BlackAdder

Δεν θυμάμαι πότε γεννήθηκα γιατί ήμουν μικρός. Οι δικοί μου δεν με θέλανε και με δώσανε για υιοθεσία. Ευτυχώς με υιοθέτησε μια πολύ καλή οικογένεια. Ο νέος πατέρας μου, πάντα χαιρόταν όταν τον επισκεπτόμασταν στην φυλακή. Και η νέα μου μαμά με αγαπούσε πολύ. Ποτέ δεν με έδερνε πάνω από τρεις φορές την ημέρα.

Χάρη στους γονείς μου πήρα πολύ καλή παιδεία. Τέλειωσα με Α’ το νηπιαγωγείο και μετά συνέχισα με επιτυχία τις σπουδές μου στην πρώτη δημοτικού, οπότε και με αποβάλλανε δια παντός, όταν πριόνισα την καρέκλα της δασκάλας μου, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί. Κρίμα πάντως. Ήθελα να ζήσει γιατί είχα σκεφτεί πολλά αστεία πράγματα που θα μπορούσα να κάνω.

Άμα έφυγα από το σχολείο, ακολούθησα με μεγάλη επιτυχία το επάγγελμα του μπαμπά μου, το πλανόδιο εμπόριο πατάτας. Η μαμά μου γκρίνιαζε βέβαια, αφού υποστήριζε ότι αυτά είναι ξεπερασμένα πράγματα και θα έπρεπε να στραφώ σε κάτι πιο μοντέρνο όπως να γίνω από αυτούς τους influencers στο Instagram. Μετά σταμάτησε για πάντα να γκρινιάζει. Το έκανα να φανεί σαν ατύχημα.

Αργότερα σταδιοδρόμησα στα παρατράγουδα αλλά επειδή ο κάτμαν με ζήλευε αναγκάστηκα να φύγω.

Πάντως εκεί ανακάλυψα την καλή μουσική : μου αρέσει κυρίως η Έφη Θώδη, ο Τάσος Μπουγάς, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και άλλοι μεγάλοι μουσουργοί.

Αγαπάω το καλό φαγητό. Προτιμώ κυρίως τα γαριδάκια αλλά δεν λέω όχι και στα πατατάκια. Αγαπημένο μου μαγαζί είναι το οβελιστήριο – ψησταριά «Ο Κάγκουρας». Με τρεις πίτες γύρο σου δίνουν δώρο και μία κόκα.

Στον ελεύθερο χρόνο μου, μου αρέσει να κυνηγάω σπουργίτια με την σφεντόνα μου. Άμα δεν έχει σπουργίτια κυνηγάω περιστέρια.

Ε, άμα δεν έχει ούτε περιστέρια γράφω στο Eating Out.