Εν έτει 2022.
Μας ταξιδεύει η Indulge.
Ξέρεις κάτι; Διάβασα το άρθρο του Jim ‘’Πράγματα που δεν έκανες’’ και το απόλαυσα. Είναι τόσα τα πράγματα που δεν κάναμε τον τελευταίο χρόνο, ήταν τόσο μα τόσο χαμένος χρόνος. Προσωπικά, να ξέρετε έχω εισηγηθεί στο ληξιαρχείο να βγάλει αυτό το έτος από τα κιτάπια του και να μην αθροίζει στην ηλικία μου. Γιατί να τον φορτώνομαι άδικα; Αν ταυτίζεσαι κι εσύ μαζί μου, πες μου να φτιάξουμε petition. Ποτέ δεν ξέρεις σε αυτήν τη χώρα, μπορεί και να καταφέρουμε να πετύχουμε την οριστική διαγραφή του.
Παρ’ όλα αυτά, θέλω να μη δώσω σημασία στη μελαγχολία που νιώθω και να εστιάσω στο μέλλον. Πρέπει να μαζέψω όσα αποθέματα αισιοδοξίας μου απέμειναν και να φανταστώ πως σε έναν χρόνο από τώρα θα είναι όλα υπέροχα. Σα να μη ζήσαμε ποτέ αυτή την αλλόκοτη κατάσταση.
Ονειρέψου μαζί μου…
Ας το πάρω από την αρχή του. Πως θα μπει το 2022;
Με χιλιάδες πυροτεχνήματα, ξέφρενα πάρτι, τόνους αλκοόλ, τεράστια τραπέζια που όλοι έχουν μαγειρέψει με περίσσεια αγάπη τη σπεσιαλιτέ τους, σφιχτές αγκαλιές με τους φίλους μας, με τη μαμά και τον μπαμπά, τον παππού και τη γιαγιά, που όλο αυτόν τον καιρό τους είχαμε απομονωμένους.
Για το καλό τους. Και η ειρωνεία των στίχων του Μηλιώκα πιο επίκαιρη από ποτέ. Θα μεθύσουμε όλοι -εκτός από τον οδηγό, μην ξεχνιόμαστε- και θα παίξουμε χαρτιά με γέλια και πειράγματα στους χαμένους. Θα γυρίσουμε στο σπίτι μας με γυαλιά ηλίου ψάχνοντας την κλειδαρότρυπα για κανένα δεκάλεπτο και θα πέσουμε ξεροί για ύπνο με τα ρούχα.
Κάποια στιγμή θα τελειώσουν οι χριστουγεννιάτικες διακοπές και θα επιστρέψουμε στην εργασία μας.
Θα αγκαλιαστούμε με τους συναδέλφους, ακόμα και με αυτούς που αντιπαθούσαμε, θα εξιστορήσουμε πως πέρασε ο καθένας και θα γκρινιάξουμε για τις κραιπάλες με το φαγητό και το ποτό, καθώς και για τα αναμνηστικά κιλάκια που μας άφησαν. Θα ακούγονται φωνές πάλι στο γραφείο.
Είτε από αυτούς, που δεν έμαθαν ποτέ να μιλούν πιο σιγανά όταν ο διπλανός τους δουλεύει είτε από τους ευέξαπτους, που μόνο αυτοί ξέρουν πως πρέπει να γίνει η δουλειά και κανένας άλλος. Ευπρόσδεκτες κι αυτές οι φωνές όμως, γιατί δεν αντέχω άλλο ένα κτήριο φάντασμα, που σε λίγο θα γίνει το studio γυρισμάτων του Walking dead.
