Τον Κώστα τον ξέρω χρόνια. Συμμαθητής, συμπολεμιστής, μα κυρίως φίλος. Και αυτό στην ουσία είναι το βασικό διότι, τους φίλους τους διαλέγεις, τα υπόλοιπα είναι αναγκαίο κακό. Με τον Κωστάκη λοιπόν –επανέρχομαι- έχουμε φάει ψωμί και αλάτι μαζί. Αυτό βέβαια last year διότι το τελευταίο διάστημα αυτός τρώει το ψωμί και εγώ το αλάτι! Επανέρχομαι για να μη βγω εκτός θέματος. Στην τελευταία μου άνοδο στην συμπρωτεύουσα κανονίσαμε να τα πούμε. Κοντά στο μεσημέρι συνάντησα τον Κωστάκη πίσω από ένα οβάλ γραφείο με 2 σταθερά και 2 κινητά και το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη. Μετά τους εναγκαλισμούς και τις συζητήσεις επί παντός, ήρθε η ώρα του φαγητού. Ζήτησα ‘’Γιαλό’’ δοκιμασμένο και άχαστο και φυσικά πήρα ‘’Γιαλό’’.Σε ένα ειδυλλιακό σημείο της Καλαμαριάς ακριβώς στη στροφή Σοφούλη με Πλαστήρα, κάτω δεξιά και μακριά από τον πολύβουο δρόμο, βρίσκεται ο ‘’Γιαλός’’.
Εξαιρετική θέα, ηρεμία, άπλετη σκιά και το κύμα στα πόδια σου. Τι άλλο να ζητήσεις Οκτώβριο μήνα στην Ελλάδα του σήμερα;Η επιλογή μας, στα γνωστά κλασσικά standards θαλασσινών συνοδεία αποστάγματος. Με την ταχύτατη και χαμογελαστή εξυπηρέτηση, πριν προλάβουμε να αλλάξουμε κουβέντα νάσου και τα πρώτα πιάτα. Σαλατούλα με όλα τα καλούδια μέσα, πρωταγωνιστής η ρόκα, με τα slices της πιπεριάς Φλωρίνης και την λιαστή ντομάτα να δίνουν άλλον αέρα στη σαλάτα, τηγανητά κολοκυθάκια άψογα κομμένα, τραγανά και με ελάχιστη κρούστα και τζατζίκι υπερπαραγωγή για την καθιερωμένη βουτιά ψωμιού και κολοκυθακίου!Τέλος, επειδή για ένα ψημένο τυρί κανείς δεν λέει όχι, είπαμε να βάλουμε στη μέση και ένα χαλούμι το οποίο ξεκουραζόταν πάνω σε φέτες ντομάτας, για τη δροσιά είχε ελάχιστο βαλσαμικό και για το παιγνίδισμα στον ουρανίσκο, τριμμένο καρύδι. Νάσου και ο κερασμένος μεζές για το απόσταγμα. Τι άλλο από μαριναρισμένο γαύρο στο λαδάκι του με κρεμμυδάκι και τέλος.
Και κάπου εκεί ήρθε το καλαμαράκι το τηγανητό το οποίο ήταν τόσο μαλακό και αλάδωτο που χρησιμοποίησα χέρι και μόνο χέρι. Νόστιμο πιάτο αλλά μόνο για την όρεξη.
Κλείσαμε για να μη μείνουμε και νηστικοί, με ένα απίθανο κριθαρώτο με φρέσκες γαρίδες, σωστά χυλωμένο και αρωματισμένο τόσο, που με το που προσγειώθηκε στο τραπέζι όλα τα αρώματα γαργάλισαν το αισθητήριο όργανο της όσφρησης.
Χορτασμένοι χωρίς να φουσκώσουμε, με τον χρόνο να κυλάει χωρίς να το καταλάβουμε, αλλά να πιέζει για τα επόμενα ραντεβού, σηκωθήκαμε να αφήσουμε τον ‘’Γιαλό’’.
