Θέλειτόλμη και δόση τρέλας για να ανοίξεις μαγαζί δίπλα στον ‘’Μήτσο’’, ναι τον γνωστό ‘’Μήτσο’’ της πλατείας Χαλανδρίου και μάλιστα το ίδιο ακριβώς στυλ.
Τα διαθέτει ο Πέτρος, μαζί με τεράστια εμπιστοσύνη στις ικανότητες του –πρώην στρατιωτικός γαρ-, οπότε πήρε μαζί του τον λύκο και άνοιξε ένα υπέροχο μαγαζί, όμορφα διακοσμημένο με παστέλ θαλασσινά χρώματα και μια φανταστική τοιχογραφία με τον Πέτρο και τον λύκο σε βάρκα να ψαρεύουν τα καλούδια του μαγαζιού.
Στο οποίο μαγαζί επιμελείται της κουζίνας η σύζυγος και στο service και την υποδοχή ο υιός. Οικογενειακή ‘’κιτρινόμαυρη’’ επιχείρηση.
Φάγαμε καλά και ήπιαμε ακόμα καλύτερα. Μια συζήτηση έγινε για τον εμπλουτισμό των αποσταγμάτων, χωρίς ελλείψεις βέβαια, αφού υπήρχαν οι γνωστές πολύ καλές ετικέτες τσίπουρου αλλά και ούζου.
Συνοδέψαμε τους μεζέδες με τσίπουρο εμφιάλωσης Χίου με σταφύλια Θεσσαλίας, γεμάτη γεύση με το χαρακτηριστικό άρωμα τριαντάφυλλου. Άχαστο.
Ξεκινήσαμε με νοστιμότατη αλμύρα για να ανοίξει η όρεξη μαζί με ένα mix από τις εξαιρετικές χειροποίητες σαλάτες τις λεγόμενες και ‘’αλοιφές’’.Τυροκαυτερή όνομα και πράγμα, spicy όπως την προτιμάει ο αδερφός Ιωάννης, μελιτζανοσαλάτα με γεμάτη γεύση μελιτζάνας, διαφορετική από τα γνωστά ταραμοσαλάτα που μόνο στον Βόλο ξέρουν να φτιάχνουν και καλή καβουροσαλάτα.
Αν και καλοκαίρι και εκτός εποχής, βοήθησε στην όρεξη η φάβα, απλή αλλά νόστιμη με μόνο κρεμμύδι συνοδευτικό. Κατάλληλη για την εισαγωγή στα καπνιστά του τραπεζιού.
Σκουμπρί το οποίο ανεβαίνει σχάρα πριν στρογγυλοκαθίσει στο τραπέζι, με λαδολέμονο κρεμμύδι και μαϊντανό και εξαιρετική πέστροφα που αν δεν δοκιμάσεις δεν μπορείς με το λέγειν, να καταλάβεις το γευστικό της υπόθεσης.
Γνωστός και μη εξαιρετέος ο γαύρος ο μαρινάτος δεν θα μπορούσε να λείψει από το τραπέζι. Σωστός σε όλα του, μαεστρικά φτιαγμένος.
Κλείσαμε, γιατί πόσο να φας άλλωστε, με φρέσκα καλαμαράκια, μικρούλια, σωστά ψημένα, που τρώγονταν με το χέρι, σαν επιδόρπιο μαζί με το τελευταίο τσίπουρο.
Άλλοι θεωρούν εμπόδιο το τηγάνι, εγώ θα πω ότι το ανάλαφρο και σωστό στην πρώτη ύλη τηγάνι, θα πρέπει να προτιμάται από άλλους τρόπους μαγειρέματος που φαινομενικά δείχνουν αθώοι.
Η πλατεία απέκτησε νέο στέκι, μιας και ο ‘’Μήτσος’’ ο παλιός Μήτσος δεν υπάρχει πια.
Ο Πέτρος μαζί με τον άκακο λύκο, θα σε υποδεχτούν με χαμόγελο, θα σε φιλέψουν με αγάπη και θα σε αποχαιρετήσουν εγκάρδια έχοντας στο νου τους ότι σίγουρα θα ξαναπάς.
