Ολόκληρη συζήτηση μπορούμε να ανοίξουμε για τον ‘’Καρακατσάνη’’. Τον παλιό, τον ενδιάμεσο, τον καινούριο. Μαγαζί με παράδοση πολλών χρόνων, από αυτά που έμαθαν το τσίπουρο και τους μεζέδες στον Βόλο, συνεχίζει την ιστορία του με βαριά χαρτιά στο τιμόνι οπότε η επίσκεψη επιβαλλόταν. Νέο αρχή, αναγνωρισμένος και βραβευμένος chef, λες κάτι καλό γίνεται.
Γίνεται; Το αφήνω στη κρίση σας.
Ο χώρος:
Το μαγαζί θέλει να κρατήσει το στυλ του παραδοσιακού τσιπουράδικου όπως το γνώρισε ο Βόλος τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του, οπότε δεν κλείνει τραπέζι, οι μεζέδες είναι σε μικρό πιατάκι και σε ποσότητα μεζέ, αντί για χαρτοπετσέτες υπάρχει η κλασσική μικρή λαδόκολλα και η διακόσμηση είναι απλή σχεδόν ανύπαρκτη. Στην ουσία του πράγματος δηλαδή, μιας και το τσιπουράδικο ήταν είναι και θα είναι, ο προάγγελος του φαγητού, το παιγνίδισμα του στομαχιού πριν το μεσημεριανό φαγητό.
Στην ανοιχτή κουζίνα η οποία λάμπει από καθαριότητα, ο γνωστός chef Τιμολέων, παίζει με τη σχάρα, τα τηγάνια και τις κατσαρόλες.
Το ποτό:
Αρχικά πήραμε χύμα τσίπουρο. Ωραίο, δροσιστικό, αρωματικό, χωρίς ίχνος κάψας στην επίγευση, χωρίς ενοχλήσεις στο υπόλοιπο της μέρας. Πολύ καλός ο παραγωγός, αλλά η τιμή (4,2) τσιμπημένη. Είσαι Ν. Ιωνία, είσαι παραδοσιακό τσιπουράδικο, όποιο και αν θες να είναι το κοινό σου δεν βάζεις ψηλά τις τιμές. Το ίδιο και το εμφιαλωμένο που πήραμε (5), από γνωστό βολιώτη παραγωγό και το αγαπημένο Αγιονέρι στη μεγάλη συσκευασία (22 τα 200 ml) αλλά και οι μπύρες για το σβήσιμο (5).
Οι μεζέδες:
Σίγουρα όλοι τους παρασκευασμένοι σωστά, από πρώτη ύλη φρέσκια και εξαιρετική και πολύ σωστά ψημένοι ή μαγειρεμένοι. Αλλά όταν έχεις το όνομα, περιμένεις το κάτι διαφορετικό. Σαρδέλα με ελιές, πιπεριές ξιδάτες, κομματάκια παστού, κουνουπίδι στα 9, κολοκυθάκι στα 4, είναι μεζέδες άλλης εποχής, άλλης τιμής ή άλλου μάγειρα και όχι chef. Όπως και η βολιώτικη τυροκαυτερή και η κλασσική πλέον πειραγμένη λευκή ταραμοσαλάτα. Ότι ψάρι ήρθε, από τον αρχικό γαύρο, τα σαφρίδια, την παλαμίδα (γούνα) τις ουρές πεσκανδρίτσας, ήρθε σωστά ψημένο και αρτυμένο. Τα μύδια κλασσικά και ψιλοαδιάφορα, το χταπόδι παραψημένο, οι γαριδούλες άψογες όπως και τα 2 μαγειρευτά που ήρθαν στο τραπέζι. Τα αυγά με παστράμι (και όχι παστουρμά) που παραγγείλαμε στο τέλος, απλά τσιμπημένα αυγά με παστράμι (7).
Η εξυπηρέτηση:
Στην αρχή σε κανονικούς ρυθμούς και χρόνους. Σε κάποια πιάτα δεν υπήρχε γνώση για ενημέρωση, στην πορεία που γέμισε το μαγαζί υπήρχαν πολλές καθυστερήσεις. Στο τέλος αντί για λογαριασμό ήρθε το δελτίο παραγγελίας στο κλασσικό χαρτί του Ζήκου και μόνο αφού το ζητήσαμε ήρθε η απόδειξη (26 pp). Δεν νομίζω ότι το vfm είναι από τα φόρτε του.
Το δια ταύτα:
Πήγα με πολλές προσδοκίες κατόπιν παραινέσεως φίλων από μακριά, αλλά και γιατί εκτιμώ τον συγκεκριμένο chef. Δεν έφυγα με τις καλύτερες εντυπώσεις διότι, άλλο περίμενα άλλο βρήκα. Ευελπιστώ στην πορεία, να βρει τα πατήματα του και να βελτιώσει κάποια πράγματα.
