Σαββατοκύριακο στην Επίδαυρο για να παρακολουθήσουμε την υπέροχη παράσταση Προμηθέας Δεσμώτης.
Ως γνωστό control freak άτομο, οργανώνω από πριν τα πάντα!
Κλείνω το ξενοδοχείο σχετικά εύκολα και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
Στη διαδρομή από Αθήνα προς Επίδαυρο θα κάνουμε στάση για μπάνιο και φαγητό.
Και ψάχνω-ψάχνω-ψάχνω παραλίες και θάλασσες, ακτές και όρμους και απογοητεύομαι….
Συγχωρέσετε με για αυτό, αλλά όταν έχεις ως δεδομένο το διαυγή βυθό και τις ατέλειωτες αμμουδιές των Κυκλάδων, δύσκολα συμβιβάζεσαι με τις κροκάλες και τη θολούρα του βυθού του Κορινθιακού, Σαρωνικού και Αργολικού.
Τελικά επιλέγω για μπάνιο το Πευκάλι, αρκετά χιλιόμετρα πριν την Επίδαυρο, ωστόσο κάτι μου κάνει κλικ στους μικρούς κόλπους που έχει, με τα δέντρα να φτάνουν στη θάλασσα.
Και που θα φάμε? Ξανά μανά αναζήτηση.
Το μάτι μου «πιάνει» ένα ταβερνάκι με το όνομα Αμόνι, έχει πολλά αστέρια, είναι κοντά στην παραλία που θα πάμε, μπαίνει και αυτό στη λίστα (μαζί με άλλα 2-3 στην ευρύτερη περιοχή).
Το Σάββατο φτάνουμε στην παραλία μικρό Αμόνι. Όμορφος μικρός κόλπος, καθαρός με πολύ περιποιημένο εξωτερικό περιβάλλον, απλώνουμε τις αρίδες μας κάτω από τον ίσκιο μιας αλμύρας.
Ο κόσμος λίγος –αυτό θέλαμε- τολμώ να πω πως ήταν μια πολύ καλή επιλογή!
Κατά τις 15,00 τα 2 αγόρια της παρέας άρχισαν να πεινάνε, ή για να το πω σωστότερα, δήλωσαν ότι πεινάνε σα λύκοι.
Συμβουλεύομαι ακόμη μία φορά το διαδίκτυο και τους ανακοινώνω πως θα πάμε λίγα χιλιόμετρα παραπάνω για φαγητό.
Φτάνουμε στο «Αμόνι» και παρκάρουμε απέξω.
Βλέπω ένα διώροφο σπίτι στη μέση του πουθενά και με ζώνουν τα φίδια…
Με το που βλέπω το δροσερό μπαλκόνι του, αντικρύζοντας τη θάλασσα να στραφταλίζει μπροστά μας και το υπέροχο χαμόγελο (κάτω από τη μάσκα, αλλά φαίνεται στα μάτια!) του ιδιοκτήτη, κάθε δεύτερη σκέψη εξαφανίστηκε.
Πότε καθίσαμε, πότε μας καλωσόρισαν με τόση αγάπη! πότε έστρωσαν το τραπέζι μας και έφεραν νερό στους διψασμένους, πότε μας ενημέρωσαν –προφορικά, μάλλον το κατάστημα δε διαθέτει κατάλογο, παρόλο που εδώ έχω μία ένσταση- για το τι έχουν, πότε παραγγείλαμε….
Λες και είμασταν το μοναδικό τραπέζι (που δεν είμασταν), μέσα σε λίγα λεπτά είχε έρθει το ούζο και το τσίπουρο, η πλουσιότατη σαλάτα με τη βιολογική ντομάτα γλύκισμα και όλα τα υπόλοιπα της χωριάτικης. Καμία τσιγγουνιά στη φέτα και στα λοιπά υλικά.
Σαρδέλες φιλεταρισμένες. «Σάντουιτς» σαρδέλες χωρίς καμία υποψία κόκαλου, με το λαδάκι τους, τη ρίγανη, τον μαϊντανό και το φρεσκοκομμένο κρεμμυδάκι. Απλά υπέροχες οι σαρδέλες (και το λέω εγώ που μια δυσκολία στη σχέση με τις σαρδέλες την έχω). Ίσως οι καλύτερες και οι φρεσκότερες που έχω γευτεί.
Καλαμάρι φρέσκο τηγανητό. Αέρας το τηγάνι, λαδίλα καμία, τολμά να σερβίρεται χωρίς κανένα φτιασίδι γιατί δεν έχει ανάγκη από καμία ενίσχυση γεύσης. Απλά τέλειο!
