Θα μπορούσε να είναι αξιοθέατο του ιστορικού κέντρου.
Να σε παίρνει ο ξεναγός από το Σύνταγμα, με το καλάμι στο χέρι που γράφει το όνομα του group για να μη χαθείς στην πολύβουη Ερμού, να διασχίζετε το πλήθος χαζεύοντας τους δεκάδες πλανόδιους καλλιτέχνες και να φθάνετε στην Παναγία την Καπνικαρέα όπου να ακούς τα κατορθώματα του Βυζαντίου.
Να παίρνεις από τη αλυσίδα φούρνων, κουλούρι Θεσσαλονίκης που έχει παρασκευαστεί στου Ψυρρή.
Να στρίβετε για την πλατεία Αγίας Ειρήνης, για να θαυμάσεις το φαινόμενο του Έλληνα νεολαίου που τρώει scrambled eggs ενώ μικρός απεχθανόταν τη στραπατσάδα της μάνας του.
Να συνεχίζετε για Πλάκα περπατώντας στα υπέροχα στενά δρομάκια της και να κατευθύνεστε σε γνωστό κοσμηματοπωλείο και μαγαζί με Greek modern art για να αγοράσεις υπερτιμημένα κοσμήματα και μπλούζες με τον Παρθενώνα και από την άλλη τσολιαδάκια ή τον Διόνυσο με την Αθηνά.
Να κινείστε για Μοναστηράκι για να δεις την Ακρόπολη και την Παλιά Αγορά και στη συνέχεια να κάνετε στάση σε γνωστό μαγαζί για να φας giros pita φουλ στο λίπος και Greek mousaka φουλ στο λάδι και ο ξεναγός να σου εξυμνεί την αθάνατη Ελληνική κουζίνα.
Τέλος να κλείνετε με μια επίσκεψη για καφέ και γλυκό στο Little kook, μπαίνοντας σε ένα κόσμο μαγευτικό και παραμυθένιο και χωρίς να υπολογίζεις τι θα πληρώσεις.
Όλα αυτά αν είσαι τουρίστας.
Γιατί αν είσαι Έλληνας άντε να πας 2-3 φορές να θαυμάσεις τις θεματικές ενότητες του χώρου και τέλος.
Οι ιδιοκτήτες αυτού του καφέ στου Ψυρρή, σίγουρα είναι άτομα με παραστάσεις από καφέ του εξωτερικού. Έχουν χωρέσει τον κόσμο των παραμυθιών του Άντερσεν, του Ντίκενς, των αφών Γκριμ, του Ντίσνεϋ σε ένα πολυχώρο γεμάτο αναμνήσεις. Για μια ώρα θα γίνεις παιδί και θα προσπαθήσεις να σκαρφαλώσεις στη φασολιά, θα θες να ανέβεις στο Carousel, θα ακολουθήσεις την Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων, θα χαζέψεις τα ξωτικά, τη Ραπουνζέλ, τη Χιονάτη χωρίς τους νάνους και θα σε σερβίρει με ευγένεια και χαμόγελο η Σταχτοπούτα, η καλή νεράιδα, η βασίλισσα της νύχτας ακόμα και η πεντάμορφη χωρίς το τέρας με την κακιά μάγισσα.
Την τελευταία φορά που πήγα, κάθισα στο δωμάτιο των τιμών του κάστρου δίπλα στο τζάκι. Βαριά έπιπλα, βελούδινες βαριές κουρτίνες, θυρεοί, οικόσημα, ασπίδες, πανοπλίες, πολεμικός εξοπλισμός, αετοί, κουκουβάγιες, ένοιωσα και εγώ πρίγκιπας και έζησα μια ευχάριστη εποχιακή ατμόσφαιρα. Λίγο στενάχωρα βέβαια αλλά μην τα θέλουμε και όλα.
Η εξυπηρέτηση όπως είπα, γίνεται από τις θεματικά ντυμένες σερβιτόρες, οι οποίες γνωρίζουν την παρασκευή του κάθε εδέσματος που προσφέρεται στο χώρο, αλλά και καθοδηγούν τους αναποφάσιστους στην επιλογή.
Συνεχίζω με το τι προσφέρει ο χώρος, πλέον του οφθαλμού. Με μια λέξη ελάχιστα, ή καλύτερα τίποτα περισσότερο από μια κοινή καφετέρια ή ζαχαροπλαστείο.
