Όταν φτάνεις στο 14ο 25άρι και ο συνοδευτικός μεζές που φέρνεις είναι μια πειραγμένη αλλά αδιάφορη ντακοσαλάτα και σουπιές με σπανάκι τότε κάτι δεν πάει καλά.
Όταν ρωτάς τον σερβιτόρο για συγκεκριμένους μεζέδες αλλά η απάντηση είναι τέτοια ώστε να αποφύγει να σου πει ότι κάποιοι μεζέδες είναι για να τους πάρεις έξτρα, τότε η λέξη τσιπουράδικο μάλλον χρειάζεται διαγραφή από την ονομασία του χώρου.
Και πολλά άλλα.
Διότι ο Βόλος χαρακτηρίζεται από πληθώρα τσιπουράδικων. Άγνωστος ο αριθμός αλλά ταυτισμένος με την πόλη. Το πιο νόστιμο αξιοθέατό της. Στην παραλία, στον Άγιο Κωνσταντίνο, στα Παλιά, στη Νέα Ιωνία, σε όλες τις γειτονιές, παραγγέλνεις και περιμένεις την επίθεση των μεζέδων. Μπορεί να θες να βρεις ένα μεζεδοπωλείο, ένα εστιατόριο, έναν άλλου τύπου χώρο εστίασης αλλά αυτοί είναι μετρημένοι στα δάκτυλα.
Πάμε στα δικά μας. Το ‘’25άρι’’ βρίσκεται στη μικρή αλλά όμορφη πιάτσα του Αγίου Κωνσταντίνου στην άκρη της πόλης.
Συνδυάζει τα πάντα.
Παιδική χαρά ακριβώς δίπλα να αφήσεις τα παιδιά, όσο εσύ θα πίνεις, καφετέρια από την άλλη πλευρά να αφήσεις τη σύζυγο η οποία δεν πίνει.
Ωραίος χώρος, μοντέρνος με κυρίαρχο στοιχείο την σκαλιστή πέτρα, αρκετά λουλούδια που ομορφαίνουν τον χώρο, βιτρίνα με τα καλούδια της ημέρας και ευχάριστο φωτισμό. Σε άλλη πόλη άριστα θα το χαρακτήριζα μοντέρνο μεζεδοπωλείο θαλασσινών. Αλλά είμαστε στον Βόλο.
Η αλήθεια είναι ότι την πρώτη φορά που πήγα με φίλο, εφαρμόσαμε το σύστημα παιδία –παιδική χαρά, γυναίκες -καφέ και περάσαμε τέλεια. Οι μεζέδες (8 25άρια) χωρίς να είναι κάτι τρομερό ήταν εύγευστοι και αποδεκτοί και σίγουρα όχι τουριστικοί.
Την τελευταία φορά όμως που η παρέα ήταν τεράστια υπήρχαν θεματάκια.
Δεν θεωρώ σωστό – το έχω δει και σε άλλα τσιπουράδικα ευτυχώς όχι αρκετά- να χωρίζεις την παρέα ανά 4 άτομα και να έρχονται ίδιοι μεζέδες. Επίσης όλοι γνωρίζουν και όλοι εφαρμόζουν μια άτυπη σειρά στα πιάτα. Δεν γίνεται να έχουμε φτάσει, 4 άτομα που συνεχίσαμε να πίνουμε, σε διψήφιο αριθμό 25αριών και το μόνο ψάρι που ήρθε στο τραπέζι να είναι το ψιλό της αρχής. Για όστρακα δεν μιλάμε. Γενικά ένα θέμα με τους μεζέδες το έχει.
Τα καλαμαράκια που πήραμε έξτρα ήταν σωστά τηγανισμένα και μαλακά, η σαλάτα όμως με τις γαρίδες χρήζει επανασχεδιασμού. Τα υπόλοιπα πιάτα που δοκίμασαν κυρίως οι σύζυγοι και τα παιδιά όχι κάτι ιδιαίτερο.
Η βραδιά λόγω παρέας κύλησε πολύ καλά, αλλά το φαγητό μας άφησε μια πικρία στο τέλος. Βέβαια ίσως φταίμε και εμείς για την επιλογή του μαγαζιού. Βλέποντας τον κόσμο στα γύρω τραπέζια, διαπίστωσα ότι μικρός αριθμός έπινε 25άρια. Αρκετοί ήταν αυτοί που έπιναν μπύρα αλλά και αρκετοί αυτοί που έπαιρναν έξτρα μεζέδες.
Στο δια ταύτα, το ‘’25άρι’’ κατ’ εμέ θα πρέπει να προσδιορίσει το τι ακριβώς θέλει να είναι. Το καλό τσιπουράδικο θέλει σχεδιασμό και προγραμματισμό και η επιτυχία έρχεται μόνη της.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Θα ξεκινήσω λίγο ανάποδα.