Θα πάνε τα παιδιά μας στο σχολείο τους, γιατί…
Τι εννοείς γιατί; Γιατί έτσι πρέπει. Γιατί πρέπει να σηκώνονται το πρωί και να ντύνονται να πάνε στο μάθημά τους, όχι να κάθονται σαν άρρωστα με τις πιτζάμες όλη μέρα. Γιατί ο δάσκαλος πρέπει να βλέπει τις φατσούλες τους ζωντανά, όχι να μαντεύει μέσα από μια οθόνη αν τον παρακολουθούν ή όχι. Γιατί ο δάσκαλος δεν προσφέρει στείρα γνώση, αν ήταν έτσι θα τους δίναμε τα βιβλία και θα τα κάναμε αστέρια. Γιατί ο δάσκαλος προσφέρει και μαθήματα ζωής, τα αφουγκράζεται, γνωρίζει πότε είναι στενοχωρημένα ή χαρούμενα και τα βοηθάει να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους.
Γιατί στα διαλείμματα πρέπει να εκτονώνονται, να τρέχουν, να παίζουν με τους φίλους τους και όχι να μιλάνε μέσω skype.
Κάνω εσκεμμένα skip τις Απόκριες, καθώς δε με τρελαίνουν κιόλας και πηγαίνω απευθείας στο Πάσχα.
Παράδειγμα πιστής προς μίμηση δε με λες, αλλά τη Μεγάλη Εβδομάδα θα πάω στην εκκλησία. Αυτή η εβδομάδα είναι η μόνη του χρόνου που νιώθω λίγο πιο κοντά στην πίστη μου. Τη συγκεριμένη μάλιστα, αυτή του 2022, θα την περάσω σε ένα νησί, επειδή το έχω απωθημένο από το 2020 με τη Σύμη που στράβωσε.
Θα διαλέξω ένα ήσυχο νησί να νιώθω απλά και όμορφα, μακριά από τη βουή της πόλης. Θα γνωρίσω τα τοπικά έθιμα και τις παραδόσεις και θα γνωριστώ με τους ντόπιους, όπως κάναμε παλιά.
Θα ξεπροβάλει και το καλοκαιράκι και θα βγάλω κι άλλα απωθημένα.
Θα νοικιάσω σπίτι μόνο για τον βραδινό ύπνο. Από παραλία σε παραλία, από ταβερνάκια σε εστιατόρια να απολαμβάνω την καθαρή θάλασσα και να γεύομαι νέες, αλλά και παραδοσιακές γεύσεις και από μπαρ σε μπαρ να πίνω κοκτεϊλάρες. Και σε όλα τα μουσεία θα πάω και σε όλα τα αξιοθέατα.
Θα βγάλω και τα πολυπόθητα εισιτήρια να ταξιδέψω σε άλλη χώρα, πιθανότατα της Ευρώπης, που μου έχει λείψει πολύ. Θα δείξω και στη μικρή μου τον διαφορετικό τρόπο ζωής, τον διαφορετικό πολιτισμό, συνήθειες, παραδόσεις, φαγητά, γλυκά, τα πάντα. Όλα αυτά που διαφέρουν από χώρα σε χώρα, αλλά ταυτόχρονα μοιάζουν. Ξέρεις γιατί μοιάζουν;
Γιατί είμαστε όλοι άνθρωποι, που έχουμε τις ίδιες βασικές ανάγκες. Και μια κύρια ανάγκη μας από τους προϊστορικούς χρόνους, που δημιουργήθηκε η πρώτη ανθρώπινη κοινωνία, είναι να συναναστρεφόμαστε με άλλους ανθρώπους.
Πρέπει να αλληλεπιδρούμε δια ζώσης με οποιονδήποτε τρόπο. Το άτομο είναι φύσει κοινωνικό ον, έλεγε ο Αριστοτέλης και ποια είμαι εγώ να αμφισβητήσω τον μεγάλο μας φιλόσοφο;
Ε-γενέθλια, e-party, e-μαθήματα, e-αγκαλιές, e-φιλιά, e-εργασία, e-gaming, e-Ανάσταση, e-Χριστούγεννα και e-αηδίες!
Θα επιστρέψουμε στις αγκαλιές μας και στα φιλιά μας με τους αγαπημένους μας ανθρώπους και θα ελευθερωθούμε αδέρφια.
Ας κρατήσουμε στη φαρέτρα μας το μοναδικό καλό που μας έδωσε αυτός ο ιός: να εκτιμούμε και να ζούμε την κάθε στιγμή στο έπακρο!