Από τα καλύτερα τσιπουράδικα του Βόλου με εξαιρετικούς φρέσκους μεζέδες, άψογη εξυπηρέτηση και τιμές. Όλα αυτά όμως last year. Διότι η τελευταία επίσκεψη εκτός του ότι απογοήτευσε εμένα, με εξέθεσε και σε αγαπημένους φίλους.
Εξηγούμαι και αναλύω.
‘Ένα μαγαζί δεν διευθύνεται, όσο καλό προσωπικό και να έχεις, εξ αποστάσεως παίζοντας με το κινητό, βαζωβγάζοντας τα γυαλιά ηλίου και κατευθύνοντας το προσωπικό σου από μακριά ως άλλος George Patton στην απόβαση στη Σικελία.
Δεν νοείται σε τσιπουράδικο της Μαγνησίας, όσο αυξάνονται τα τσίπουρα να μειώνονται οι μεζέδες χωρίς να βελτιώνεται η ποιότητα αυτών.
Δεν δικαιολογείται στα 12 25άρια να έρχεται πατάτα ψητή με βούτυρο.
Είναι ανεπίτρεπτο να έρχεται το καλαμάρι ακαθάριστο, τι στιγμή που δεν παίρνει χρόνο το καθάρισμα στο εσωτερικό του.
Είναι απαράδεκτο με 3 παρέες στο μαγαζί την ώρα που πήγαμε, να αργούν να έρθουν οι μεζέδες, χωρίς αυτό να μπορεί να δικαιολογηθεί.
Οι τιμές έχουν ανέβει προς τα πάνω χωρίς να δικαιολογείται από κάτι. Ναι, τρώω δίπλα στη θάλασσα αλλά και δίπλα στον κεντρικό δρόμο της Αγριάς ο οποίος σφύζει από κίνηση.
Γενικά αν και η γεύση ήταν αρκετά καλή, το κέφι φοβερό, οι συζητήσεις υψηλού (!) επιπέδου, η όλη κατάσταση μας χάλασε τη διάθεση, οπότε σταματήσαμε πολύ νωρίς να παραγγέλνουμε 25άρια.
Στα έξτρα της παραγγελίας, μιας και οι γυναίκες έπιναν κρασί, τα βλήτα ήταν γευστικά και σωστά βρασμένα, οι σαρδέλες μεγάλη μερίδα, ανάλαφρα τηγανισμένες, τα κολοκυθάκια crispy με κουρκούτι σποραδικά επάνω και είχαν τραβήξει λάδι, οι γαρίδες σαγανάκι, γευστικές σωστά αλατισμένες, ψημένες και πλούσιες σε σάλτσα ντομάτας, αλλά θέλει προσοχή να βγαίνει το έντερο αφού είναι καθαρισμένες και σίγουρα χρειαζόταν παραπάνω ψιλοκομμένη πιπεριά. Η τιμή δε, τσιμπημένη.
Οι μεζέδες κλασσικοί, χωρίς αυτό το τικ που θυμόμουν από τον Τζίμη.
Πατατοσαλάτα πολύ καλή σωστά αλατισμένη με αρκετά μυρωδικά και χεράτη, καλή η λακέρδα με μαυρομάτικα και τουρσί λαχανικών, μπορούσε άνετα να γίνει 2 πιάτα, ωραίο και μαλακό το χταπόδι με το λάχανο αλλά πρέπει να το προχωρήσουμε ένα βήμα παρακάνω μιας και ο συγκεκριμένος μεζές συμπληρώνει αρκετές δεκαετίες ζωής. Εκτός αν με αυτό τον μεζέ το κάθε τσιπουράδικο βγαίνει από την υποχρέωση να ξαναφέρει χταπόδι.
Καλή η σουπιά με τα χόρτα, αν και θα έπρεπε να είναι χόρτα με σουπιά, τεράστια μερίδα ο γαύρος δεν χρειαζόταν, μιας και ήταν μεζές, παρ’ όλα αυτά σωστά τηγανισμένος και, αρκετά καλά και crispy τα γαριδάκια.
Με τον λογαριασμό που θεωρώ (17,5 pp) για αυτά που φάγαμε ήταν τσιμπημένος, ήρθε και το κλασσικό προκάτ παγωτίνι που σερβίρεται αιώνες τώρα στα περισσότερα τσιπουράδικα της Μαγνησίας.
