Άχαστος προορισμός ο Άγιος Λαυρέντιος και πολύ κοντά στον Βόλο, με πλατεία που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από άλλες πολυδιαφημισμένες του βουνού των Κενταύρων.Πλακόστρωτα καλντερίμια, υπέροχα αρχοντικά, ήσυχα μοναστήρια, εντυπωσιακές εκκλησίες και μια πλατεία που σφύζει από ζωή, με άπλετο ίσκιο από τα αιωνόβια πλατάνια και όλων των ειδών τα μαγαζάκια για να ξαποστάσεις και να φας ή να πιείς το κάτι τις.Η αίσθηση ήταν Κυριακής στο χωριό και ας ήταν Τρίτη.Η παρέα εξαιρετική, τα γούστα κοινά, τα παιδιά για μπάσκετ στο σχολείο και μείς, προτιμήσαμε να καθίσουμε στο μαγαζάκι με το λατινικό όνομα γιατί αυτό ερέθισε τον εγκέφαλο.Και επειδή ο εγκέφαλος εδώ και χρόνια δουλεύει αρκετά καλά έως τέλεια, δεν πέσαμε έξω.Μικρός, καθαρός και περιποιημένος ο εσωτερικός χώρος, με κυρίαρχο στοιχείο την πέτρα –δεν θα μπορούσε κάτι άλλο- ωραίος λιτός διάκοσμος, άνετα τραπέζια στην πλατεία κάτω από την παχιά σκιά, αναλυτικός προσεγμένος κατάλογος με καλούδια για όλα τα γούστα, γρήγορο σέρβις και φύγαμε.Ξεκινήσαμε, αφού ξεσκονίσαμε τον χωριστό κατάλογο με τα αποστάγματα, με το κλασικό πλέον απόσταγμα ‘’άνευ’’ στο τετράγωνο μπουκαλάκι με την φρουτένια γεύση και την ηδωνική ονομασία, που δεν ανασταίνει πεθαμένο αλλά, πίνεται ευχάριστα για πολυποικιλιακό.Και ενώ περιμέναμε full ή semi τουριστικούς μεζέδες, έρχονται στο τραπέζι νοστιμότατες ξιδάτες ψητές πιπεριές, λευκή ταραμοσαλάτα αφρός, που ρωτάς τον διπλανό σου ‘’τι τρώω τώρα;’’ με φρέσκο κρεμμυδάκι και πασπαλισμένη με πάπρικα που πήγαν τη γεύση σε άλλο επίπεδο και νόστιμο τουρσί πλαισιωμένο από παστό (σκουμπρί) ψάρι. Στην επόμενη γύρα, νάσου και οι γαριδούλες με την απαλή μουσταρδάτη σάλτσα και μια εξαιρετική τσιροσαλάτα γεμάτη αρώματα.Και κάπου εκεί ήρθαν τα παιδιά, σταμάτησαν οι μεζέδες και άρχισαν να έρχονται τα κυρίως πιάτα στα παιδιά και σε μας εν είδει μεζέ.Κρητική σαλάτα διότι αγαπάμε ντάκο, πλούσια σε κάπαρη, φέτα, ελιά και ντομάτα με τα κριθαροκούλουρα στη βάση ποτισμένα από εύγευστο λάδι. Νόστιμο ελληνικότατο τζατζίκι, άνευρο όμως δεν έβγαζε αυτή τη σπιρτάδα που απαιτείται να βγάζει στο τραπέζι, απίθανα ντολμαδάκια χειροποίητα με νόστιμη γιαουρτοσάλτσα με πάπρικα, απάκι – όπου το βρίσκω το παίρνω – τρομερό με απαλή μουσταρδάτη σάλτσα, μερίδα τεράστια να δώσουμε και στο δίπλα τραπέζι, σαγανάκι κεφαλοτύρι μέσα σε υπέροχο φύλλο, ξαπλωμένο σε λεπτή πίτα και πλαισιωμένο από μαρμελάδα κυδώνι – δώσε και μένα θείο – τηγανιά τρανς (κοτόπουλο, χοιρινό, λουκάνικο) με βελούδινη σαλτσούλα για πολλές βούτες και έναν διαφορετικό μπεκρή μεζέ που κέρδισε τις εντυπώσεις με ποικιλία τυριών και χοιρινά κομμάτια κρέατος.Τέλος, άψογος ο ψήστης με τις ζουμερές πανσέτες –τεράστια μερίδα- αλλά και τα εξαιρετικά ψημένα κρέατα στην ποικιλία.Άξιο αναφοράς το πιάτο ημέρας, μοσχαράκι ξαπλωμένο σε βελούδινο πουρέ μελιτζάνας, κάτι σε χιουνκιάρ στη πηλιορείτικη έκδοση.Μαζί με τον λογαριασμό (περί τα 20 euro pp), κέρασμα παλαιωμένο τσίπουρο από τα κάτω μέρη της Πελοποννήσου και κουβέντα στην κουβέντα και ένα σφηνάκι διαφορετικό παλαιωμένο από βόρεια Ελλάδα.Εξαιρετική η φιλοξενία, ωραίο το φαγητό και υπόσχεση στο boss για νέα επίσκεψη για δοκιμή και των υπόλοιπων μεζέδων.Από τους πολύ όμορφους προορισμούς και το χωριό και το μαγαζί.Μην μάθω ότι δεν πήγατε!