Ας μιλήσουμε λοιπόν για Σουρικάτα! Όχι, δεν αναφέρομαι στο συμπαθέστατο (;;;) θηλαστικό που εμφανίζεται στην έρημο Καλαχάρι. Θα μιλήσουμε για αυτή που έχει εγκατασταθεί αρκετά πλέον χρόνια στο Παλαιό Φάληρο, κοντά στα “στοκάδικα”.
Η Σουρικάτα λοιπόν, με την τεράστια επιτυχία και τους μόνιμους θαμώνες, έχει all day χαρακτήρα και καλύπτει όλα τα γούστα αλλά όχι όλες τις περιστάσεις! Παραδείγματος χάρη, για επίσημη έξοδο δεν θα πας στη Σουρικάτα.
Θα πας όμως από το πρωί για τον καφέ σου, το μεσημέρι για τη μπύρα σου και κάποιο συνοδευτικό πιάτο, ενώ το βράδυ που μαζεύονται οι νεαροπαρέες 20-25 ετών, θα συνδυάσεις τα πάντα. Από ρακόμελα, οινόμελα και κανάτες μπύρας μέχρι και κοκτέιλ! Ο κατάλογος του φαγητού παραμένει ίδιος όπως το μεσημέρι. Οι επιλογές πολύ γευστικές, σημειώστε ό,τι ανανεώνονται ανά διαστήματα.
Η Σουρικάτα έχει alternative χαρακτήρα, αυτοχαρακτηρίζεται μεζεδοκαφενείο. Το παρκάρισμα είναι μέτριας προς χαμηλής δυσκολίας, ειδικά τις ώρες που δεν λειτουργούν τα εμπορικά καταστήματα. Βρίσκεται κοντά στην στροφή του τραμ στην Αχιλλέως και η κυκλοφορία των οχημάτων είναι ήπια.
Εξωτερικά, υπάρχει χώρος που καλύπτεται με στέγαστρο και σόμπες, ενώ υπάρχουν φυτά που περιβάλλουν τον χώρο. Οι καρέκλες είναι οι κλασικές ψάθινες ή αυτές με το πλαστικό καλώδιο. Τα μεταλλικά τραπεζάκια δεν είναι ιδιαίτερα βολικά αν έχετε κάνει μεγάλη παραγγελία, θα σας βοηθήσουν όμως προσφέροντας βοηθητικό τραπεζάκι. Εσωτερικά, σε κοινή θέα θα παρατηρήσετε το μπαρ και την ανοιχτή κουζίνα που προετοιμάζει τα εδέσματα. Λόγω υπερπληρότητας, υπάρχουν κάποιες ψηλές καρέκλες ώστε να εξυπηρετηθούν μερικοί ακόμη πελάτες στο μπαρ.
Σε ότι αφορά τις τηλεφωνικές κρατήσεις, μας έχουν μπερδέψει. Θυμόμαστε ότι παλιότερα μπορούσαν να κρατήσουν τραπέζι ως τις 21.00 το βράδυ, στην τελευταία επίσκεψή μας όμως είδαμε ότι υπήρχαν προκρατημένα τραπέζια και μετά από την προβλεπόμενη ώρα που γνωρίζαμε. Ίσως άλλαξαν την πολιτική τους.
Η εξυπηρέτηση γρήγορη, σκεφτείτε ότι αδειάζει και γεμίζει αμέσως το κατάστημα. Ευγενικοί αλλά και τυπικοί. Στους γνωστούς και φίλους είναι λογικό να είναι πιο διαχυτικοί. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάνουν όμως διακρίσεις. Αυτό ισχύει σε όλες τις επισκέψεις μας, ακόμη και αν πιούμε έναν “ταπεινό” ελληνικό καφέ.
