Και ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι όσα ήξερες θα πρέπει να τα ξεχάσεις. Ή καλύτερα να αναθεωρήσεις.
Τι κάνεις;
Για αυτό είμαστε εδώ, για αυτό φτιάξαμε το ‘’Eating out’’ για να βρει ο καθείς λύση. Σβήνουμε, γράφουμε, διορθώνουμε, και προτείνουμε τα καλύτερα. Και μέσα σε αυτά είναι και το ‘’Δόλωμα’’.
Παραδοσιακό τσιπουράδικο θες; ‘’Δόλωμα’’.
Δεν τρως ψάρι; Μεζέδες με κρέας για σένα στο ‘’Δόλωμα’’.
Θες να προτείνεις και δεν θες να εκτεθείς; ‘’Δόλωμα’’.
Θες να πληρώσεις νορμάλ και να φύγεις χορτάτος; ‘’Δόλωμα’’.
Θες να γνωρίσεις και τσιπουράδικο της Ν. Ιωνίας γιατί ο αστικός μύθος λέει ότι είναι τα καλύτερα; ‘’Δόλωμα’’.
Δεν το χάνεις με τίποτα, διότι είναι παραπλεύρως του παλιού νεκροταφείου. Και φυσικά έχει όλες τις χάρες ενός παλιού παραδοσιακού τσιπουράδικου με έξτραδάκια, την έλλειψη μυρωδιών από την κουζίνα που ξεχωρίζεις από μακριά τι έφαγες και την καθαριότητα του χώρου.
Το τσίπουρο ρέει με τη ‘’μόστρα’’. Εμφιαλωμένο δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο ‘’με’’ ή ‘’άνευ’’. Και το ‘’άνευ’’ που δοκίμασα ήταν νέκταρ. Περνάει ο Νίκος, ο γαμπρός του ‘’Δολώματος’’, που χαλαρά αν τον έβλεπες έξω, τον έκανες ή ντραμίστα σε ροκ μπάντα ή μοναχό στο Άγιο Όρος, γεμίζει και επανέρχεται με τους μεζέδες.
Οι οποίοι είναι εξαιρετικοί.
Αυτό το κατάλαβα μετά την πρώτη γύρα. Στη πρώτη γύρα είπα ‘’so what’’. Κλασσικά και όχι αγαπημένα, γαύρος στο φούρνο, ταραμοσαλάτα χεράτη αλλά απλή και παστό παστωμένο για πολύ αλκοόλ, συνοδεία πατάτας βραστής.
Και μετά αρχίζουν να έρχονται τα καλύτερα: μεζέδες σπιτικοί, άψογα και με μαεστρία μαγειρεμένοι, χωρίς λαδίλες και άλλα άχρηστα λιπαρά, χωρίς πολλά φρου φρου, που σε κάνουν να αναρωτηθείς τι έχανες τόσο καιρό.
Τηγανητά αυγά ψαριού απιθανη αίσθηση, σουπιά με χόρτα για τρελές βούτες, χταπόδι τουρσί (!) με μελιτζάνα καρότο και πιπεριά, γίγαντες σαν της κυρά Σπυριδούλας, ψάρι πλακί στο φούρνο με πιπεριές, μπακαλιάρος με σκορδαλιά για φίλημα, πατάτα ψητή απλά με βουτυράκι, καλαμαράκια και γαρίδες που είναι σα να βγήκαν μόλις από τη θάλασσα, το αγαπημένο μου σαγανάκι μαζί με τις φέτες ψωμί που λαδώνονται και ψήνονται αγκαλιά, μύδια ψητά με λαδολέμονο, ψάρι ψητό με χοντρά κομμάτια κρεμμυδιού και ντομάτας και όρεξη να έχεις να πίνεις και να τρως. Όσο αντέχει ο καθένας.
Τα συμπεράσματα από το ‘’Δόλωμα’’; Αμέσως.
Σπεύσατε για μεσημεριανό μπίρι μπίρι, συνοδεία εξαιρετικού χύμα τσίπουρου και γευστικών μεζέδων.
Καθίστε μέσα διότι όσο και να πιείτε, έξω φυσάει.
Πάτε μικρή παρέα μέχρι 5 άτομα να περάσετε τέλεια χωρίς να στριμωχτείτε, μιας και ο χώρος είναι λίγο στενός.
Καλύτερα πάτε αντροπαρέα για να μην έχετε μουρμούρα στην πορεία.
Στο τέλος μη φύγετε χωρίς αυγά με παστουρμά, θα νοιώσετε ένα κενό μέσα σας.