Εξαιρετικό φαγητό σε νοσταλγικό μέρος με τις τιμές σε νορμάλ επίπεδα,ο ‘’Γιαλός’’ καλύπτει τα ‘’θέλω’’ σου, είναι δε το μέρος που θα πρέπει να επισκέπτεσαι ανά τακτά διαστήματα για να σου φτιάχνει την διάθεση.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Τον Κώστα τον ξέρω χρόνια. Συμμαθητής, συμπολεμιστής, μα κυρίως φίλος. Και αυτό στην ουσία είναι το βασικό διότι, τους φίλους τους διαλέγεις, τα υπόλοιπα είναι αναγκαίο κακό. Με τον Κωστάκη λοιπόν –επανέρχομαι- έχουμε φάει ψωμί και αλάτι μαζί. Αυτό βέβαια last year διότι το τελευταίο διάστημα αυτός τρώει το ψωμί και εγώ το αλάτι!
Επανέρχομαι για να μη βγω εκτός θέματος. Στην τελευταία μου άνοδο στην συμπρωτεύουσα κανονίσαμε να τα πούμε. Κοντά στο μεσημέρι συνάντησα τον Κωστάκη πίσω από ένα οβάλ γραφείο με 2 σταθερά και 2 κινητά και το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη. Μετά τους εναγκαλισμούς και τις συζητήσεις επί παντός, ήρθε η ώρα του φαγητού.
Ζήτησα ‘’Γιαλό’’ δοκιμασμένο και άχαστο και φυσικά πήρα ‘’Γιαλό’’.Σε ένα ειδυλλιακό σημείο της Καλαμαριάς ακριβώς στη στροφή Σοφούλη με Πλαστήρα, κάτω δεξιά και μακριά από τον πολύβουο δρόμο, βρίσκεται ο ‘’Γιαλός’’.
Εξαιρετική θέα, ηρεμία, άπλετη σκιά και το κύμα στα πόδια σου. Τι άλλο να ζητήσεις Οκτώβριο μήνα στην Ελλάδα του σήμερα;Η επιλογή μας, στα γνωστά κλασσικά standards θαλασσινών συνοδεία αποστάγματος. Με την ταχύτατη και χαμογελαστή εξυπηρέτηση, πριν προλάβουμε να αλλάξουμε κουβέντα νάσου και τα πρώτα πιάτα.
Σαλατούλα με όλα τα καλούδια μέσα, πρωταγωνιστής η ρόκα, με τα slices της πιπεριάς Φλωρίνης και την λιαστή ντομάτα να δίνουν άλλον αέρα στη σαλάτα, τηγανητά κολοκυθάκια άψογα κομμένα, τραγανά και με ελάχιστη κρούστα και τζατζίκι υπερπαραγωγή για την καθιερωμένη βουτιά ψωμιού και κολοκυθακίου!Τέλος, επειδή για ένα ψημένο τυρί κανείς δεν λέει όχι, είπαμε να βάλουμε στη μέση και ένα χαλούμι το οποίο ξεκουραζόταν πάνω σε φέτες ντομάτας, για τη δροσιά είχε ελάχιστο βαλσαμικό και για το παιγνίδισμα στον ουρανίσκο, τριμμένο καρύδι. Νάσου και ο κερασμένος μεζές για το απόσταγμα. Τι άλλο από μαριναρισμένο γαύρο στο λαδάκι του με κρεμμυδάκι και τέλος.
Και κάπου εκεί ήρθε το καλαμαράκι το τηγανητό το οποίο ήταν τόσο μαλακό και αλάδωτο που χρησιμοποίησα χέρι και μόνο χέρι. Νόστιμο πιάτο αλλά μόνο για την όρεξη.
Κλείσαμε για να μη μείνουμε και νηστικοί, με ένα απίθανο κριθαρώτο με φρέσκες γαρίδες, σωστά χυλωμένο και αρωματισμένο τόσο, που με το που προσγειώθηκε στο τραπέζι όλα τα αρώματα γαργάλισαν το αισθητήριο όργανο της όσφρησης.
Χορτασμένοι χωρίς να φουσκώσουμε, με τον χρόνο να κυλάει χωρίς να το καταλάβουμε, αλλά να πιέζει για τα επόμενα ραντεβού, σηκωθήκαμε να αφήσουμε τον ‘’Γιαλό’’.
Εξαιρετικό φαγητό σε νοσταλγικό μέρος με τις τιμές σε νορμάλ επίπεδα, ο ‘’Γιαλός’’ καλύπτει τα ‘’θέλω’’ σου, είναι δε το μέρος που θα πρέπει να επισκέπτεσαι ανά τακτά διαστήματα για να σου φτιάχνει την διάθεση.