Όταν φτάνεις στο 14ο 25άρι και ο συνοδευτικός μεζές που φέρνεις είναι μια πειραγμένη αλλά αδιάφορη ντακοσαλάτα και σουπιές με σπανάκι τότε κάτι δεν πάει καλά.
Όταν ρωτάς τον σερβιτόρο για συγκεκριμένους μεζέδες αλλά η απάντηση είναι τέτοια ώστε να αποφύγει να σου πει ότι κάποιοι μεζέδες είναι για να τους πάρεις έξτρα, τότε η λέξη τσιπουράδικο μάλλον χρειάζεται διαγραφή από την ονομασία του χώρου.
Και πολλά άλλα.
Διότι ο Βόλος χαρακτηρίζεται από πληθώρα τσιπουράδικων. Άγνωστος ο αριθμός αλλά ταυτισμένος με την πόλη. Το πιο νόστιμο αξιοθέατό της. Στην παραλία, στον Άγιο Κωνσταντίνο, στα Παλιά, στη Νέα Ιωνία, σε όλες τις γειτονιές, παραγγέλνεις και περιμένεις την επίθεση των μεζέδων. Μπορεί να θες να βρεις ένα μεζεδοπωλείο, ένα εστιατόριο, έναν άλλου τύπου χώρο εστίασης αλλά αυτοί είναι μετρημένοι στα δάκτυλα.
Πάμε στα δικά μας. Το ‘’25άρι’’ βρίσκεται στη μικρή αλλά όμορφη πιάτσα του Αγίου Κωνσταντίνου στην άκρη της πόλης.
Συνδυάζει τα πάντα.
Παιδική χαρά ακριβώς δίπλα να αφήσεις τα παιδιά, όσο εσύ θα πίνεις, καφετέρια από την άλλη πλευρά να αφήσεις τη σύζυγο η οποία δεν πίνει.
Ωραίος χώρος, μοντέρνος με κυρίαρχο στοιχείο την σκαλιστή πέτρα, αρκετά λουλούδια που ομορφαίνουν τον χώρο, βιτρίνα με τα καλούδια της ημέρας και ευχάριστο φωτισμό. Σε άλλη πόλη άριστα θα το χαρακτήριζα μοντέρνο μεζεδοπωλείο θαλασσινών. Αλλά είμαστε στον Βόλο.
Η αλήθεια είναι ότι την πρώτη φορά που πήγα με φίλο, εφαρμόσαμε το σύστημα παιδία –παιδική χαρά, γυναίκες -καφέ και περάσαμε τέλεια. Οι μεζέδες (8 25άρια) χωρίς να είναι κάτι τρομερό ήταν εύγευστοι και αποδεκτοί και σίγουρα όχι τουριστικοί.
Την τελευταία φορά όμως που η παρέα ήταν τεράστια υπήρχαν θεματάκια.
Δεν θεωρώ σωστό – το έχω δει και σε άλλα τσιπουράδικα ευτυχώς όχι αρκετά- να χωρίζεις την παρέα ανά 4 άτομα και να έρχονται ίδιοι μεζέδες. Επίσης όλοι γνωρίζουν και όλοι εφαρμόζουν μια άτυπη σειρά στα πιάτα. Δεν γίνεται να έχουμε φτάσει, 4 άτομα που συνεχίσαμε να πίνουμε, σε διψήφιο αριθμό 25αριών και το μόνο ψάρι που ήρθε στο τραπέζι να είναι το ψιλό της αρχής. Για όστρακα δεν μιλάμε. Γενικά ένα θέμα με τους μεζέδες το έχει.
Τα καλαμαράκια που πήραμε έξτρα ήταν σωστά τηγανισμένα και μαλακά, η σαλάτα όμως με τις γαρίδες χρήζει επανασχεδιασμού. Τα υπόλοιπα πιάτα που δοκίμασαν κυρίως οι σύζυγοι και τα παιδιά όχι κάτι ιδιαίτερο.
Η βραδιά λόγω παρέας κύλησε πολύ καλά, αλλά το φαγητό μας άφησε μια πικρία στο τέλος. Βέβαια ίσως φταίμε και εμείς για την επιλογή του μαγαζιού. Βλέποντας τον κόσμο στα γύρω τραπέζια, διαπίστωσα ότι μικρός αριθμός έπινε 25άρια. Αρκετοί ήταν αυτοί που έπιναν μπύρα αλλά και αρκετοί αυτοί που έπαιρναν έξτρα μεζέδες.
Στο δια ταύτα, το ‘’25άρι’’ κατ’ εμέ θα πρέπει να προσδιορίσει το τι ακριβώς θέλει να είναι. Το καλό τσιπουράδικο θέλει σχεδιασμό και προγραμματισμό και η επιτυχία έρχεται μόνη της.