Άψογος ο Μπάμπης που το πρότεινε, αλλά εξαιρετικός ο Βαγγέλης που το ήξερε.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Και ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι όσα ήξερες θα πρέπει να τα ξεχάσεις. Ή καλύτερα να αναθεωρήσεις.
Τι κάνεις;
Για αυτό είμαστε εδώ, για αυτό φτιάξαμε το ‘’Eating out’’ για να βρει ο καθείς λύση. Σβήνουμε, γράφουμε, διορθώνουμε, και προτείνουμε τα καλύτερα. Και μέσα σε αυτά είναι και το ‘’Δόλωμα’’.
Παραδοσιακό τσιπουράδικο θες; ‘’Δόλωμα’’.
Δεν τρως ψάρι; Μεζέδες με κρέας για σένα στο ‘’Δόλωμα’’.
Θες να προτείνεις και δεν θες να εκτεθείς; ‘’Δόλωμα’’.
Θες να πληρώσεις νορμάλ και να φύγεις χορτάτος; ‘’Δόλωμα’’.
Θες να γνωρίσεις και τσιπουράδικο της Ν. Ιωνίας γιατί ο αστικός μύθος λέει ότι είναι τα καλύτερα; ‘’Δόλωμα’’.
Δεν το χάνεις με τίποτα, διότι είναι παραπλεύρως του παλιού νεκροταφείου. Και φυσικά έχει όλες τις χάρες ενός παλιού παραδοσιακού τσιπουράδικου με έξτραδάκια, την έλλειψη μυρωδιών από την κουζίνα που ξεχωρίζεις από μακριά τι έφαγες και την καθαριότητα του χώρου.
Το τσίπουρο ρέει με τη ‘’μόστρα’’. Εμφιαλωμένο δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο ‘’με’’ ή ‘’άνευ’’. Και το ‘’άνευ’’ που δοκίμασα ήταν νέκταρ. Περνάει ο Νίκος, ο γαμπρός του ‘’Δολώματος’’, που χαλαρά αν τον έβλεπες έξω, τον έκανες ή ντραμίστα σε ροκ μπάντα ή μοναχό στο Άγιο Όρος, γεμίζει και επανέρχεται με τους μεζέδες.
Οι οποίοι είναι εξαιρετικοί.
Αυτό το κατάλαβα μετά την πρώτη γύρα. Στη πρώτη γύρα είπα ‘’so what’’. Κλασσικά και όχι αγαπημένα, γαύρος στο φούρνο, ταραμοσαλάτα χεράτη αλλά απλή και παστό παστωμένο για πολύ αλκοόλ, συνοδεία πατάτας βραστής.
Και μετά αρχίζουν να έρχονται τα καλύτερα: μεζέδες σπιτικοί, άψογα και με μαεστρία μαγειρεμένοι, χωρίς λαδίλες και άλλα άχρηστα λιπαρά, χωρίς πολλά φρου φρου, που σε κάνουν να αναρωτηθείς τι έχανες τόσο καιρό.
Τηγανητά αυγά ψαριού απιθανη αίσθηση, σουπιά με χόρτα για τρελές βούτες, χταπόδι τουρσί (!) με μελιτζάνα καρότο και πιπεριά, γίγαντες σαν της κυρά Σπυριδούλας, ψάρι πλακί στο φούρνο με πιπεριές, μπακαλιάρος με σκορδαλιά για φίλημα, πατάτα ψητή απλά με βουτυράκι, καλαμαράκια και γαρίδες που είναι σα να βγήκαν μόλις από τη θάλασσα, το αγαπημένο μου σαγανάκι μαζί με τις φέτες ψωμί που λαδώνονται και ψήνονται αγκαλιά, μύδια ψητά με λαδολέμονο, ψάρι ψητό με χοντρά κομμάτια κρεμμυδιού και ντομάτας και όρεξη να έχεις να πίνεις και να τρως. Όσο αντέχει ο καθένας.
Τα συμπεράσματα από το ‘’Δόλωμα’’; Αμέσως.
Σπεύσατε για μεσημεριανό μπίρι μπίρι, συνοδεία εξαιρετικού χύμα τσίπουρου και γευστικών μεζέδων.
Καθίστε μέσα διότι όσο και να πιείτε, έξω φυσάει.
Πάτε μικρή παρέα μέχρι 5 άτομα να περάσετε τέλεια χωρίς να στριμωχτείτε, μιας και ο χώρος είναι λίγο στενός.
Καλύτερα πάτε αντροπαρέα για να μην έχετε μουρμούρα στην πορεία.
Στο τέλος μη φύγετε χωρίς αυγά με παστουρμά, θα νοιώσετε ένα κενό μέσα σας.
Άψογος ο Μπάμπης που το πρότεινε, αλλά εξαιρετικός ο Βαγγέλης που το ήξερε.