Όλο πηγαίναμε και όλο αλλού βρισκόμασταν. Τελικά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, βόλεψε τον κο Υδντή και βρεθήκαμε σε μια όμορφη πλατειούλα, με μια όμορφη σερβιτόρα με παιγνιδιάρικο κότσο, να μας εξυπηρετεί με το χαμόγελο στα χείλη καθ’ όλη τη διάρκεια. Αυτός είναι ο ορισμός του service.
Γνώση του τι σερβίρεις και χαμόγελο. Ήπιαμε καλά, με περιορισμένες επιλογές. Είτε χύμα το οποίο προτιμήσαμε και ήταν καλό αν και παραπάνω φρουτένιο στην γεύση και μία ετικέτα σε εμφιαλωμένο, την γνωστή στο τετράγωνο μπουκαλάκι, η οποία, αν και προτιμάται από τα περισσότερα τσιπουράδικα ανά την Ελλάδα, φέτος έχει πέσει σε ποιότητα συνολικά, διότι η σοδειά είχε λίγα σταφύλια για την τεράστια ζήτηση της συγκεκριμένης ετικέτας.
Το starter ήταν πέραν του δέοντος καλό και σύμφωνα με το γράμμα του νόμου.
Δύο ειδών παστό ψάρι με ελιές και ντομάτα, μελιτζανοσαλάτα στο χέρι σωστά αρτυμένη, Φλωρίνης άψογα ψημένη, καψαλισμένη και ξιδάτη και τουρσί νόστιμο με πλοκάμι μαλακό, μπαμπάτσικο και γευστικό.
Καλά αρχίσαμε, κόσμος μαζεύτηκε, οι συζητήσεις άναψαν, η σερβιτόρα το ήλεγχε, τα δεύτερα ήρθαν, αλλά οι μεζέδες φλάτεψαν. Στο λεξικό δεν υπάρχει, μην μπείτε στη διαδικασία να το ψάξετε, σημαίνει flat επιπέδου.
Κοκκάλια άψογα ψημένα με σαλτσούλα απλή αλλά που θα την ζήλευε και ο καλύτερος chef, μυδοπίλαφο αδιάφορο μιας και τα μύδια ήταν καθαρισμένα άρα… και η σάλτσα του πιάτου κάλυπτε όποια γεύση υπήρχε και νοστιμότατη ντομάτα του αγρού με κρεμμύδι, αλλά όχι για αυτή τη στιγμή που ο ουρανίσκος ζητούσε κάτι έξτρα. Άσε που αν θες να παίξεις με τα συναισθήματα των πελατών, βάζεις χοντρό αλάτι!
Και πάμε στα τελευταία διότι είχαμε και δουλειές. Από τις καλύτερες μπρασκοουρές που έχω δοκιμάσει μαζί με ανάλαφρη σκορδαλιά και αδιάφοροι ετοιματζίδικοι κολοκυθοκεφτέδες, με συνοδεία τζατζίκι επιπέδου οκ.
Στο τέλος ωραίο κέρασμα, σιροπιαστό γλυκάκι αλλά δεν ήρθαμε γι’ αυτό.
Θα ξαναπήγαινα στον ‘’Μπάτη’’;
Με φίλους ναι, ειδικά με τον Μάκη, τον Τόλη και την κουστωδία του Αγίου Όρους σίγουρα. Θα περνούσαμε τέλεια και θα λέγαμε και μια κουβέντα παραπάνω. Οικογενειακά όχι, διότι δεν θα το ευχαριστιόντουσαν τα έτερα μας ήμισυ και θα τα ακούγαμε άνευ λόγου. Θα το πρότεινα σε φίλους; Με το χέρι στην καρδιά, όχι, διότι αν και έχει πολλά χρόνια ζωής, σταθερή πελατεία και ωραίες γεύσεις, δεν προσφέρει το κάτι παραπάνω για να σου μείνει. Καλοί μεζέδες ως επί το πλείστον αλλά, υπάρχει ένα μπέρδεμα, μια σύγχυση, στο τί προηγείται και το τι έπεται σε ένα τσιπουράδικο. Βέβαια σε μια άλλη πόλη ίσως ήταν από τα top, αλλά μιλάμε για Βόλο όπου οι επιλογές είναι πάρα πολλές τον αριθμό .