Συμπερασματικά το σίγουρο είναι ότι, φύγαμε νωρίς και χαλασμένοι σε διάθεση, αποζητώ δε τον παλιό Τζίμη για να επανέλθω στο μαγαζί.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Από τα καλύτερα τσιπουράδικα του Βόλου με εξαιρετικούς φρέσκους μεζέδες, άψογη εξυπηρέτηση και τιμές. Όλα αυτά όμως last year. Διότι η τελευταία επίσκεψη εκτός του ότι απογοήτευσε εμένα, με εξέθεσε και σε αγαπημένους φίλους.
Εξηγούμαι και αναλύω.
‘Ένα μαγαζί δεν διευθύνεται, όσο καλό προσωπικό και να έχεις, εξ αποστάσεως παίζοντας με το κινητό, βαζωβγάζοντας τα γυαλιά ηλίου και κατευθύνοντας το προσωπικό σου από μακριά ως άλλος George Patton στην απόβαση στη Σικελία.
Δεν νοείται σε τσιπουράδικο της Μαγνησίας, όσο αυξάνονται τα τσίπουρα να μειώνονται οι μεζέδες χωρίς να βελτιώνεται η ποιότητα αυτών.
Δεν δικαιολογείται στα 12 25άρια να έρχεται πατάτα ψητή με βούτυρο.
Είναι ανεπίτρεπτο να έρχεται το καλαμάρι ακαθάριστο, τι στιγμή που δεν παίρνει χρόνο το καθάρισμα στο εσωτερικό του.
Είναι απαράδεκτο με 3 παρέες στο μαγαζί την ώρα που πήγαμε, να αργούν να έρθουν οι μεζέδες, χωρίς αυτό να μπορεί να δικαιολογηθεί.
Οι τιμές έχουν ανέβει προς τα πάνω χωρίς να δικαιολογείται από κάτι. Ναι, τρώω δίπλα στη θάλασσα αλλά και δίπλα στον κεντρικό δρόμο της Αγριάς ο οποίος σφύζει από κίνηση.
Γενικά αν και η γεύση ήταν αρκετά καλή, το κέφι φοβερό, οι συζητήσεις υψηλού (!) επιπέδου, η όλη κατάσταση μας χάλασε τη διάθεση, οπότε σταματήσαμε πολύ νωρίς να παραγγέλνουμε 25άρια.
Στα έξτρα της παραγγελίας, μιας και οι γυναίκες έπιναν κρασί, τα βλήτα ήταν γευστικά και σωστά βρασμένα, οι σαρδέλες μεγάλη μερίδα, ανάλαφρα τηγανισμένες, τα κολοκυθάκια crispy με κουρκούτι σποραδικά επάνω και είχαν τραβήξει λάδι, οι γαρίδες σαγανάκι, γευστικές σωστά αλατισμένες, ψημένες και πλούσιες σε σάλτσα ντομάτας, αλλά θέλει προσοχή να βγαίνει το έντερο αφού είναι καθαρισμένες και σίγουρα χρειαζόταν παραπάνω ψιλοκομμένη πιπεριά. Η τιμή δε, τσιμπημένη.
Οι μεζέδες κλασσικοί, χωρίς αυτό το τικ που θυμόμουν από τον Τζίμη.
Πατατοσαλάτα πολύ καλή σωστά αλατισμένη με αρκετά μυρωδικά και χεράτη, καλή η λακέρδα με μαυρομάτικα και τουρσί λαχανικών, μπορούσε άνετα να γίνει 2 πιάτα, ωραίο και μαλακό το χταπόδι με το λάχανο αλλά πρέπει να το προχωρήσουμε ένα βήμα παρακάνω μιας και ο συγκεκριμένος μεζές συμπληρώνει αρκετές δεκαετίες ζωής. Εκτός αν με αυτό τον μεζέ το κάθε τσιπουράδικο βγαίνει από την υποχρέωση να ξαναφέρει χταπόδι.
Καλή η σουπιά με τα χόρτα, αν και θα έπρεπε να είναι χόρτα με σουπιά, τεράστια μερίδα ο γαύρος δεν χρειαζόταν, μιας και ήταν μεζές, παρ’ όλα αυτά σωστά τηγανισμένος και, αρκετά καλά και crispy τα γαριδάκια.
Με τον λογαριασμό που θεωρώ (17,5 pp) για αυτά που φάγαμε ήταν τσιμπημένος, ήρθε και το κλασσικό προκάτ παγωτίνι που σερβίρεται αιώνες τώρα στα περισσότερα τσιπουράδικα της Μαγνησίας.
Συμπερασματικά το σίγουρο είναι ότι, φύγαμε νωρίς και χαλασμένοι σε διάθεση, αποζητώ δε τον παλιό Τζίμη για να επανέλθω στο μαγαζί.