Ο ορισμός της πλάνης κατά το βικιλεξικό : 1. περιπλάνηση, ταξίδι 2. ξεστράτισμα, ψευδαίσθηση 3. εξαπάτηση Θα μου πείτε, τι σχέση έχει ο ορισμός της πλάνης στο eatingout? Εξηγούμαι λοιπόν : Σε διαδικτυακή περιήγηση έπεφτα συχνά στο Πέτρος και ο Λύκος, ουζερί στο Χαλάνδρι. Οι κριτικές διθυραμβικές, οι φωτογραφίες ξεσήκωναν για ουζάκι σε κήπο με γκαζόν, ε…δε θέλει πολύ η φαντασία να αρχίσει να τρέχει. Να σημειώσω ότι ο καλός μου όταν του ανακοίνωσα το σχέδιο, με κοίταξε με μάτια γεμάτα απορία : – Που χωράει κήπος στην πλατεία Ελευθερωτών? – Δεν τα ξέρεις και όλα.. απάντησα η αναιδέστατη (που τα ξέρω όλα!) Και κάνω κράτηση για 4 άτομα. Και με ρωτούν «θέλετε τραπέζι στο χώρο με το γκαζόν?» Φυσικά! απαντώ. Μετά φταίω εγώ? Που φανταζόμουν κρυμμένες πίσω αυλές και κήπους? Μέχρι ρομαντικό φωτισμό πρόσθεσα στην πλάνη… Και βράδυ Παρασκευής κουβαληθήκαμε στο Χαλάνδρι- στην πλατεία Ελευθερωτών που πιο κέντρο δεν υπάρχει. Και έτερο ζεύγος κουβάλησα, το οποίο δε διαθέτει moto άρα δεν έχει ευελιξία στο parking. Δε μου το είπαν, αλλά είμαι σίγουρη ότι από μέσα τους με έβριζαν στην προσπάθεια ανεύρεσης θέσης στάθμευσης. Το ουζερί ο Πέτρος και ο Λύκος βρίσκεται πάνω στην πλατεία, όπου το ένα μαγαζί είναι συνέχεια του άλλου με τα μεταξύ τους όρια να είναι τόσο δυσδιάκριτα που πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός να μην καθίσεις αλλού για αλλού. Τραπέζια στριμωγμένα στην πλατεία και στο κομμάτι της πλατείας που είναι στρωμένο με γκαζόν (να το γκαζόν!) Λιλιπούτεια τραπέζια και άβολες καρέκλες, στο γείσο του δικού μας τραπεζιού ακουμπούσε ένα κορμός γυμνού δέντρου, σχηματίζοντας ένα λάμδα πάνω από τα κεφάλια μας, δίπλα δε, κολλητά στη ρίζα του δέντρου, μισό βήμα από την καρέκλα μου, μια ωραιότατη μεγάλη λακκούβα έχασκε -παραμονεύοντας ποιος θα πέσει μέσα. Ζητήσαμε επέκταση χώρου, μιας και το πανεράκι με το ψωμί, τα 4 ποτήρια νερού, η κανάτα και το αντισηπτικό δεν άφηναν χώρο ούτε για πιάτο ορεκτικού. Το αίτημά μας ικανοποιήθηκε προς τιμή τους. Οι 2-3 νεαροί στην εξυπηρέτηση κάνοντας διπλά τόλουπ και τριπλά άξελ –για να κινηθούν στο χώρο-ικανοποιούσαν το πολύβουο μελίσσι…. Αφού «τακτοποιηθήκαμε» σκέφτηκα πως θα αποζημιωθούμε από τις γεύσεις – ο χώρος δεν είναι το σημαντικότερο. Ο κατάλογος με τα εδέσματα και οινοπνεύματα μία σελίδα μπρος-πίσω. Μόνο θαλασσινά. Η γνωστή γκάμα από καλαμαράκι, χταπόδι, μύδια, γαρίδες, σουπιές, γαύρος, σαρδέλες λαυράκι κλπ. Στο τηγάνι και στη σχάρα. Επίσης σαλάτες, χόρτα, αλοιφές και