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Αυτός ο ‘’Μπάτης’’ έγινε το γιοφύρι της Άρτας.
Όλο πηγαίναμε και όλο αλλού βρισκόμασταν. Τελικά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, βόλεψε τον κο Υδντή και βρεθήκαμε σε μια όμορφη πλατειούλα, με μια όμορφη σερβιτόρα με παιγνιδιάρικο κότσο, να μας εξυπηρετεί με το χαμόγελο στα χείλη καθ’ όλη τη διάρκεια. Αυτός είναι ο ορισμός του service.
Γνώση του τι σερβίρεις και χαμόγελο. Ήπιαμε καλά, με περιορισμένες επιλογές. Είτε χύμα το οποίο προτιμήσαμε και ήταν καλό αν και παραπάνω φρουτένιο στην γεύση και μία ετικέτα σε εμφιαλωμένο, την γνωστή στο τετράγωνο μπουκαλάκι, η οποία, αν και προτιμάται από τα περισσότερα τσιπουράδικα ανά την Ελλάδα, φέτος έχει πέσει σε ποιότητα συνολικά, διότι η σοδειά είχε λίγα σταφύλια για την τεράστια ζήτηση της συγκεκριμένης ετικέτας.
Το starter ήταν πέραν του δέοντος καλό και σύμφωνα με το γράμμα του νόμου.
Δύο ειδών παστό ψάρι με ελιές και ντομάτα, μελιτζανοσαλάτα στο χέρι σωστά αρτυμένη, Φλωρίνης άψογα ψημένη, καψαλισμένη και ξιδάτη και τουρσί νόστιμο με πλοκάμι μαλακό, μπαμπάτσικο και γευστικό.
Καλά αρχίσαμε, κόσμος μαζεύτηκε, οι συζητήσεις άναψαν, η σερβιτόρα το ήλεγχε, τα δεύτερα ήρθαν, αλλά οι μεζέδες φλάτεψαν. Στο λεξικό δεν υπάρχει, μην μπείτε στη διαδικασία να το ψάξετε, σημαίνει flat επιπέδου.
Κοκκάλια άψογα ψημένα με σαλτσούλα απλή αλλά που θα την ζήλευε και ο καλύτερος chef, μυδοπίλαφο αδιάφορο μιας και τα μύδια ήταν καθαρισμένα άρα… και η σάλτσα του πιάτου κάλυπτε όποια γεύση υπήρχε και νοστιμότατη ντομάτα του αγρού με κρεμμύδι, αλλά όχι για αυτή τη στιγμή που ο ουρανίσκος ζητούσε κάτι έξτρα. Άσε που αν θες να παίξεις με τα συναισθήματα των πελατών, βάζεις χοντρό αλάτι!
Και πάμε στα τελευταία διότι είχαμε και δουλειές. Από τις καλύτερες μπρασκοουρές που έχω δοκιμάσει μαζί με ανάλαφρη σκορδαλιά και αδιάφοροι ετοιματζίδικοι κολοκυθοκεφτέδες, με συνοδεία τζατζίκι επιπέδου οκ.
Στο τέλος ωραίο κέρασμα, σιροπιαστό γλυκάκι αλλά δεν ήρθαμε γι’ αυτό.
Θα ξαναπήγαινα στον ‘’Μπάτη’’;
Με φίλους ναι, ειδικά με τον Μάκη, τον Τόλη και την κουστωδία του Αγίου Όρους σίγουρα. Θα περνούσαμε τέλεια και θα λέγαμε και μια κουβέντα παραπάνω. Οικογενειακά όχι, διότι δεν θα το ευχαριστιόντουσαν τα έτερα μας ήμισυ και θα τα ακούγαμε άνευ λόγου. Θα το πρότεινα σε φίλους; Με το χέρι στην καρδιά, όχι, διότι αν και έχει πολλά χρόνια ζωής, σταθερή πελατεία και ωραίες γεύσεις, δεν προσφέρει το κάτι παραπάνω για να σου μείνει. Καλοί μεζέδες ως επί το πλείστον αλλά, υπάρχει ένα μπέρδεμα, μια σύγχυση, στο τί προηγείται και το τι έπεται σε ένα τσιπουράδικο. Βέβαια σε μια άλλη πόλη ίσως ήταν από τα top, αλλά μιλάμε για Βόλο όπου οι επιλογές είναι πάρα πολλές τον αριθμό .