Άλλο ένα συνοικιακό τσιπουρομάγαζο με μικρή διάρκεια ζωής. Βέβαια στον ίδιο χώρο υπήρχε παρόμοιο γνωστό μαγαζί, το οποίο είχε επισκεφτεί στο οδοιπορικό του στον Βόλο γνωστός γευσιγνώστης κοντούλης με μουστάκι εκείνες τις παλαιές εποχές που το χρήμα στις εκπομπές έρεε άφθονο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία… Παρέα 3 νοματαίωνσυν γυναιξί – πώς θα μπορούσαμε άλλωστε χωρίς- και μεγάλου τέκνου είπαμε ένα ζεστό φθινοπωρινό βράδυ να προτιμήσουμε κοντινό προορισμό, για να ευθυμήσουμε γύρω από το κλασσικό μεζεδοτράπέζο. Και ευθυμήσαμε, και χορτάσαμε και συζητήσαμε μεγαλοφώνως και εννοείται γελάσαμε και στο τέλος αφήσαμε αρκετά 25αράκια με το τετράγωνο μπουκαλάκι στην άκρη του τραπεζιού. Και γιατί πάλι το κλασσικό δραμινό της γνωστής οικογενείας; Γιατί απλά οι επιλογές σε εμφιαλωμένο ήταν περιορισμένες, 3-4 γνωστές ετικέτες του Βόλου και 1-2 εκτός. Ξεκινήσαμε ορθολογικά στους μεζέδες, με μια ματιά αναπόλησης του παρελθόντος με νόστιμη πατατοσαλάτα καρότο φρέσκο κρεμμύδι, κλασσικό, αλλά άχαστο χταπόδι πάνω σε μαρουλοσαλάτα,πατζαροσαλάτα νόστιμη αλλά μέχρι εκεί και νόστιμο ψητό σκουμπρί με λάχανο. Χωρίς να είναι οι τρομεροί μεζέδες, αυτή η προσέγγιση του μαγαζιού στο κλασσικό, μας κέρδισε αμέσως, οπότε συνεχίσαμε.
Νοστιμότατος γαύρος που τρωγόταν όπως ήρθε στο πιάτο σαν stick πατάτας, μαεστρικά φτιαγμένο πλακί ψάρι με όλα τα καλούδια του ταψιού αραγμένα επάνω του, Ωραία τηγανιτά κολοκυθάκια αλάδωτα με ελάχιστη κρούστα και τζατζικάκι για το πάρε βούτα, νόστιμη χειροποίητη σκοπελίτικη μετραγανό φύλλο αλάδωτο, μπόλικο τυρί και δίπλα το μέλι για το παιγνίδισμα, νόστιμο κλασσικό σαγανάκι με το λεμόνι για τον έξτρα πόντο. Και όλο λέγαμε να σταματήσουμε και όλο επικρατούσε το άντε λίγο ακόμα. Γαρίδες ζουμερές που ήρθαν την κατάλληλη στιγμή, γευστικό σαλάχι σωστά παναρισμένο με μια εξαιρετική sauce να το συνοδεύει και αδιάφορες -της σειράς- καβουροδαγκάνες. Κλείσαμε με πιάτο vintage που έχω ξεχάσει πόσα χρόνια έχω να το δω σε τσιπουράδικο, το οποίο μας γύρισε χρόνια πίσω και έκλεισε πολύ όμορφα τη βραδιά. Τονοσαλατα κλασσική, τόνος μαρούλι και από πάνω τυριά λιωμένα. Όσο απλό ακούγεται, τόσο απίθανη γεύση είχε.
Με αυτά και με αυτά η ώρα πέρασε και είπαμε να λήξουμε τη συνεδρίαση. Ο ‘’Γλυκάνισος’’ είναι στημένος με γνώμονα το παλιό στυλ τσιπουράδικων, με ταχύ και εγκάρδιο service, καλές τιμές, νόστιμους μεζέδες και προφανώς για αυτό είναι συνέχεια με κόσμο.