Στα του φαγητού τώρα που για την κατηγορία του είναι εξαιρετικό. Αρχικά, σημειώστε ότι που και που αλλάζουν την κάρτα του μενού τους, μάλιστα, στις 2 πρόσφατες επισκέψεις μας σημειώσαμε αυτή την αλλαγή και υποχρεωθήκαμε μερικώς να αναπροσαρμόσουμε τα πλάνα μας!
Δοκιμάσαμε τα εξής:
– Baby πατάτες τηγανητές, στα 4.5 ευρώ. Κομμένες σε χοντρά κομμάτια, τύπου country, με τη φλούδα τους. Διακριτικές ως προς το σκόρδο, περισσότερο αισθητή ήταν η πάπρικα. Σε σχέση με τα υπόλοιπα πιάτα είναι μεν τίμιες αλλά δε νομίζω ότι είναι κάτι ξεχωριστό ως προς τη γεύση. ΟΚ ως συνοδευτικές.
– Καπνιστή γραβιέρα μαριναρισμένη, στα 6 ευρώ. Τρομερό ορεκτικό για την κατηγορία του! Μαρινάρεται σε κόκκινο κρασί, πανάρεται σε πάνκο και πάπρικα, ενώ συνοδεύεται με σιρόπι λεμονιού. Απίθανα τραγανή κρούστα, κομμένη σε 4 ορθογώνια κομμάτια που ανάμεσά της λιώνει το τυρί. Πραγματικά τρως και δεν σταματάς! Οριακά φλερτάραμε και με 2η μερίδα!
– Κριθαρότο, στα 8 ευρώ. ΤΟ ΚΡΙΘΑΡΟΤΟ! Θες χρωμα; Απίθανο μωβ που γυάλιζε! Θες τα υλικά; Χειροποίητος καβουρμάς κοτόπουλου που ήταν τόσο καλά μαδημένος ώστε να αγκαλιάσει την κρέμα παντζαριού και να συνδυαστεί άψογα με το κατσικίσιο ανθότυρο Κρήτης. Φουλ ζουμερό, φουλ αρωματικό, πολύ πιο νόστιμο από άλλες παρασκευές που θα συναντήσετε σε εστιατόρια.
– Φέτα παναρισμένη, στα 6.5 ευρώ. Παρασκευασμένη με βιολογικά κορν φλέϊκς και βρώμη, ενώ συνοδευόταν από τσάτνεϊ ντομάτας, αρωματισμένο με κύμινο. Εδώ είχαμε προβληματάκι. Ενώ εμφανίστηκε ένα τετράγωνο κομμάτι όπου αναπαυόταν πάνω του το τσάτνεϊ ντομάτας, το ψήσιμο είχε πρόβλημα. Πιθανότατα τοποθετήθηκε σε πολύ καυτή φωτιά με αποτέλεσμα να μην ψηθεί ομοιόμορφα ώστε να αποκτήσει θερμοκρασία και το τυρί.
– Χοιρινός λαιμός σε κύβους σιγομαγειρεμένος, στα 9.5 ευρώ. Μαγειρεμένος σε μαύρη μπύρα και αρωματισμένος με δενδρολίβανο, μουστάρδα, μέλι. Συνοδευόταν από πουρέ πατάτας με ξύσμα μοσχολέμονου. Οκ, το κρέας δεν λες ότι ήταν κομμένο σε κύβους, περισσότερο σε λωρίδες μεσαίου πάχους παρέπεμπε. Παρ’ όλα αυτά το κρέας ήταν άψογα ψημένο, έλιωνε στο στόμα. Δεν πετύχαμε κομμάτι που να χαρακτηριζόταν σκληρό. Οι λωρίδες πράσινης πιπεριάς αρωμάτιζαν το πιάτο και ο πουρές πατάτας ήταν πραγματικά χειροποίητος με κομμάτια πατάτας που παιχνίδιζαν στο στόμα.