Είδομεν.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Ολόκληρη συζήτηση μπορούμε να ανοίξουμε για τον ‘’Καρακατσάνη’’. Τον παλιό, τον ενδιάμεσο, τον καινούριο. Μαγαζί με παράδοση πολλών χρόνων, από αυτά που έμαθαν το τσίπουρο και τους μεζέδες στον Βόλο, συνεχίζει την ιστορία του με βαριά χαρτιά στο τιμόνι οπότε η επίσκεψη επιβαλλόταν. Νέο αρχή, αναγνωρισμένος και βραβευμένος chef, λες κάτι καλό γίνεται.
Γίνεται; Το αφήνω στη κρίση σας.
Ο χώρος:
Το μαγαζί θέλει να κρατήσει το στυλ του παραδοσιακού τσιπουράδικου όπως το γνώρισε ο Βόλος τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του, οπότε δεν κλείνει τραπέζι, οι μεζέδες είναι σε μικρό πιατάκι και σε ποσότητα μεζέ, αντί για χαρτοπετσέτες υπάρχει η κλασσική μικρή λαδόκολλα και η διακόσμηση είναι απλή σχεδόν ανύπαρκτη. Στην ουσία του πράγματος δηλαδή, μιας και το τσιπουράδικο ήταν είναι και θα είναι, ο προάγγελος του φαγητού, το παιγνίδισμα του στομαχιού πριν το μεσημεριανό φαγητό.
Στην ανοιχτή κουζίνα η οποία λάμπει από καθαριότητα, ο γνωστός chef Τιμολέων, παίζει με τη σχάρα, τα τηγάνια και τις κατσαρόλες.
Το ποτό:
Αρχικά πήραμε χύμα τσίπουρο. Ωραίο, δροσιστικό, αρωματικό, χωρίς ίχνος κάψας στην επίγευση, χωρίς ενοχλήσεις στο υπόλοιπο της μέρας. Πολύ καλός ο παραγωγός, αλλά η τιμή (4,2) τσιμπημένη. Είσαι Ν. Ιωνία, είσαι παραδοσιακό τσιπουράδικο, όποιο και αν θες να είναι το κοινό σου δεν βάζεις ψηλά τις τιμές. Το ίδιο και το εμφιαλωμένο που πήραμε (5), από γνωστό βολιώτη παραγωγό και το αγαπημένο Αγιονέρι στη μεγάλη συσκευασία (22 τα 200 ml) αλλά και οι μπύρες για το σβήσιμο (5).
Οι μεζέδες:
Σίγουρα όλοι τους παρασκευασμένοι σωστά, από πρώτη ύλη φρέσκια και εξαιρετική και πολύ σωστά ψημένοι ή μαγειρεμένοι. Αλλά όταν έχεις το όνομα, περιμένεις το κάτι διαφορετικό. Σαρδέλα με ελιές, πιπεριές ξιδάτες, κομματάκια παστού, κουνουπίδι στα 9, κολοκυθάκι στα 4, είναι μεζέδες άλλης εποχής, άλλης τιμής ή άλλου μάγειρα και όχι chef. Όπως και η βολιώτικη τυροκαυτερή και η κλασσική πλέον πειραγμένη λευκή ταραμοσαλάτα. Ότι ψάρι ήρθε, από τον αρχικό γαύρο, τα σαφρίδια, την παλαμίδα (γούνα) τις ουρές πεσκανδρίτσας, ήρθε σωστά ψημένο και αρτυμένο. Τα μύδια κλασσικά και ψιλοαδιάφορα, το χταπόδι παραψημένο, οι γαριδούλες άψογες όπως και τα 2 μαγειρευτά που ήρθαν στο τραπέζι. Τα αυγά με παστράμι (και όχι παστουρμά) που παραγγείλαμε στο τέλος, απλά τσιμπημένα αυγά με παστράμι (7).
Η εξυπηρέτηση:
Στην αρχή σε κανονικούς ρυθμούς και χρόνους. Σε κάποια πιάτα δεν υπήρχε γνώση για ενημέρωση, στην πορεία που γέμισε το μαγαζί υπήρχαν πολλές καθυστερήσεις. Στο τέλος αντί για λογαριασμό ήρθε το δελτίο παραγγελίας στο κλασσικό χαρτί του Ζήκου και μόνο αφού το ζητήσαμε ήρθε η απόδειξη (26 pp). Δεν νομίζω ότι το vfm είναι από τα φόρτε του.
Το δια ταύτα:
Πήγα με πολλές προσδοκίες κατόπιν παραινέσεως φίλων από μακριά, αλλά και γιατί εκτιμώ τον συγκεκριμένο chef. Δεν έφυγα με τις καλύτερες εντυπώσεις διότι, άλλο περίμενα άλλο βρήκα. Ευελπιστώ στην πορεία, να βρει τα πατήματα του και να βελτιώσει κάποια πράγματα.
Είδομεν.