Τα τελευταία χρόνια για πολλούς διαφορετικούς λόγους, βρίσκομαι αρκετά συχνά στη συμπρωτεύουσα. Το Mezen salonica είχε μπει ψηλά στη λίστα με τα προς επίσκεψη!
Ο βασικότερος λόγος είναι ότι είχαμε ευχαριστηθεί αρκετά στο αντίστοιχο του Βόλου.
Οπότε βράδυ Δευτέρας γύρω στις 10 δύο άτομα καταφθάσαμε.
Αν και καθημερινή, η προσέλευση ήταν μεγάλη και κάτσαμε στο μοναδικό άδειο τραπέζι που υπήρχε στον εξωτερικό χώρο!
Ο χώρος σχετικά μικρός με 7-8 τραπέζια έξω, και άλλα τόσα μέσα, η κουζίνα ανοιχτή και εμφανής από όλο το μαγαζί. Δίπλα σε κάθε τραπέζι υπάρχει και το αντίστοιχο βοηθητικό με τα απαραίτητα (λαδόκολλες αντί για χαρτοπετσέτες, αλατοπίπερα κλπ)
Η εξυπηρέτηση υπήρξε σύντομη, ήταν πρόθυμοι να μας προτείνουν επιπλέον πιάτα όταν το ζητήσαμε, μας ενημέρωσαν έγκαιρα για την ώρα που κλείνει η κουζίνα, εν ολίγοις όλα καλά!
Ο κατάλογος περιλαμβάνει καμιά δεκαριά διαφορετικά πιάτα, και μερικά ημέρας.
Εμείς πήραμε την μικρή Μόστρα στα 20€ που περιλαμβάνει 200ml τσίπουρο με 5 μεζέδες!
Η ταραμοσαλάτα τους βελούδινη και νοστιμότατη.
Μυδοπίλαφο, σωστά χυλωμένο, αλλά κυριολεκτικά 3 πηρουνιές.
Πιπεριές ξιδάτες, δύο τον αριθμό οκ
Γαύρος τραγανοτηγανισμένος και με το ξυδάκι του σε σταγόνες.
Και ψάρι(δε θυμάμαι τι) ξυδάτο, επαρκής ποσότητα.
Παραγγείλαμε επιπλέον κριθαρότο φούρνο με ψάρι(που επίσης δε θυμάμαι το είδος) το οποίο ήταν υπέροχο και σε μεγάλη ποσότητα. Το σκορδάκι του, τα μπαχαρικά του όλα τόσο όσο!
Πληρώσαμε μαζί με το κουβέρ και το εμφιαλωμένο νερό 20€ pp, τιμιότατο για την ποιότητα του!
Εν γένει, θα συμφωνήσω απολύτως με τον ειδικό του είδους των τσιπουράδικων (Jim), τα τσιπουράδικα εκτός Βόλου, χάνουν, αλλά αν το αντιμετωπίσουμε ως ένα μεζεδοπωλείο, οι γεύσεις θα σας αποζημιώσουν.
Το project ‘’Με ζεν’’ περιελάμβανε εκτός του πρωτότοκου του Βόλου –ανάλυση σε άλλο σημείο- Λάρισα, Θεσσαλονίκη και συνεργασία με μεγάλο όμιλο εστίασης των Αθηνών. Αν εξαιρέσουμε τη Λάρισα όπου για συγκεκριμένους λόγους δεν έπιασε –άρθρο μπορώ να γράψω- τα υπόλοιπα θεωρούνται πετυχημένα. Βέβαια όπως γίνεται πάντα, το πρωτότοκο δύσκολα το φτάνεις.
Τί αποκόμισα από την επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη; Αν έχεις πάει σε τσιπουράδικο στο Βόλο, δεν θα σε καλύψει κανένα άλλο σε οποιοδήποτε άλλο μέρος.