– Συκώτι μαγειρεμένο, στα 9.5 ευρώ. Στα συστατικά του θα συναντήσετε τη σάλτσα οινόμελου και το γλυκό μπούκοβο, καραμελωμένα κρεμμύδια και συνοδευτικά απλωμένη στο πιάτο την κοπανιστή Μυκόνου. Ζουμερότατα κομμάτια, καλομαγειρεμένα. Κάποιες πιρουνιές ήταν αλμυρούτσικες αλλά όχι δυσάρεστες, μπορούσαν να αναμειχθούν με την αψάδα του τυριού. Καλή επιλογή και αυτή!
– Γλυκάκι ημέρας, στα 3.5 ευρώ. Ρωτήσαμε τον σερβιτόρο για τις επιλογές, ακούσαμε τη βανίλια Μαδαγασκάρης και περιμέναμε να γευτούμε. Τελικά, γευτήκαμε σουφλέ σοκολάτας με βανίλια Μαδαγασκάρης σε βαζάκι, από αυτά που βρίσκεις σε σουπερμάρκετ. Ευχάριστο μεν, όχι δικό τους δε. Δεν μας το διευκρίνησαν ποτέ.
* Κατά καιρούς έχουμε επισκεφθεί τη Σουρικάτα για καφέ, που είναι εύγευστος. Οι πιο στάνταρ επιλογές μας είναι το οινόμελο που δεν μας τρελαίνει κιόλας. Λείπει κάτι για να το κάνει ακόμη πιο ευχάριστο. Το ημίγλυκο κρασί τους ομως ειναι εύγευστο, καθόλου βαρύ.
Εν κατακλείδι, ΝΑΙ το προτείνουμε. Ειδικά αν είστε παρέα από 3 άτομα και πάνω, μπορείτε να γευτείτε πολλά και διαφορετικά εδέσματα συνοδεία όλων των ειδών ποτού!
Εμείς θα πάμε και θα ξαναπάμε!
Υ.Γ Η Σουρικάτα έχει αδερφάκι με άλλη ονομασία όπου θα πραγματοποιήσουμε μελλοντική επίσκεψη!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Success story ?? 100% !!!
Ας μιλήσουμε λοιπόν για Σουρικάτα! Όχι, δεν αναφέρομαι στο συμπαθέστατο (;;;) θηλαστικό που εμφανίζεται στην έρημο Καλαχάρι. Θα μιλήσουμε για αυτή που έχει εγκατασταθεί αρκετά πλέον χρόνια στο Παλαιό Φάληρο, κοντά στα “στοκάδικα”.
Η Σουρικάτα λοιπόν, με την τεράστια επιτυχία και τους μόνιμους θαμώνες, έχει all day χαρακτήρα και καλύπτει όλα τα γούστα αλλά όχι όλες τις περιστάσεις! Παραδείγματος χάρη, για επίσημη έξοδο δεν θα πας στη Σουρικάτα.
Θα πας όμως από το πρωί για τον καφέ σου, το μεσημέρι για τη μπύρα σου και κάποιο συνοδευτικό πιάτο, ενώ το βράδυ που μαζεύονται οι νεαροπαρέες 20-25 ετών, θα συνδυάσεις τα πάντα. Από ρακόμελα, οινόμελα και κανάτες μπύρας μέχρι και κοκτέιλ! Ο κατάλογος του φαγητού παραμένει ίδιος όπως το μεσημέρι. Οι επιλογές πολύ γευστικές, σημειώστε ό,τι ανανεώνονται ανά διαστήματα.
Η Σουρικάτα έχει alternative χαρακτήρα, αυτοχαρακτηρίζεται μεζεδοκαφενείο. Το παρκάρισμα είναι μέτριας προς χαμηλής δυσκολίας, ειδικά τις ώρες που δεν λειτουργούν τα εμπορικά καταστήματα. Βρίσκεται κοντά στην στροφή του τραμ στην Αχιλλέως και η κυκλοφορία των οχημάτων είναι ήπια.
