Αγαπημένα Τρίκαλα, γενέτειρα και όμορφη πόλη αλλά δεν πρόκαμα να γράψω. Ήρθε όμως η ώρα να μπουν και αυτά στον χάρτη της γευσιγνωσίας και μάλιστα με μαγαζί που δεν ξέρουν πολλοί αλλά μόνο κλασσικοί μύστες του τσίπουρου. ‘’Όπως παλιά’’ λοιπόν, σε χώρο μακριά από την κλασσική πιάτσα των μαγαζιών της πόλης, κοντά στη ΔΕΗ.
Το τσιπουράδικο ‘’τρέχει’’ η κα Σωτηρία, άνθρωπος εξαιρετικός, αεικίνητος, δραστήριος και άψογη μαγείρισσα.
Θα το χαρακτήριζα κλασσικό παλιό τσιπουράδικο, ‘’αντρικό’’ κατά τον προσφιλή χαρακτηρισμό των παλιών, με εξαιρετικούς μεζέδες, άψογο τηγάνι και καθαρό χύμα τσίπουρο.
Η εξυπηρέτηση πολύ καλή, χωρίς καθυστερήσεις, με ανάλυση κλασσικά των μεζέδων και αποφυγή πιάτων που δεν τρώμε (κοιλιές κλπ).
Η διακόσμηση λυτή αλλά είπαμε πας για τους μεζέδες. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν κάποιες ανοιχτόχρωμες τούβλινες λεπτομέρειες, vintage ανεμιστήρας για να παιγνιδίζει το μάτι. Το όλο μαγαζί κινείται σε καφέ αποχρώσεις μες κυρίαρχο το ξύλο και την κλασσική τζαμαρία των παλιών μαγαζιών
Για αρχή, εξαιρετική μελιτζάνα τουρσί με μπόλικο λαδάκι για βούτες, μυρωδικά, κρεμμύδι και καρότο ψιλοκομμένα.
Σπετσοφάι απίθανο ισάξιο του Βόλου με τρομερό πρασολουκάνικο, φρέσκια ντομάτα και πιπεριά με κρεμμύδι, εκτέλεση πολύ καλή.
Συνεχίσαμε με ιμάμ με τριμμένο τυρί στην κορυφή μαμαδίστικο πιάτο από το οπoίο δεν έμεινε τίποτα και φυσικά έγινε pepeat.
Στο τραπέζι ήρθαν και κάποια μικρά ψαράκια ωραία ψημένα, χταπόδι μαλακό, μιας και ο πατέρας προτιμούσε τα κλασσικά πιάτα.
Κλείσαμε με τα τηγανιτά της κας Σωτηρίας που ήταν όλα τα λεφτά.
Υπέροχοι μαμαδίσιοι κεφτέδες με χρυσαφένιες τηγανητές πατάτες, ωραίο χοιρινό και κοτόπουλο για να βολευτούν και τα παιδιά.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Αγαπημένα Τρίκαλα, γενέτειρα και όμορφη πόλη αλλά δεν πρόκαμα να γράψω. Ήρθε όμως η ώρα να μπουν και αυτά στον χάρτη της γευσιγνωσίας και μάλιστα με μαγαζί που δεν ξέρουν πολλοί αλλά μόνο κλασσικοί μύστες του τσίπουρου. ‘’Όπως παλιά’’ λοιπόν, σε χώρο μακριά από την κλασσική πιάτσα των μαγαζιών της πόλης, κοντά στη ΔΕΗ.
Το τσιπουράδικο ‘’τρέχει’’ η κα Σωτηρία, άνθρωπος εξαιρετικός, αεικίνητος, δραστήριος και άψογη μαγείρισσα.
Θα το χαρακτήριζα κλασσικό παλιό τσιπουράδικο, ‘’αντρικό’’ κατά τον προσφιλή χαρακτηρισμό των παλιών, με εξαιρετικούς μεζέδες, άψογο τηγάνι και καθαρό χύμα τσίπουρο.
Η εξυπηρέτηση πολύ καλή, χωρίς καθυστερήσεις, με ανάλυση κλασσικά των μεζέδων και αποφυγή πιάτων που δεν τρώμε (κοιλιές κλπ).
Η διακόσμηση λυτή αλλά είπαμε πας για τους μεζέδες. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν κάποιες ανοιχτόχρωμες τούβλινες λεπτομέρειες, vintage ανεμιστήρας για να παιγνιδίζει το μάτι. Το όλο μαγαζί κινείται σε καφέ αποχρώσεις μες κυρίαρχο το ξύλο και την κλασσική τζαμαρία των παλιών μαγαζιών
Για αρχή, εξαιρετική μελιτζάνα τουρσί με μπόλικο λαδάκι για βούτες, μυρωδικά, κρεμμύδι και καρότο ψιλοκομμένα.
Σπετσοφάι απίθανο ισάξιο του Βόλου με τρομερό πρασολουκάνικο, φρέσκια ντομάτα και πιπεριά με κρεμμύδι, εκτέλεση πολύ καλή.
Συνεχίσαμε με ιμάμ με τριμμένο τυρί στην κορυφή μαμαδίστικο πιάτο από το οπoίο δεν έμεινε τίποτα και φυσικά έγινε pepeat.
Στο τραπέζι ήρθαν και κάποια μικρά ψαράκια ωραία ψημένα, χταπόδι μαλακό, μιας και ο πατέρας προτιμούσε τα κλασσικά πιάτα.
Κλείσαμε με τα τηγανιτά της κας Σωτηρίας που ήταν όλα τα λεφτά.
Υπέροχοι μαμαδίσιοι κεφτέδες με χρυσαφένιες τηγανητές πατάτες, ωραίο χοιρινό και κοτόπουλο για να βολευτούν και τα παιδιά.