ορεκτικά. Ότι οφείλει να διαθέτει ένα ουζερί, μαζί με γνωστές ετικέτες ούζου και τσίπουρου. Μύδια αχνιστά πρώτη μας επιλογή. Είχαν τελειώσει… Πατατοσαλάτα σε μεγάλο μέγεθος με γενναία κομμάτια πατάτες στολισμένες με ψιλοκομμένη πιπεριά, φέτες κρεμμυδιού και βινεγκρέτ. Αδιάφορο πιάτο. Φάβα που με την πρώτη πιρουνιά φώναζε πως δεν ήταν φρέσκια. Χωριάτικη σαλάτα φρεσκοκομμένη και δροσερή με ντομάτα γλύκισμα, αγγούρια, πιπεριές, κρεμμύδια, ελιές και καμία τσιφουτιά στην ποσότητα της φέτας. Καλαμαράκι τηγανητό, καλό τηγάνι αφρος το καλαμαράκι Χταπόδι λιαστό, 4-5 πηρουνιές όλο κι όλο, μαλακό μεν αλλά κάτω του μετρίου η γεύση του δε. Πατάτες τηγανητές που ήρθαν με μεγάλη καθυστέρηση. Έδειχναν χεράτες, τραγανοτηγανισμένες, μαμαδίστικες. Σκουμπρί καπνιστό. Η σωστή παρέα για τα οινοπνεύματα που πίναμε. Ωστόσο οφείλω να παρατηρήσω ότι πρώτη φορά γεύτηκα σκουμπρί μη φιλεταρισμένο και απεριποίητο (με κόκκαλα). 2 καραφάκια ούζο και 2 καραφάκια ρακή. Λογαριασμός στα € 84,00 και κέρασμα δροσερό γιαούρτι με γλυκό του κουταλιού. Κουίζ : Ποιον από τους 3 ορισμούς της πλάνης θα δίνατε στην παραπάνω κριτική?
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Θέλει τόλμη και δόση τρέλας για να ανοίξεις μαγαζί δίπλα στον ‘’Μήτσο’’, ναι τον γνωστό ‘’Μήτσο’’ της πλατείας Χαλανδρίου και μάλιστα το ίδιο ακριβώς στυλ.
Τα διαθέτει ο Πέτρος, μαζί με τεράστια εμπιστοσύνη στις ικανότητες του –πρώην στρατιωτικός γαρ-, οπότε πήρε μαζί του τον λύκο και άνοιξε ένα υπέροχο μαγαζί, όμορφα διακοσμημένο με παστέλ θαλασσινά χρώματα και μια φανταστική τοιχογραφία με τον Πέτρο και τον λύκο σε βάρκα να ψαρεύουν τα καλούδια του μαγαζιού.
Στο οποίο μαγαζί επιμελείται της κουζίνας η σύζυγος και στο service και την υποδοχή ο υιός. Οικογενειακή ‘’κιτρινόμαυρη’’ επιχείρηση.
Φάγαμε καλά και ήπιαμε ακόμα καλύτερα. Μια συζήτηση έγινε για τον εμπλουτισμό των αποσταγμάτων, χωρίς ελλείψεις βέβαια, αφού υπήρχαν οι γνωστές πολύ καλές ετικέτες τσίπουρου αλλά και ούζου.
Συνοδέψαμε τους μεζέδες με τσίπουρο εμφιάλωσης Χίου με σταφύλια Θεσσαλίας, γεμάτη γεύση με το χαρακτηριστικό άρωμα τριαντάφυλλου. Άχαστο.
Ξεκινήσαμε με νοστιμότατη αλμύρα για να ανοίξει η όρεξη μαζί με ένα mix από τις εξαιρετικές χειροποίητες σαλάτες τις λεγόμενες και ‘’αλοιφές’’. Τυροκαυτερή όνομα και πράγμα, spicy όπως την προτιμάει ο αδερφός Ιωάννης, μελιτζανοσαλάτα με γεμάτη γεύση μελιτζάνας, διαφορετική από τα γνωστά ταραμοσαλάτα που μόνο στον Βόλο ξέρουν να φτιάχνουν και καλή καβουροσαλάτα.