Καφές ελληνικός σερβιρισμένος σε ωραίο ζωγραφιστό πορσελάνινο σερβίτσιο, τίποτα περισσότερο από έναν απλό ελληνικό καφέ σωστά ψημένο, για να στον χρεώνει όσο κρίνει αυτός.
Freddo espresso απλός και σε χαμηλό ποτήρι με τιμή στα ύψη. Θα τον χαρακτήριζα καραβίσιο, αλλά πλέον στα καράβια προσέχουν τη γεύση και την τιμή.
Milkshake βανίλια σε όμορφο ποτήρι παλαιάς εποχής, γεύση κλασική, τιμή και πάλι στα ύψη.
Το ίδιο και το τσάι. Πολλές γεύσεις, σερβιρισμένο σε μεγάλη ποσότητα και σε ωραίο πορσελάνινο σερβίτσιο, αλλά οι τιμές επάνω.
Αλμυρή κρέπα με τυρί και γαλοπούλα. Η πιο απλή και φθηνή κρέπα σε όλες τις creperie του κόσμου. Εδώ με διπλάσια ποσότητα των υλικών και από πάνω sticks πατάτας από σακούλα γνωστής εταιρίας. Τιμή που δεν δικαιολογεί με τίποτα το όλο σύνολο. Δεν πήγαινε η ζύμη ολικής αλέσεως με την οποία παρασκευάζονται όλες οι αλμυρές κρέπες και επίσης βασικό λάθος, λάθος πρωτάρη στην παρασκευή κρέπας που δεν δικαιολογείται, η ζύμη ζεστή και τα υλικά κρύα.
Pancake με πραλίνα φουντούκι και μπισκότο oreo. Καλή η σκέψη και η εκτέλεση. Πύργος από 4 pancakes, σωστά ψημένα και με το κανονικό πάχος, με μπόλικη πραλίνα, ανάμεσα λιωμένο μπισκότο και το σύνολο πασπαλισμένο με ζάχαρη άχνη. Έχοντας μια αδυναμία στα pancakes, έχω φάει αλλά και έχω φτιάξει εκατοντάδες, έχω πειραματιστεί με όλες τις γεύσεις στη ζύμη και έχω βάλει οτιδήποτε υλικό επάνω. Θεωρώ ότι ο συγκεκριμένος είναι ο καλύτερος συνδυασμός, αλλά πουλώντας πάνω από 5 euro, έχεις χάσει την αίσθηση του μέτρου και δεν μιλάω μόνο για Ελλάδα.
Άρα θέλεις να με κάνεις συνέταιρο στην επέκταση του μαγαζιού σου σε όλο το τετράγωνο, χωρίς να μου δίνεις ποσοστό κέρδους.
Τέλος μεγάλο κομμάτι κέικ, που ονομάζεται ‘’η καυτή ανάσα του δράκου’’. Στην τιμή του, περίμενα τουλάχιστον το κεφάλι του δράκου και μάλιστα χειροποίητο. Σίγουρα δεν ήταν χειροποίητο, αλλά φτιαγμένο μαζικά με διάφορα αρωματικά και γλυκαντικά, ήταν όμως γευστικό, είχε μεγάλη ποσότητα πραλίνας, μαρέγκα φλαμπέ, λευκή και μαύρη σοκολάτα και τριμμένο μπισκότο.
Το Little kook είναι αξιοθέατο της πόλης, εφάμιλλο μεγάλων πόλεων του εξωτερικού και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Πας, βλέπεις, ονειρεύεσαι, γίνεσαι για λίγο παιδί, πληρώνεις για 2 άτομα περί τα 25 euro για να πιείς και να φας το κάτι τις και φεύγεις.
Προτείνεται για τουρίστες, είτε με group είτε κατά μόνας και για επαρχιώτες που φέρνουν για πρώτη φορά τα παιδιά τους στην πρωτεύουσα.
Υ.Γ. Να σημειωθεί ότι δεν είμαι γκρινιάρης, δεν υπολογίζω το χρηματικό ποσό που θα δώσω για να γευτώ κάτι καλό, όμως δεν θέλω να με κοροϊδεύουν αλλά να με σέβονται όταν τιμώ με την επίσκεψη μου τον χώρο τους.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Θα μπορούσε να είναι αξιοθέατο του ιστορικού κέντρου.