Εξωτερικά, υπάρχει χώρος που καλύπτεται με στέγαστρο και σόμπες, ενώ υπάρχουν φυτά που περιβάλλουν τον χώρο. Οι καρέκλες είναι οι κλασικές ψάθινες ή αυτές με το πλαστικό καλώδιο. Τα μεταλλικά τραπεζάκια δεν είναι ιδιαίτερα βολικά αν έχετε κάνει μεγάλη παραγγελία, θα σας βοηθήσουν όμως προσφέροντας βοηθητικό τραπεζάκι. Εσωτερικά, σε κοινή θέα θα παρατηρήσετε το μπαρ και την ανοιχτή κουζίνα που προετοιμάζει τα εδέσματα. Λόγω υπερπληρότητας, υπάρχουν κάποιες ψηλές καρέκλες ώστε να εξυπηρετηθούν μερικοί ακόμη πελάτες στο μπαρ.
Σε ότι αφορά τις τηλεφωνικές κρατήσεις, μας έχουν μπερδέψει. Θυμόμαστε ότι παλιότερα μπορούσαν να κρατήσουν τραπέζι ως τις 21.00 το βράδυ, στην τελευταία επίσκεψή μας όμως είδαμε ότι υπήρχαν προκρατημένα τραπέζια και μετά από την προβλεπόμενη ώρα που γνωρίζαμε. Ίσως άλλαξαν την πολιτική τους.
Η εξυπηρέτηση γρήγορη, σκεφτείτε ότι αδειάζει και γεμίζει αμέσως το κατάστημα. Ευγενικοί αλλά και τυπικοί. Στους γνωστούς και φίλους είναι λογικό να είναι πιο διαχυτικοί. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάνουν όμως διακρίσεις. Αυτό ισχύει σε όλες τις επισκέψεις μας, ακόμη και αν πιούμε έναν “ταπεινό” ελληνικό καφέ.
Στα του φαγητού τώρα που για την κατηγορία του είναι εξαιρετικό. Αρχικά, σημειώστε ότι που και που αλλάζουν την κάρτα του μενού τους, μάλιστα, στις 2 πρόσφατες επισκέψεις μας σημειώσαμε αυτή την αλλαγή και υποχρεωθήκαμε μερικώς να αναπροσαρμόσουμε τα πλάνα μας!
Δοκιμάσαμε τα εξής:
– Baby πατάτες τηγανητές, στα 4.5 ευρώ. Κομμένες σε χοντρά κομμάτια, τύπου country, με τη φλούδα τους. Διακριτικές ως προς το σκόρδο, περισσότερο αισθητή ήταν η πάπρικα. Σε σχέση με τα υπόλοιπα πιάτα είναι μεν τίμιες αλλά δε νομίζω ότι είναι κάτι ξεχωριστό ως προς τη γεύση. ΟΚ ως συνοδευτικές.
– Καπνιστή γραβιέρα μαριναρισμένη, στα 6 ευρώ. Τρομερό ορεκτικό για την κατηγορία του! Μαρινάρεται σε κόκκινο κρασί, πανάρεται σε πάνκο και πάπρικα, ενώ συνοδεύεται με σιρόπι λεμονιού. Απίθανα τραγανή κρούστα, κομμένη σε 4 ορθογώνια κομμάτια που ανάμεσά της λιώνει το τυρί. Πραγματικά τρως και δεν σταματάς! Οριακά φλερτάραμε και με 2η μερίδα!
– Κριθαρότο, στα 8 ευρώ. ΤΟ ΚΡΙΘΑΡΟΤΟ! Θες χρωμα; Απίθανο μωβ που γυάλιζε! Θες τα υλικά; Χειροποίητος καβουρμάς κοτόπουλου που ήταν τόσο καλά μαδημένος ώστε να αγκαλιάσει την κρέμα παντζαριού και να συνδυαστεί άψογα με το κατσικίσιο ανθότυρο Κρήτης. Φουλ ζουμερό, φουλ αρωματικό, πολύ πιο νόστιμο από άλλες παρασκευές που θα συναντήσετε σε εστιατόρια.