Αν και καλοκαίρι και εκτός εποχής, βοήθησε στην όρεξη η φάβα, απλή αλλά νόστιμη με μόνο κρεμμύδι συνοδευτικό. Κατάλληλη για την εισαγωγή στα καπνιστά του τραπεζιού.
Σκουμπρί το οποίο ανεβαίνει σχάρα πριν στρογγυλοκαθίσει στο τραπέζι, με λαδολέμονο κρεμμύδι και μαϊντανό και εξαιρετική πέστροφα που αν δεν δοκιμάσεις δεν μπορείς με το λέγειν, να καταλάβεις το γευστικό της υπόθεσης.
Γνωστός και μη εξαιρετέος ο γαύρος ο μαρινάτος δεν θα μπορούσε να λείψει από το τραπέζι. Σωστός σε όλα του, μαεστρικά φτιαγμένος.
Κλείσαμε, γιατί πόσο να φας άλλωστε, με φρέσκα καλαμαράκια, μικρούλια, σωστά ψημένα, που τρώγονταν με το χέρι, σαν επιδόρπιο μαζί με το τελευταίο τσίπουρο.
Άλλοι θεωρούν εμπόδιο το τηγάνι, εγώ θα πω ότι το ανάλαφρο και σωστό στην πρώτη ύλη τηγάνι, θα πρέπει να προτιμάται από άλλους τρόπους μαγειρέματος που φαινομενικά δείχνουν αθώοι.
Η πλατεία απέκτησε νέο στέκι, μιας και ο ‘’Μήτσος’’ ο παλιός Μήτσος δεν υπάρχει πια.
Ο Πέτρος μαζί με τον άκακο λύκο, θα σε υποδεχτούν με χαμόγελο, θα σε φιλέψουν με αγάπη και θα σε αποχαιρετήσουν εγκάρδια έχοντας στο νου τους ότι σίγουρα θα ξαναπάς.
Ο ορισμός της πλάνης κατά το βικιλεξικό :
1. περιπλάνηση, ταξίδι
2. ξεστράτισμα, ψευδαίσθηση
3. εξαπάτηση
Θα μου πείτε, τι σχέση έχει ο ορισμός της πλάνης στο eatingout?
Εξηγούμαι λοιπόν :
Σε διαδικτυακή περιήγηση έπεφτα συχνά στο Πέτρος και ο Λύκος, ουζερί στο Χαλάνδρι.
Οι κριτικές διθυραμβικές, οι φωτογραφίες ξεσήκωναν για ουζάκι σε κήπο με γκαζόν, ε…δε θέλει πολύ η φαντασία να αρχίσει να τρέχει.
Να σημειώσω ότι ο καλός μου όταν του ανακοίνωσα το σχέδιο, με κοίταξε με μάτια γεμάτα απορία :
– Που χωράει κήπος στην πλατεία Ελευθερωτών?
– Δεν τα ξέρεις και όλα.. απάντησα η αναιδέστατη (που τα ξέρω όλα!)
Και κάνω κράτηση για 4 άτομα. Και με ρωτούν «θέλετε τραπέζι στο χώρο με το γκαζόν?» Φυσικά! απαντώ.
Μετά φταίω εγώ? Που φανταζόμουν κρυμμένες πίσω αυλές και κήπους? Μέχρι ρομαντικό φωτισμό πρόσθεσα στην πλάνη…
Και βράδυ Παρασκευής κουβαληθήκαμε στο Χαλάνδρι- στην πλατεία Ελευθερωτών που πιο κέντρο δεν υπάρχει.
Και έτερο ζεύγος κουβάλησα, το οποίο δε διαθέτει moto άρα δεν έχει ευελιξία στο parking.
Δε μου το είπαν, αλλά είμαι σίγουρη ότι από μέσα τους με έβριζαν στην προσπάθεια ανεύρεσης θέσης στάθμευσης.