Να σε παίρνει ο ξεναγός από το Σύνταγμα, με το καλάμι στο χέρι που γράφει το όνομα του group για να μη χαθείς στην πολύβουη Ερμού, να διασχίζετε το πλήθος χαζεύοντας τους δεκάδες πλανόδιους καλλιτέχνες και να φθάνετε στην Παναγία την Καπνικαρέα όπου να ακούς τα κατορθώματα του Βυζαντίου.
Να παίρνεις από τη αλυσίδα φούρνων, κουλούρι Θεσσαλονίκης που έχει παρασκευαστεί στου Ψυρρή.
Να στρίβετε για την πλατεία Αγίας Ειρήνης, για να θαυμάσεις το φαινόμενο του Έλληνα νεολαίου που τρώει scrambled eggs ενώ μικρός απεχθανόταν τη στραπατσάδα της μάνας του.
Να συνεχίζετε για Πλάκα περπατώντας στα υπέροχα στενά δρομάκια της και να κατευθύνεστε σε γνωστό κοσμηματοπωλείο και μαγαζί με Greek modern art για να αγοράσεις υπερτιμημένα κοσμήματα και μπλούζες με τον Παρθενώνα και από την άλλη τσολιαδάκια ή τον Διόνυσο με την Αθηνά.
Να κινείστε για Μοναστηράκι για να δεις την Ακρόπολη και την Παλιά Αγορά και στη συνέχεια να κάνετε στάση σε γνωστό μαγαζί για να φας giros pita φουλ στο λίπος και Greek mousaka φουλ στο λάδι και ο ξεναγός να σου εξυμνεί την αθάνατη Ελληνική κουζίνα.
Τέλος να κλείνετε με μια επίσκεψη για καφέ και γλυκό στο Little kook, μπαίνοντας σε ένα κόσμο μαγευτικό και παραμυθένιο και χωρίς να υπολογίζεις τι θα πληρώσεις.
Όλα αυτά αν είσαι τουρίστας.
Γιατί αν είσαι Έλληνας άντε να πας 2-3 φορές να θαυμάσεις τις θεματικές ενότητες του χώρου και τέλος.
Οι ιδιοκτήτες αυτού του καφέ στου Ψυρρή, σίγουρα είναι άτομα με παραστάσεις από καφέ του εξωτερικού. Έχουν χωρέσει τον κόσμο των παραμυθιών του Άντερσεν, του Ντίκενς, των αφών Γκριμ, του Ντίσνεϋ σε ένα πολυχώρο γεμάτο αναμνήσεις. Για μια ώρα θα γίνεις παιδί και θα προσπαθήσεις να σκαρφαλώσεις στη φασολιά, θα θες να ανέβεις στο Carousel, θα ακολουθήσεις την Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων, θα χαζέψεις τα ξωτικά, τη Ραπουνζέλ, τη Χιονάτη χωρίς τους νάνους και θα σε σερβίρει με ευγένεια και χαμόγελο η Σταχτοπούτα, η καλή νεράιδα, η βασίλισσα της νύχτας ακόμα και η πεντάμορφη χωρίς το τέρας με την κακιά μάγισσα.
Την τελευταία φορά που πήγα, κάθισα στο δωμάτιο των τιμών του κάστρου δίπλα στο τζάκι. Βαριά έπιπλα, βελούδινες βαριές κουρτίνες, θυρεοί, οικόσημα, ασπίδες, πανοπλίες, πολεμικός εξοπλισμός, αετοί, κουκουβάγιες, ένοιωσα και εγώ πρίγκιπας και έζησα μια ευχάριστη εποχιακή ατμόσφαιρα. Λίγο στενάχωρα βέβαια αλλά μην τα θέλουμε και όλα.
Η εξυπηρέτηση όπως είπα, γίνεται από τις θεματικά ντυμένες σερβιτόρες, οι οποίες γνωρίζουν την παρασκευή του κάθε εδέσματος που προσφέρεται στο χώρο, αλλά και καθοδηγούν τους αναποφάσιστους στην επιλογή.
Συνεχίζω με το τι προσφέρει ο χώρος, πλέον του οφθαλμού. Με μια λέξη ελάχιστα, ή καλύτερα τίποτα περισσότερο από μια κοινή καφετέρια ή ζαχαροπλαστείο.