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Άχαστος προορισμός ο Άγιος Λαυρέντιος και πολύ κοντά στον Βόλο, με πλατεία που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από άλλες πολυδιαφημισμένες του βουνού των Κενταύρων.Πλακόστρωτα καλντερίμια, υπέροχα αρχοντικά, ήσυχα μοναστήρια, εντυπωσιακές εκκλησίες και μια πλατεία που σφύζει από ζωή, με άπλετο ίσκιο από τα αιωνόβια πλατάνια και όλων των ειδών τα μαγαζάκια για να ξαποστάσεις και να φας ή να πιείς το κάτι τις.Η αίσθηση ήταν Κυριακής στο χωριό και ας ήταν Τρίτη. Η παρέα εξαιρετική, τα γούστα κοινά, τα παιδιά για μπάσκετ στο σχολείο και μείς, προτιμήσαμε να καθίσουμε στο μαγαζάκι με το λατινικό όνομα γιατί αυτό ερέθισε τον εγκέφαλο.Και επειδή ο εγκέφαλος εδώ και χρόνια δουλεύει αρκετά καλά έως τέλεια, δεν πέσαμε έξω.Μικρός, καθαρός και περιποιημένος ο εσωτερικός χώρος, με κυρίαρχο στοιχείο την πέτρα –δεν θα μπορούσε κάτι άλλο- ωραίος λιτός διάκοσμος, άνετα τραπέζια στην πλατεία κάτω από την παχιά σκιά, αναλυτικός προσεγμένος κατάλογος με καλούδια για όλα τα γούστα, γρήγορο σέρβις και φύγαμε.Ξεκινήσαμε, αφού ξεσκονίσαμε τον χωριστό κατάλογο με τα αποστάγματα, με το κλασικό πλέον απόσταγμα ‘’άνευ’’ στο τετράγωνο μπουκαλάκι με την φρουτένια γεύση και την ηδωνική ονομασία, που δεν ανασταίνει πεθαμένο αλλά, πίνεται ευχάριστα για πολυποικιλιακό.Και ενώ περιμέναμε full ή semi τουριστικούς μεζέδες, έρχονται στο τραπέζι νοστιμότατες ξιδάτες ψητές πιπεριές, λευκή ταραμοσαλάτα αφρός, που ρωτάς τον διπλανό σου ‘’τι τρώω τώρα;’’ με φρέσκο κρεμμυδάκι και πασπαλισμένη με πάπρικα που πήγαν τη γεύση σε άλλο επίπεδο και νόστιμο τουρσί πλαισιωμένο από παστό (σκουμπρί) ψάρι. Στην επόμενη γύρα, νάσου και οι γαριδούλες με την απαλή μουσταρδάτη σάλτσα και μια εξαιρετική τσιροσαλάτα γεμάτη αρώματα.Και κάπου εκεί ήρθαν τα παιδιά, σταμάτησαν οι μεζέδες και άρχισαν να έρχονται τα κυρίως πιάτα στα παιδιά και σε μας εν είδει μεζέ.Κρητική σαλάτα διότι αγαπάμε ντάκο, πλούσια σε κάπαρη, φέτα, ελιά και ντομάτα με τα κριθαροκούλουρα στη βάση ποτισμένα από εύγευστο λάδι. Νόστιμο ελληνικότατο τζατζίκι, άνευρο όμως δεν έβγαζε αυτή τη σπιρτάδα που απαιτείται να βγάζει στο τραπέζι, απίθανα ντολμαδάκια χειροποίητα με νόστιμη γιαουρτοσάλτσα με πάπρικα, απάκι – όπου το βρίσκω το παίρνω – τρομερό με απαλή μουσταρδάτη σάλτσα, μερίδα τεράστια να δώσουμε και στο δίπλα τραπέζι, σαγανάκι κεφαλοτύρι μέσα σε υπέροχο φύλλο, ξαπλωμένο σε λεπτή πίτα και πλαισιωμένο από μαρμελάδα κυδώνι – δώσε και μένα θείο – τηγανιά τρανς (κοτόπουλο, χοιρινό, λουκάνικο) με βελούδινη σαλτσούλα για πολλές βούτες και έναν διαφορετικό μπεκρή μεζέ που κέρδισε τις εντυπώσεις με ποικιλία τυριών και χοιρινά κομμάτια κρέατος.Τέλος, άψογος ο ψήστης με τις ζουμερές πανσέτες –τεράστια μερίδα- αλλά και τα εξαιρετικά ψημένα κρέατα στην ποικιλία.Άξιο αναφοράς το πιάτο ημέρας, μοσχαράκι ξαπλωμένο σε βελούδινο πουρέ μελιτζάνας, κάτι σε χιουνκιάρ στη πηλιορείτικη έκδοση.Μαζί με τον λογαριασμό (περί τα 20 euro pp), κέρασμα παλαιωμένο τσίπουρο από τα κάτω μέρη της Πελοποννήσου και κουβέντα στην κουβέντα και ένα σφηνάκι διαφορετικό παλαιωμένο από βόρεια Ελλάδα.Εξαιρετική η φιλοξενία, ωραίο το φαγητό και υπόσχεση στο boss για νέα επίσκεψη για δοκιμή και των υπόλοιπων μεζέδων.Από τους πολύ όμορφους προορισμούς και το χωριό και το μαγαζί.Μην μάθω ότι δεν πήγατε!