Ξεκινήσαμε με τη μικρή ‘’μόστρα’’ με τσίπουρο γνωστής θεσσαλικής εταιρίας που συνεργάζεται το Μεζέν. Έχοντας δοκιμάσει αρκετά αποστάγματα, θα το χαρακτήριζα τίμιο αλλά αρκετά άνευρο. Συνοδεύτηκε με τα κλασσικά πρώτα του μαγαζιού (τα ίδια από τη χρονιά που το γνώρισα, κανέναν δεν χάλασε μια αλλαγή), υπέροχη βελούδινη και αέρινη ταραμοσαλάτα ‘’άλλη γεύση’’, σκουμπρί με φρέσκο κρεμμυδάκι το κλασσικό αλλά νόστιμο, μυδοπίλαφο νόστιμο, εξαιρετικά επεξεργασμένο αλλά λίγο και πολίτικη που πέρασε απαρατήρητη.
Συνεχίσαμε με απόσταγμα περιοχής Δράμας που ξεχωρίζει για το άρωμα του, ακόμα και αν δεν δοκιμάσεις το μονοποικιλιακό του. Φάγαμε την κλασσική Βολιώτικη τυροκαυτερή, κοκκινωπή και spicy τόσο όσο, νόστιμα φασόλια πίκλα που έβγαζαν όλα τα αρώματα της επεξεργασίας, εξαιρετικό πλακί ψάρι με γευστικά λαχανικά και ζουμάκι για βούτες, σαφρίδια που γενικά δεν άρεσαν και γαρίδες ψητές οκ.
Και στα επόμενα οι μεζέδες πού ήρθαν στο τραπέζι ήταν καλοί, σωστά μαγειρεμένοι αλλά σε καμία περίπτωση, όσο ερχόταν κι άλλο απόσταγμα, δεν ανέβηκαν επίπεδο. Σαν ένα αόρατο χέρι να τους κρατούσε στάσιμους.
Γνωρίζοντας τι μπορεί να κάνει το ‘’Μεζέν’’ και έχοντας δοκιμάσει εξαιρετικές δημιουργίες, το τελευταίο το ζητήσαμε ξεροσφύρι, με ένα έξτρα πιάτο την επιλογή την οποία, αφήσαμε στην κρίση του μαγαζιού.
Δεν ήρθε ότι περιμέναμε (κοκορέτσι θράψαλο, σεφταλιές ή τηγανιά ψαριού) αλλά ήρθε μια εξαιρετικά μαγειρεμένη ουρά λούτσου, συνοδεία νόστιμών λαχανικών (αγκινάρας, αρακά, καρότου) και πατάτας, μαμαδίσια γεύση.
Στα εξτραδάκια πήραμε, τηγανητό θράψαλο οκ σε γεύση και πατάτες country style με μια sauce αδιάφορη.
Η εξυπηρέτηση χωρίς το μαγαζί να έχει τρομερή πίεση, ήταν καλή και γρήγορη, με ανάλυση σε ότι χρειαστήκαμε. Στα των αποσταγμάτων βέβαια, δεν είναι κακό αν δεν ξέρεις κάτι να το πεις και σίγουρα είναι καλύτερο από το να πας να περάσεις την άποψη σου για κάτι που δεν ξέρεις. Επίσης όταν το μαγαζί δεν σφύζει από κόσμο, θα πρέπει να είσαι λίγο flexible και να αφήσεις να ενωθούν 2 τραπέζια.
Οι τιμές στο απόσταγμα 200ml με μεζέ, είναι παρόμοιες του Βόλου (20 η μόστρα, 24 η ετικέτα) και δεν τις λες υψηλές.
Στα υπόλοιπα είναι τιμές ακριβού μεζεδοπωλείου. Δεν βρίσκω λόγο, οι πατάτες να κοστολογούνται 7 ευρώ, η βολιώτικη μπύρα 5 ευρώ και το πιάτο με τον λούτσο 20 ευρώ.
Η αποτίμηση της εμπειρίας ήταν κάπου στη μέση. Μας άρεσε σίγουρα η γεύση αλλά κάπου στο vfm το έχασε.
Κλείνω, επανερχόμενος σε ότι έγραψα στην αρχή. Τα καλύτερα τσιπουράδικα θα τα βρεις στο Βόλο, όλοι οι υπόλοιποι ακολουθούν, καθένας με τον τρόπο του άλλοτε πετυχημένος άλλοτε όχι.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Τα τελευταία χρόνια για πολλούς διαφορετικούς λόγους, βρίσκομαι αρκετά συχνά στη συμπρωτεύουσα. Το Mezen salonica είχε μπει ψηλά στη λίστα με τα προς επίσκεψη!