Καφές ελληνικός σερβιρισμένος σε ωραίο ζωγραφιστό πορσελάνινο σερβίτσιο, τίποτα περισσότερο από έναν απλό ελληνικό καφέ σωστά ψημένο, για να στον χρεώνει όσο κρίνει αυτός.
Freddo espresso απλός και σε χαμηλό ποτήρι με τιμή στα ύψη. Θα τον χαρακτήριζα καραβίσιο, αλλά πλέον στα καράβια προσέχουν τη γεύση και την τιμή.
Milkshake βανίλια σε όμορφο ποτήρι παλαιάς εποχής, γεύση κλασική, τιμή και πάλι στα ύψη.
Το ίδιο και το τσάι. Πολλές γεύσεις, σερβιρισμένο σε μεγάλη ποσότητα και σε ωραίο πορσελάνινο σερβίτσιο, αλλά οι τιμές επάνω.
Αλμυρή κρέπα με τυρί και γαλοπούλα. Η πιο απλή και φθηνή κρέπα σε όλες τις creperie του κόσμου. Εδώ με διπλάσια ποσότητα των υλικών και από πάνω sticks πατάτας από σακούλα γνωστής εταιρίας. Τιμή που δεν δικαιολογεί με τίποτα το όλο σύνολο. Δεν πήγαινε η ζύμη ολικής αλέσεως με την οποία παρασκευάζονται όλες οι αλμυρές κρέπες και επίσης βασικό λάθος, λάθος πρωτάρη στην παρασκευή κρέπας που δεν δικαιολογείται, η ζύμη ζεστή και τα υλικά κρύα.
Pancake με πραλίνα φουντούκι και μπισκότο oreo. Καλή η σκέψη και η εκτέλεση. Πύργος από 4 pancakes, σωστά ψημένα και με το κανονικό πάχος, με μπόλικη πραλίνα, ανάμεσα λιωμένο μπισκότο και το σύνολο πασπαλισμένο με ζάχαρη άχνη. Έχοντας μια αδυναμία στα pancakes, έχω φάει αλλά και έχω φτιάξει εκατοντάδες, έχω πειραματιστεί με όλες τις γεύσεις στη ζύμη και έχω βάλει οτιδήποτε υλικό επάνω. Θεωρώ ότι ο συγκεκριμένος είναι ο καλύτερος συνδυασμός, αλλά πουλώντας πάνω από 5 euro, έχεις χάσει την αίσθηση του μέτρου και δεν μιλάω μόνο για Ελλάδα.
Άρα θέλεις να με κάνεις συνέταιρο στην επέκταση του μαγαζιού σου σε όλο το τετράγωνο, χωρίς να μου δίνεις ποσοστό κέρδους.
Τέλος μεγάλο κομμάτι κέικ, που ονομάζεται ‘’η καυτή ανάσα του δράκου’’. Στην τιμή του, περίμενα τουλάχιστον το κεφάλι του δράκου και μάλιστα χειροποίητο. Σίγουρα δεν ήταν χειροποίητο, αλλά φτιαγμένο μαζικά με διάφορα αρωματικά και γλυκαντικά, ήταν όμως γευστικό, είχε μεγάλη ποσότητα πραλίνας, μαρέγκα φλαμπέ, λευκή και μαύρη σοκολάτα και τριμμένο μπισκότο.
Το Little kook είναι αξιοθέατο της πόλης, εφάμιλλο μεγάλων πόλεων του εξωτερικού και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Πας, βλέπεις, ονειρεύεσαι, γίνεσαι για λίγο παιδί, πληρώνεις για 2 άτομα περί τα 25 euro για να πιείς και να φας το κάτι τις και φεύγεις.
Προτείνεται για τουρίστες, είτε με group είτε κατά μόνας και για επαρχιώτες που φέρνουν για πρώτη φορά τα παιδιά τους στην πρωτεύουσα.
Υ.Γ. Να σημειωθεί ότι δεν είμαι γκρινιάρης, δεν υπολογίζω το χρηματικό ποσό που θα δώσω για να γευτώ κάτι καλό, όμως δεν θέλω να με κοροϊδεύουν αλλά να με σέβονται όταν τιμώ με την επίσκεψη μου τον χώρο τους.