Το ουζερί ο Πέτρος και ο Λύκος βρίσκεται πάνω στην πλατεία, όπου το ένα μαγαζί είναι συνέχεια του άλλου με τα μεταξύ τους όρια να είναι τόσο δυσδιάκριτα που πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός να μην καθίσεις αλλού για αλλού.
Τραπέζια στριμωγμένα στην πλατεία και στο κομμάτι της πλατείας που είναι στρωμένο με γκαζόν (να το γκαζόν!)
Λιλιπούτεια τραπέζια και άβολες καρέκλες, στο γείσο του δικού μας τραπεζιού ακουμπούσε ένα κορμός γυμνού δέντρου, σχηματίζοντας ένα λάμδα πάνω από τα κεφάλια μας, δίπλα δε, κολλητά στη ρίζα του δέντρου, μισό βήμα από την καρέκλα μου, μια ωραιότατη μεγάλη λακκούβα έχασκε -παραμονεύοντας ποιος θα πέσει μέσα.
Ζητήσαμε επέκταση χώρου, μιας και το πανεράκι με το ψωμί, τα 4 ποτήρια νερού, η κανάτα και το αντισηπτικό δεν άφηναν χώρο ούτε για πιάτο ορεκτικού. Το αίτημά μας ικανοποιήθηκε προς τιμή τους.
Οι 2-3 νεαροί στην εξυπηρέτηση κάνοντας διπλά τόλουπ και τριπλά άξελ –για να κινηθούν στο χώρο-ικανοποιούσαν το πολύβουο μελίσσι….
Αφού «τακτοποιηθήκαμε» σκέφτηκα πως θα αποζημιωθούμε από τις γεύσεις – ο χώρος δεν είναι το σημαντικότερο.
Ο κατάλογος με τα εδέσματα και οινοπνεύματα μία σελίδα μπρος-πίσω. Μόνο θαλασσινά.
Η γνωστή γκάμα από καλαμαράκι, χταπόδι, μύδια, γαρίδες, σουπιές, γαύρος, σαρδέλες λαυράκι κλπ.
Στο τηγάνι και στη σχάρα.
Επίσης σαλάτες, χόρτα, αλοιφές και ορεκτικά.
Ότι οφείλει να διαθέτει ένα ουζερί, μαζί με γνωστές ετικέτες ούζου και τσίπουρου.
Μύδια αχνιστά πρώτη μας επιλογή. Είχαν τελειώσει…
Πατατοσαλάτα σε μεγάλο μέγεθος με γενναία κομμάτια πατάτες στολισμένες με ψιλοκομμένη πιπεριά, φέτες κρεμμυδιού και βινεγκρέτ. Αδιάφορο πιάτο.
Φάβα που με την πρώτη πιρουνιά φώναζε πως δεν ήταν φρέσκια.
Χωριάτικη σαλάτα φρεσκοκομμένη και δροσερή με ντομάτα γλύκισμα, αγγούρια, πιπεριές, κρεμμύδια, ελιές και καμία τσιφουτιά στην ποσότητα της φέτας.
Καλαμαράκι τηγανητό, καλό τηγάνι αφρος το καλαμαράκι
Χταπόδι λιαστό, 4-5 πηρουνιές όλο κι όλο, μαλακό μεν αλλά κάτω του μετρίου η γεύση του δε.
Πατάτες τηγανητές που ήρθαν με μεγάλη καθυστέρηση. Έδειχναν χεράτες, τραγανοτηγανισμένες, μαμαδίστικες.
Σκουμπρί καπνιστό. Η σωστή παρέα για τα οινοπνεύματα που πίναμε.
Ωστόσο οφείλω να παρατηρήσω ότι πρώτη φορά γεύτηκα σκουμπρί μη φιλεταρισμένο και απεριποίητο (με κόκκαλα).
2 καραφάκια ούζο και 2 καραφάκια ρακή.
Λογαριασμός στα € 84,00 και κέρασμα δροσερό γιαούρτι με γλυκό του κουταλιού.
Κουίζ : Ποιον από τους 3 ορισμούς της πλάνης θα δίνατε στην παραπάνω κριτική?