Βέβαια κάποια λαθάκια δεν έλειψαν, όπως οι ιωδιούχες καραβίδες που έμειναν άθικτες, ή το γεγονός ότι δεν υπήρχε ψητή πατάτα ενώ σερβίρονταν πατατοσαλάτα, αλλά αυτά διορθώνονται. Για λάτρεις του κλασσικού αλλά νόστιμου, της προετοιμασίας του στομαχιού και του εγκεφάλου πριν το κυρίως φαγητό στο σπίτι αλλά, και για απλούς χρήστες του λευκού αποστάγματος.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Άλλο ένα συνοικιακό τσιπουρομάγαζο με μικρή διάρκεια ζωής. Βέβαια στον ίδιο χώρο υπήρχε παρόμοιο γνωστό μαγαζί, το οποίο είχε επισκεφτεί στο οδοιπορικό του στον Βόλο γνωστός γευσιγνώστης κοντούλης με μουστάκι εκείνες τις παλαιές εποχές που το χρήμα στις εκπομπές έρεε άφθονο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
Παρέα 3 νοματαίων συν γυναιξί – πώς θα μπορούσαμε άλλωστε χωρίς- και μεγάλου τέκνου είπαμε ένα ζεστό φθινοπωρινό βράδυ να προτιμήσουμε κοντινό προορισμό, για να ευθυμήσουμε γύρω από το κλασσικό μεζεδοτράπέζο. Και ευθυμήσαμε, και χορτάσαμε και συζητήσαμε μεγαλοφώνως και εννοείται γελάσαμε και στο τέλος αφήσαμε αρκετά 25αράκια με το τετράγωνο μπουκαλάκι στην άκρη του τραπεζιού. Και γιατί πάλι το κλασσικό δραμινό της γνωστής οικογενείας; Γιατί απλά οι επιλογές σε εμφιαλωμένο ήταν περιορισμένες, 3-4 γνωστές ετικέτες του Βόλου και 1-2 εκτός.
Ξεκινήσαμε ορθολογικά στους μεζέδες, με μια ματιά αναπόλησης του παρελθόντος με νόστιμη πατατοσαλάτα καρότο φρέσκο κρεμμύδι, κλασσικό, αλλά άχαστο χταπόδι πάνω σε μαρουλοσαλάτα, πατζαροσαλάτα νόστιμη αλλά μέχρι εκεί και νόστιμο ψητό σκουμπρί με λάχανο.
Χωρίς να είναι οι τρομεροί μεζέδες, αυτή η προσέγγιση του μαγαζιού στο κλασσικό, μας κέρδισε αμέσως, οπότε συνεχίσαμε.
Νοστιμότατος γαύρος που τρωγόταν όπως ήρθε στο πιάτο σαν stick πατάτας, μαεστρικά φτιαγμένο πλακί ψάρι με όλα τα καλούδια του ταψιού αραγμένα επάνω του, Ωραία τηγανιτά κολοκυθάκια αλάδωτα με ελάχιστη κρούστα και τζατζικάκι για το πάρε βούτα, νόστιμη χειροποίητη σκοπελίτικη με τραγανό φύλλο αλάδωτο, μπόλικο τυρί και δίπλα το μέλι για το παιγνίδισμα, νόστιμο κλασσικό σαγανάκι με το λεμόνι για τον έξτρα πόντο.
Και όλο λέγαμε να σταματήσουμε και όλο επικρατούσε το άντε λίγο ακόμα.
Γαρίδες ζουμερές που ήρθαν την κατάλληλη στιγμή, γευστικό σαλάχι σωστά παναρισμένο με μια εξαιρετική sauce να το συνοδεύει και αδιάφορες -της σειράς- καβουροδαγκάνες.
Κλείσαμε με πιάτο vintage που έχω ξεχάσει πόσα χρόνια έχω να το δω σε τσιπουράδικο, το οποίο μας γύρισε χρόνια πίσω και έκλεισε πολύ όμορφα τη βραδιά.
Τονοσαλατα κλασσική, τόνος μαρούλι και από πάνω τυριά λιωμένα. Όσο απλό ακούγεται, τόσο απίθανη γεύση είχε.
Με αυτά και με αυτά η ώρα πέρασε και είπαμε να λήξουμε τη συνεδρίαση.
Ο ‘’Γλυκάνισος’’ είναι στημένος με γνώμονα το παλιό στυλ τσιπουράδικων, με ταχύ και εγκάρδιο service, καλές τιμές, νόστιμους μεζέδες και προφανώς για αυτό είναι συνέχεια με κόσμο.
Βέβαια κάποια λαθάκια δεν έλειψαν, όπως οι ιωδιούχες καραβίδες που έμειναν άθικτες, ή το γεγονός ότι δεν υπήρχε ψητή πατάτα ενώ σερβίρονταν πατατοσαλάτα, αλλά αυτά διορθώνονται.
Για λάτρεις του κλασσικού αλλά νόστιμου, της προετοιμασίας του στομαχιού και του εγκεφάλου πριν το κυρίως φαγητό στο σπίτι αλλά, και για απλούς χρήστες του λευκού αποστάγματος.