– Φέτα παναρισμένη, στα 6.5 ευρώ. Παρασκευασμένη με βιολογικά κορν φλέϊκς και βρώμη, ενώ συνοδευόταν από τσάτνεϊ ντομάτας, αρωματισμένο με κύμινο. Εδώ είχαμε προβληματάκι. Ενώ εμφανίστηκε ένα τετράγωνο κομμάτι όπου αναπαυόταν πάνω του το τσάτνεϊ ντομάτας, το ψήσιμο είχε πρόβλημα. Πιθανότατα τοποθετήθηκε σε πολύ καυτή φωτιά με αποτέλεσμα να μην ψηθεί ομοιόμορφα ώστε να αποκτήσει θερμοκρασία και το τυρί.
– Χοιρινός λαιμός σε κύβους σιγομαγειρεμένος, στα 9.5 ευρώ. Μαγειρεμένος σε μαύρη μπύρα και αρωματισμένος με δενδρολίβανο, μουστάρδα, μέλι. Συνοδευόταν από πουρέ πατάτας με ξύσμα μοσχολέμονου. Οκ, το κρέας δεν λες ότι ήταν κομμένο σε κύβους, περισσότερο σε λωρίδες μεσαίου πάχους παρέπεμπε. Παρ’ όλα αυτά το κρέας ήταν άψογα ψημένο, έλιωνε στο στόμα. Δεν πετύχαμε κομμάτι που να χαρακτηριζόταν σκληρό. Οι λωρίδες πράσινης πιπεριάς αρωμάτιζαν το πιάτο και ο πουρές πατάτας ήταν πραγματικά χειροποίητος με κομμάτια πατάτας που παιχνίδιζαν στο στόμα.
– Συκώτι μαγειρεμένο, στα 9.5 ευρώ. Στα συστατικά του θα συναντήσετε τη σάλτσα οινόμελου και το γλυκό μπούκοβο, καραμελωμένα κρεμμύδια και συνοδευτικά απλωμένη στο πιάτο την κοπανιστή Μυκόνου. Ζουμερότατα κομμάτια, καλομαγειρεμένα. Κάποιες πιρουνιές ήταν αλμυρούτσικες αλλά όχι δυσάρεστες, μπορούσαν να αναμειχθούν με την αψάδα του τυριού. Καλή επιλογή και αυτή!
– Γλυκάκι ημέρας, στα 3.5 ευρώ. Ρωτήσαμε τον σερβιτόρο για τις επιλογές, ακούσαμε τη βανίλια Μαδαγασκάρης και περιμέναμε να γευτούμε. Τελικά, γευτήκαμε σουφλέ σοκολάτας με βανίλια Μαδαγασκάρης σε βαζάκι, από αυτά που βρίσκεις σε σουπερμάρκετ. Ευχάριστο μεν, όχι δικό τους δε. Δεν μας το διευκρίνησαν ποτέ.
* Κατά καιρούς έχουμε επισκεφθεί τη Σουρικάτα για καφέ, που είναι εύγευστος. Οι πιο στάνταρ επιλογές μας είναι το οινόμελο που δεν μας τρελαίνει κιόλας. Λείπει κάτι για να το κάνει ακόμη πιο ευχάριστο. Το ημίγλυκο κρασί τους ομως ειναι εύγευστο, καθόλου βαρύ.
Εν κατακλείδι, ΝΑΙ το προτείνουμε. Ειδικά αν είστε παρέα από 3 άτομα και πάνω, μπορείτε να γευτείτε πολλά και διαφορετικά εδέσματα συνοδεία όλων των ειδών ποτού!
Εμείς θα πάμε και θα ξαναπάμε!
Υ.Γ Η Σουρικάτα έχει αδερφάκι με άλλη ονομασία όπου θα πραγματοποιήσουμε μελλοντική επίσκεψη!