Dine Athens στο MAKRIS
Μια γευστική εμπειρία της Tomie
Το Dine Athens θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ίσως μια ευκαιρία να επισκεφτείς εστιατόρια που σου έχουν “κλείσει το μάτι” αλλά δεν τα έχεις καταφέρει, με λίγο πιο οικονομικό μενού. Ή και αφορμή να μάθεις λεπτομέρειες για εστιατόρια, το ύφος και το μενού τους.
Η προσωπική μου θεωρία για την εστιατορική Αθήνα και μετά από αρκετές κακοτοπιές σε “δήθεν” gourmet, λέει ότι θα φάω 1-3 φορές το χρόνο σε κάποιο εστιατόριο fine dining και όλες τις υπόλοιπες σε μαγαζιά “στέκια” που θα συνδυάζουν την καλή πρώτη ύλη με πρωτότυπες ιδέες.
Όταν λοιπόν αγαπημένη φίλη μου έστειλε τις προτάσεις της με αφορμή το Dine Athens σχεδόν αμέσως επέλεξα το Makris Athens.
Μου φάνηκε ενδιαφέρον το μενού, κοντά στα γούστα μου και όσα άρθρα-κριτικες διάβασα με παρακίνησαν.
Τολμώ να πω ότι η εμπειρία μας ήταν τόσο θετική που δεν μετανιώσαμε ούτε 1€ από όσα δώσαμε ούτε την πιθανότητα να δοκιμάζαμε κάτι άλλο.
Κατ αρχάς πρόκειται για μια πολύ νέα άφιξη στον εστιατορικό χάρτη της Αθήνας! Μετρά μερικούς μήνες.
Κατά δεύτερον βρίσκεται σε κεντρικότατο σημείο.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι το εστιατόριο εκτείνεται σε 3 επίπεδα. Το βασικό στο ισόγειο, στο οποίο δειπνήσαμε και εμείς.
Το υπόγειο στο οποίο με έξυπνο τρόπο μπορείς να φας και να θαυμάσεις τα αρχαία της περιοχής, κυριολεκτικά στα πόδια σου.
Και την ταράτσα που τώρα που ανοίγει ο καιρός είναι ιδανική επιλογή με θέα την Ακρόπολη.
Με την “υπεύθυνη” του τραπεζιού μας, που μας ξενάγησε στο χώρο είχαμε τη δυνατότητα να δούμε και κάποιες από τις πρώτες ύλες που χρησιμοποιούν και τα ελαιόλαδα που διαθέτουν από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Τεράστια ποικιλία με εξαιρετικής παραγωγής ελαιολάδου.
Η εξυπηρέτηση από όλα τα μέλη του προσωπικού υπήρξε άψογη. Μας εξήγησαν με κάθε λεπτομέρεια τα πιάτα. Υπήρξε σωστός συγχρονισμός στις κινήσεις τους. Ήταν διακριτικά δίπλα μας χωρίς να γίνονται καθόλου ενοχλητικοί ή επιτηδευμένοι.
Στο τέλος γνωρίσαμε και τον chef του εστιατορίου και κάπως έτσι αντιληφθήκαμε τη βάση της επιτυχίας τους. Μία θερμή χειραψία και ειλικρινές ενδιαφέρον για το αποτέλεσμα που παρουσιάζει.
Στα του φαγητού είχαμε συγκεκριμένο μενού το οποίο είναι λίγο μικρότερο από το degustation. Θα προσπαθήσω να περιγράψω το τί φάγαμε, αλλά σίγουρα δε θα αποτυπωθεί στο 100% η γεύση που έφτασε στον ουρανίσκο μας.
Να σημειώσω εδώ ότι τα σκεύη σερβιρίσματος που χρησιμοποιούνται είναι υπέροχα για να οδηγήσουν σε ακόμη μεγαλύτερη απόλαυση.
Ξεκινήσαμε με 4 διαφορετικές μπουκιές που κατέφθασαν με συγκεκριμένη σειρά, που πρότειναν να καταναλωθούν.
Τηγανίτα με σκοτύρι Ιού πιάτο που αποτυπώνει –απογειώνει- τις παιδικές αναμνήσεις του chef, ταρτάκι με χταπόδι, ένα ακόμη με γαρίδα και κλείνει με μπουκιά από ταρταρ μοσχαριού. Κάθε μπουκιά είναι γευστική έκρηξη! Το “μυστικό” του πρώτου πιάτου είναι στην κορύφωση που έρχεται σιγά – σιγά, μπουκιά με την μπουκιά.