Ο βασικότερος λόγος είναι ότι είχαμε ευχαριστηθεί αρκετά στο αντίστοιχο του Βόλου.
Οπότε βράδυ Δευτέρας γύρω στις 10 δύο άτομα καταφθάσαμε.
Αν και καθημερινή, η προσέλευση ήταν μεγάλη και κάτσαμε στο μοναδικό άδειο τραπέζι που υπήρχε στον εξωτερικό χώρο!
Ο χώρος σχετικά μικρός με 7-8 τραπέζια έξω, και άλλα τόσα μέσα, η κουζίνα ανοιχτή και εμφανής από όλο το μαγαζί. Δίπλα σε κάθε τραπέζι υπάρχει και το αντίστοιχο βοηθητικό με τα απαραίτητα (λαδόκολλες αντί για χαρτοπετσέτες, αλατοπίπερα κλπ)
Η εξυπηρέτηση υπήρξε σύντομη, ήταν πρόθυμοι να μας προτείνουν επιπλέον πιάτα όταν το ζητήσαμε, μας ενημέρωσαν έγκαιρα για την ώρα που κλείνει η κουζίνα, εν ολίγοις όλα καλά!
Ο κατάλογος περιλαμβάνει καμιά δεκαριά διαφορετικά πιάτα, και μερικά ημέρας.
Εμείς πήραμε την μικρή Μόστρα στα 20€ που περιλαμβάνει 200ml τσίπουρο με 5 μεζέδες!
Η ταραμοσαλάτα τους βελούδινη και νοστιμότατη.
Μυδοπίλαφο, σωστά χυλωμένο, αλλά κυριολεκτικά 3 πηρουνιές.
Πιπεριές ξιδάτες, δύο τον αριθμό οκ
Γαύρος τραγανοτηγανισμένος και με το ξυδάκι του σε σταγόνες.
Και ψάρι(δε θυμάμαι τι) ξυδάτο, επαρκής ποσότητα.
Παραγγείλαμε επιπλέον κριθαρότο φούρνο με ψάρι(που επίσης δε θυμάμαι το είδος) το οποίο ήταν υπέροχο και σε μεγάλη ποσότητα. Το σκορδάκι του, τα μπαχαρικά του όλα τόσο όσο!
Πληρώσαμε μαζί με το κουβέρ και το εμφιαλωμένο νερό 20€ pp, τιμιότατο για την ποιότητα του!
Εν γένει, θα συμφωνήσω απολύτως με τον ειδικό του είδους των τσιπουράδικων (Jim), τα τσιπουράδικα εκτός Βόλου, χάνουν, αλλά αν το αντιμετωπίσουμε ως ένα μεζεδοπωλείο, οι γεύσεις θα σας αποζημιώσουν.
Το project ‘’Με ζεν’’ περιελάμβανε εκτός του πρωτότοκου του Βόλου –ανάλυση σε άλλο σημείο- Λάρισα, Θεσσαλονίκη και συνεργασία με μεγάλο όμιλο εστίασης των Αθηνών. Αν εξαιρέσουμε τη Λάρισα όπου για συγκεκριμένους λόγους δεν έπιασε –άρθρο μπορώ να γράψω- τα υπόλοιπα θεωρούνται πετυχημένα. Βέβαια όπως γίνεται πάντα, το πρωτότοκο δύσκολα το φτάνεις.
Τί αποκόμισα από την επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη; Αν έχεις πάει σε τσιπουράδικο στο Βόλο, δεν θα σε καλύψει κανένα άλλο σε οποιοδήποτε άλλο μέρος.