Πατάτες τηγανητές, μαμαδίστικες, μία πυραμίδα με χρυσαφένιες πατάτες που εξαφανίστηκε στο πιτς φιτίλι.
Φρέσκος μπακαλιάρος ψητός. Δεν έχω λόγια. Πραγματικά φρέσκο ψάρι, ψημένο υπέροχα, τόσο-όσο να κρατάει τους χυμούς του, χωρίστηκε και φαγώθηκε δίκαια.
Ο Στρίντζος της παρέας (ναι, όλοι έχουμε ένα τέτοιο νομίζω) δεν έκρυβε τον ενθουσιασμό του!
Κι εγώ φούσκωσα ακόμη μία φορά σαν το παγώνι για την καλή επιλογή!
Και αφού όλες οι αισθήσεις χόρτασαν και η ώρα πέρασε, ζητήσαμε λογαριασμό.
€ 74,00 και κέρασμα λεμονόγλυκο.
vfm πραγματικά!
Το Αμόνι τα προσφέρει όλα!
Περιβάλλον, καθαριότητα, γεύση, τιμιότητα, φιλική και ειλικρινή διάθεση για εξυπηρέτηση.
Να σημειώσω πως εδώ τηρούνται όλα τα μέτρα προστασίας, αποστάσεις, αντισηπτικά, μάσκες που δε διακοσμούν το πηγούνι.
Ο εσωτερικός χώρος δεν έχει τίποτε το ιδιαίτερο, είναι μια μεγάλη κενή σάλα (τον διασχίζεις για να πας στην πεντακάθαρη τουαλέτα) και τώρα μόλις συνειδητοποιώ πως δε ρώτησα αν λειτουργεί και το χειμώνα…
@Την Κυριακή στο δρόμο της επιστροφής, επαναλάβαμε βουτιά στην ίδια περιοχή και φυσικά ξαναπήγαμε -έχοντας κάνει σοφά κράτηση- στο Αμόνι.
Η παραγγελία μας έμεινε ίδια εκτός από το ψάρι.
Το Σάββατο γευτήκαμε μπακαλιάρο, την Κυριακή 2 φρεσκότατους σαργούς (ότι υπάρχει επιλέγεις!)
Εάν βρεθείτε στην περιοχή, σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Σαββατοκύριακο στην Επίδαυρο για να παρακολουθήσουμε την υπέροχη παράσταση Προμηθέας Δεσμώτης.
Ως γνωστό control freak άτομο, οργανώνω από πριν τα πάντα!
Κλείνω το ξενοδοχείο σχετικά εύκολα και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
Στη διαδρομή από Αθήνα προς Επίδαυρο θα κάνουμε στάση για μπάνιο και φαγητό.
Και ψάχνω-ψάχνω-ψάχνω παραλίες και θάλασσες, ακτές και όρμους και απογοητεύομαι….
Συγχωρέσετε με για αυτό, αλλά όταν έχεις ως δεδομένο το διαυγή βυθό και τις ατέλειωτες αμμουδιές των Κυκλάδων, δύσκολα συμβιβάζεσαι με τις κροκάλες και τη θολούρα του βυθού του Κορινθιακού, Σαρωνικού και Αργολικού.
Τελικά επιλέγω για μπάνιο το Πευκάλι, αρκετά χιλιόμετρα πριν την Επίδαυρο, ωστόσο κάτι μου κάνει κλικ στους μικρούς κόλπους που έχει, με τα δέντρα να φτάνουν στη θάλασσα.
Και που θα φάμε? Ξανά μανά αναζήτηση.
Το μάτι μου «πιάνει» ένα ταβερνάκι με το όνομα Αμόνι, έχει πολλά αστέρια, είναι κοντά στην παραλία που θα πάμε, μπαίνει και αυτό στη λίστα (μαζί με άλλα 2-3 στην ευρύτερη περιοχή).
Το Σάββατο φτάνουμε στην παραλία μικρό Αμόνι. Όμορφος μικρός κόλπος, καθαρός με πολύ περιποιημένο εξωτερικό περιβάλλον, απλώνουμε τις αρίδες μας κάτω από τον ίσκιο μιας αλμύρας.
Ο κόσμος λίγος –αυτό θέλαμε- τολμώ να πω πως ήταν μια πολύ καλή επιλογή!
Κατά τις 15,00 τα 2 αγόρια της παρέας άρχισαν να πεινάνε, ή για να το πω σωστότερα, δήλωσαν ότι πεινάνε σα λύκοι.