Συνεχίσαμε με καρπατσιο μπακαλιάρου με σύγκλινο Μανης και Σαν Μιχάλη Σύρου. Ένα πιάτο τόσο ισορροπημένο γευστικά που δεν μπορούσες να το φανταστείς από το συνδυασμό των υλικών.
Ίσως το προσωπικό μου αγαπημένο αλλά δυστυχώς απορροφήθηκα τόσο, που ξέχασα να το φωτογραφίσω.
Τα ελληνικά τυριά βρίσκονται σε πληθώρα και πολλές φορές “κολλάμε” σε ξένες επιλογές αγνοώντας το γευστικό θησαυρό που διαθέτει η χώρα μας.
Στη συνέχεια ήρθε στο τραπέζι μας, το ψωμί τους με το δικό τους ελαιόλαδο και σφαιροποιημενες ελιές. Ότι και αν έχετε στο μυαλό σας ακούγοντας ψωμί με λάδι, ξεχάστε το! Μεστό ψωμί, ελαιόλαδο υπερεξαιρετικής ποιότητας!
Γεύσεις που θεωρητικά μας είναι οικείες έκαναν τέτοια διαφορά…
Πρότειναν να πατήσουμε με το πηρούνι μας τις “ελιές” ώστε να ανακατευτούν με το ελαιόλαδο και κάθε μπουκιά να είναι πλήρης.
Συνεχίσαμε με το κυρίως πιάτο, στο οποίο επέλεξα το μπαρμπούνι που ψήνεται με τα λέπια του, το οποίο το έκανε αρκετά τραγανό!
Το ψάρι προφανώς φιλεταρισμένο, με τα λαχανικά ψημένα απόλυτα σωστά στη λεμονάτη σάλτσα που τα έλουζε.
Ευτυχώς είχαμε ακούσει τους σερβιτόρους να μην καταναλώσουμε όλο το ψωμί και να το χρησιμοποιήσουμε στο συγκεκριμένο πιάτο.
Και κάπου εκεί κλείσαμε με τα “αλμυρά”.
Η μόνη ένσταση που είχα είναι ότι ίσως θα προτιμούσα να υπήρχε ένα αλμυρό πιάτο ακόμη και να αφαιρεθεί ένα γλυκό. Καθαρά προσωπική εκτίμηση, καθώς δεν έχω και ιδιαίτερη αδυναμία στα γλυκά.
Για να αλλάξουμε γεύση ήρθε ένα προεπιδόρπιο σορμπέ λεμονιού ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΌ!
Συνεχίσαμε με το επιδόρπιο που ήταν διάφορες υφές σοκολάτας, με μαύρο αχλάδι και το δικό τους ελαιόλαδο. Απίστευτος συνδυασμός υλικών.
Τέλος, κλείσαμε με τον ίδιο τρόπο που ανοίξαμε το δείπνο.
3 γευστικές γλυκές αυτή τη φορά μπουκιές. Ζελεδάκι λεμονιού, εργολάβος με φιστίκι και σοκολατάκι με μαστίχα Χίου, προφανώς για την επίγευση.
Ο σεφ καταφέρνει να παίζει με τις υφές και να συνδυάζει γεύσεις, ούτως ώστε να τρελαίνει τον ουρανίσκο.
Ο λογαριασμός ήρθε με τα δικά τους χειροποίητα σοκολατάκια και μας άφησε απόλυτα ικανοποιημένους.
Σε εστιατόρια fine dining το value for money δεν μπορεί να κριθεί πλέον με διαφορετικό τρόπο εκτός από τη γευστική ανάμνηση και εδώ όλα ήταν σε ένα τόσο καλό επίπεδο που όπως επισημάναμε και στο σεφ το “χειρότερο” πιάτο μας άρεσε στο 85% ενώ τα καλύτερα άγγιξαν το 100%.
Συζητήσαμε εκτενώς και καταλήξαμε ομόφωνα ότι βάσει της εμπειρίας μας το Makris Athens αξίζει το αστέρι Michelin.
Το ευχόμαστε ολόψυχα και το μόνο βέβαιο είναι ότι θα το επισκεφθούμε ξανά ακόμη και αν, στις γαστρονομικές μας εξόδους, το budget μας συνήθως δεν ακουμπά αυτά τα οικονομικά όρια.