Ξεκινήσαμε με τη μικρή ‘’μόστρα’’ με τσίπουρο γνωστής θεσσαλικής εταιρίας που συνεργάζεται το Μεζέν. Έχοντας δοκιμάσει αρκετά αποστάγματα, θα το χαρακτήριζα τίμιο αλλά αρκετά άνευρο. Συνοδεύτηκε με τα κλασσικά πρώτα του μαγαζιού (τα ίδια από τη χρονιά που το γνώρισα, κανέναν δεν χάλασε μια αλλαγή), υπέροχη βελούδινη και αέρινη ταραμοσαλάτα ‘’άλλη γεύση’’, σκουμπρί με φρέσκο κρεμμυδάκι το κλασσικό αλλά νόστιμο, μυδοπίλαφο νόστιμο, εξαιρετικά επεξεργασμένο αλλά λίγο και πολίτικη που πέρασε απαρατήρητη.
Συνεχίσαμε με απόσταγμα περιοχής Δράμας που ξεχωρίζει για το άρωμα του, ακόμα και αν δεν δοκιμάσεις το μονοποικιλιακό του. Φάγαμε την κλασσική Βολιώτικη τυροκαυτερή, κοκκινωπή και spicy τόσο όσο, νόστιμα φασόλια πίκλα που έβγαζαν όλα τα αρώματα της επεξεργασίας, εξαιρετικό πλακί ψάρι με γευστικά λαχανικά και ζουμάκι για βούτες, σαφρίδια που γενικά δεν άρεσαν και γαρίδες ψητές οκ.
Και στα επόμενα οι μεζέδες πού ήρθαν στο τραπέζι ήταν καλοί, σωστά μαγειρεμένοι αλλά σε καμία περίπτωση, όσο ερχόταν κι άλλο απόσταγμα, δεν ανέβηκαν επίπεδο. Σαν ένα αόρατο χέρι να τους κρατούσε στάσιμους.
Γνωρίζοντας τι μπορεί να κάνει το ‘’Μεζέν’’ και έχοντας δοκιμάσει εξαιρετικές δημιουργίες, το τελευταίο το ζητήσαμε ξεροσφύρι, με ένα έξτρα πιάτο την επιλογή την οποία, αφήσαμε στην κρίση του μαγαζιού.
Δεν ήρθε ότι περιμέναμε (κοκορέτσι θράψαλο, σεφταλιές ή τηγανιά ψαριού) αλλά ήρθε μια εξαιρετικά μαγειρεμένη ουρά λούτσου, συνοδεία νόστιμών λαχανικών (αγκινάρας, αρακά, καρότου) και πατάτας, μαμαδίσια γεύση.
Στα εξτραδάκια πήραμε, τηγανητό θράψαλο οκ σε γεύση και πατάτες country style με μια sauce αδιάφορη.
Η εξυπηρέτηση χωρίς το μαγαζί να έχει τρομερή πίεση, ήταν καλή και γρήγορη, με ανάλυση σε ότι χρειαστήκαμε. Στα των αποσταγμάτων βέβαια, δεν είναι κακό αν δεν ξέρεις κάτι να το πεις και σίγουρα είναι καλύτερο από το να πας να περάσεις την άποψη σου για κάτι που δεν ξέρεις. Επίσης όταν το μαγαζί δεν σφύζει από κόσμο, θα πρέπει να είσαι λίγο flexible και να αφήσεις να ενωθούν 2 τραπέζια.
Οι τιμές στο απόσταγμα 200ml με μεζέ, είναι παρόμοιες του Βόλου (20 η μόστρα, 24 η ετικέτα) και δεν τις λες υψηλές.
Στα υπόλοιπα είναι τιμές ακριβού μεζεδοπωλείου. Δεν βρίσκω λόγο, οι πατάτες να κοστολογούνται 7 ευρώ, η βολιώτικη μπύρα 5 ευρώ και το πιάτο με τον λούτσο 20 ευρώ.
Η αποτίμηση της εμπειρίας ήταν κάπου στη μέση. Μας άρεσε σίγουρα η γεύση αλλά κάπου στο vfm το έχασε.
Κλείνω, επανερχόμενος σε ότι έγραψα στην αρχή. Τα καλύτερα τσιπουράδικα θα τα βρεις στο Βόλο, όλοι οι υπόλοιποι ακολουθούν, καθένας με τον τρόπο του άλλοτε πετυχημένος άλλοτε όχι.