Κομβικό σημείο συνάντησης που μας βολεύει. Συνήθως Σαββατοκύριακα, πριν ή μετά, από ψώνια. Μας αρέσει ο καφές τους. Είναι ελαφρύς κι αρωματικός όπως τον προτιμούμε. Θα έρθει, πάντα, συνοδευόμενος από, μικρά, φρέσκα, κρουασάν βουτύρου. Προς το μεσημέρι θα διαλέξουμε κι ένα από τα διαφορετικά sandwiches. Αγαπημένα αυτά με prosciutto, mozzarella, ντομάτα, ενώ δε θα πούμε όχι σε ένα μοσχάρι, provolone, avocado. Τα γλυκά του είναι, απλά, θηριώδη, όπως κι οι μερίδες του.
Αγαπάμε, τόσο εμείς όσο κι οι κόρες μας, τη μηλόπιτά τους. Τα croissants τους, θέλουν, τουλάχιστον, τρεις για να τα καταφέρουν. Το ίδιο ισχύει για τις σαλάτες, πίτσες, μακαρονάδες τους. Σταθερή αξία, αφού υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια, στο Παγκράτι. Ο μέσα χώρος παλιακός, ο έξω χωρίζεται από τη Σπ. Μερκούρη. Έχουν κάνει παρεμβάσεις στο εικαστικό κομμάτι δε λέω. Οι καρέκλες είναι άνετες και, somehow, δεν αισθανόμαστε ότι βρισκόμαστε πάνω σε έναν από τους, περισσότερο, πολυσύχναστους, δρόμους.
Ούτε που μπορώ να μετρήσω πόσα χρόνια μετρά το μαγαζί. Το σίγουρο είναι ότι από τη δεκαετία του ‘90 ήταν after και είχε delivery. Αξέχαστες οι στιγμές μετά τα κραιπαλιάσματα που παραγγέλναμε από εκεί πατάτες φούρνου. Το πώς τις τρώγαμε θα σας αφήσω να το διηγηθεί η φιλενάδα που ακολουθεί…
Ciao Italia, Σπύρου Μερκούρη 4, Παγκράτι.