Συμβουλεύομαι ακόμη μία φορά το διαδίκτυο και τους ανακοινώνω πως θα πάμε λίγα χιλιόμετρα παραπάνω για φαγητό.
Φτάνουμε στο «Αμόνι» και παρκάρουμε απέξω.
Βλέπω ένα διώροφο σπίτι στη μέση του πουθενά και με ζώνουν τα φίδια…
Με το που βλέπω το δροσερό μπαλκόνι του, αντικρύζοντας τη θάλασσα να στραφταλίζει μπροστά μας και το υπέροχο χαμόγελο (κάτω από τη μάσκα, αλλά φαίνεται στα μάτια!) του ιδιοκτήτη, κάθε δεύτερη σκέψη εξαφανίστηκε.
Πότε καθίσαμε, πότε μας καλωσόρισαν με τόση αγάπη! πότε έστρωσαν το τραπέζι μας και έφεραν νερό στους διψασμένους, πότε μας ενημέρωσαν –προφορικά, μάλλον το κατάστημα δε διαθέτει κατάλογο, παρόλο που εδώ έχω μία ένσταση- για το τι έχουν, πότε παραγγείλαμε….
Λες και είμασταν το μοναδικό τραπέζι (που δεν είμασταν), μέσα σε λίγα λεπτά είχε έρθει το ούζο και το τσίπουρο, η πλουσιότατη σαλάτα με τη βιολογική ντομάτα γλύκισμα και όλα τα υπόλοιπα της χωριάτικης. Καμία τσιγγουνιά στη φέτα και στα λοιπά υλικά.
Σαρδέλες φιλεταρισμένες. «Σάντουιτς» σαρδέλες χωρίς καμία υποψία κόκαλου, με το λαδάκι τους, τη ρίγανη, τον μαϊντανό και το φρεσκοκομμένο κρεμμυδάκι. Απλά υπέροχες οι σαρδέλες (και το λέω εγώ που μια δυσκολία στη σχέση με τις σαρδέλες την έχω). Ίσως οι καλύτερες και οι φρεσκότερες που έχω γευτεί.
Καλαμάρι φρέσκο τηγανητό. Αέρας το τηγάνι, λαδίλα καμία, τολμά να σερβίρεται χωρίς κανένα φτιασίδι γιατί δεν έχει ανάγκη από καμία ενίσχυση γεύσης. Απλά τέλειο!
Πατάτες τηγανητές, μαμαδίστικες, μία πυραμίδα με χρυσαφένιες πατάτες που εξαφανίστηκε στο πιτς φιτίλι.
Φρέσκος μπακαλιάρος ψητός. Δεν έχω λόγια. Πραγματικά φρέσκο ψάρι, ψημένο υπέροχα, τόσο-όσο να κρατάει τους χυμούς του, χωρίστηκε και φαγώθηκε δίκαια.
Ο Στρίντζος της παρέας (ναι, όλοι έχουμε ένα τέτοιο νομίζω) δεν έκρυβε τον ενθουσιασμό του!
Κι εγώ φούσκωσα ακόμη μία φορά σαν το παγώνι για την καλή επιλογή!
Και αφού όλες οι αισθήσεις χόρτασαν και η ώρα πέρασε, ζητήσαμε λογαριασμό.
€ 74,00 και κέρασμα λεμονόγλυκο.
vfm πραγματικά!
Το Αμόνι τα προσφέρει όλα!
Περιβάλλον, καθαριότητα, γεύση, τιμιότητα, φιλική και ειλικρινή διάθεση για εξυπηρέτηση.
Να σημειώσω πως εδώ τηρούνται όλα τα μέτρα προστασίας, αποστάσεις, αντισηπτικά, μάσκες που δε διακοσμούν το πηγούνι.
Ο εσωτερικός χώρος δεν έχει τίποτε το ιδιαίτερο, είναι μια μεγάλη κενή σάλα (τον διασχίζεις για να πας στην πεντακάθαρη τουαλέτα) και τώρα μόλις συνειδητοποιώ πως δε ρώτησα αν λειτουργεί και το χειμώνα…
@Την Κυριακή στο δρόμο της επιστροφής, επαναλάβαμε βουτιά στην ίδια περιοχή και φυσικά ξαναπήγαμε -έχοντας κάνει σοφά κράτηση- στο Αμόνι.
Η παραγγελία μας έμεινε ίδια εκτός από το ψάρι.
Το Σάββατο γευτήκαμε μπακαλιάρο, την Κυριακή 2 φρεσκότατους σαργούς (ότι υπάρχει επιλέγεις!)
Εάν βρεθείτε στην περιοχή, σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!