα με μέλι και σουσάμι. Πολύ καλά ψημένα, νόστιμα και μαστιχωτά όσο αρμόζει, ωραία η κρούστα, αλλά αν θες να κάνεις τη διαφορά και να δώσεις το τικ παραπάνω στο μαγαζί σου, βάζεις άλλου είδους τυρί στην παραλλαγή με το μέλι και το σουσάμι, μιας και έχεις σκεφτεί σωστά και έβαλες μαυροσούσαμο.
Η χωριάτικη δροσερή, φρέσκα τα υλικά της, μύριζε κήπο, η φέτα λίγη για το μέγεθος της σαλάτας.
Στο τέλος κερασμένο γευστικό και δροσερό καρπούζι. Ο λογαριασμός είναι λίγο τσιμπημένος για αυτά που προσφέρει το μαγαζί. Ναι μεν η πόλη έχει αρκετό τουρισμό που εν μέρει δικαιολογεί τις τιμές, μην ξεχνάμε όμως ότι το μέρος δεν έλκει τουρίστες όλους τους μήνες του χρόνου.
Με αυτά και με αυτά και αφού τα παιδιά τα μικρά, ζητούσαν βόλτες και παιγνιδάκια στο περίπτερο, τα μαζέψαμε και φύγαμε.
Ο Χάρης άφησε για το τέλος το πιο gourmet μαγαζί, ο Πάρις αγωνιούσε, άρα εσείς τι κάνετε; Stay tuned!!!